maRtina
28-03-09, 12:49
Όταν γέννησε η καλύτερη μου φίλη ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι..
Μετά από 3 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης η απρόσμενη εγκυμοσύνη της, φάνταζε σαν «μάννα εξ ουρανού».
Κάτι όμως συνέβη..
Η Εύα ήταν ήδη 35 ετών όταν γέννησε. Ο γιατρός της είχε πει ότι θα έπρεπε να κάνει αμνιοπαρακέντηση λόγω του προχωρημένου σχετικά της ηλικίας και των προβλημάτων που είχε κατά την κύηση. Εκείνη αρνήθηκε. Η επιθυμία της να αποκτήσει παιδί ήταν τόσο μεγάλη που δεν την ενδιέφερε αν το παιδί είχε κάποια γενετική ανωμαλία.
Έτσι ο μικρός Παύλος γεννήθηκε με τριχρωμία 21 ή αλλιώς σύνδρομο down.
Όταν το πρωτοείδα στο μαιευτήριο έπαθα σοκ. Ήταν ένα πανέμορφο μωρό με όλα βέβαια τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου εμφανέστατα. Είχε σκιστά ματάκια και μια φαρδιά μυτούλα. Η γλώσσα του ήταν μεγαλύτερη της κανονικής ενώ το κεφάλι του ήταν πλατύ και το πρόσωπο του φαινόταν επίπεδο.
Η Εύα έκλαιγε συνεχώς. Στην αρχή όλοι πιστεύαμε ότι βαθιά μέσα της περίμενε το θαύμα. Ότι δηλαδή το παιδί της δεν θα είχε τίποτα και όλα θα ήταν φυσιολογικά. Και όμως… Η Εύα έκλαιγε από χαρά. Μου έλεγε συνεχώς ότι θα προσπαθήσει να κάνει τα πάντα γι’ αυτό το παιδί και δεν θα το εγκαταλείψει ποτέ. Μέχρι και την ημέρα του γάμου του ονειρευόταν. Πραγματικά. Ο Παύλος μεγάλωσε, πήγε σε ειδικό σχολείο και γνώρισε μια συμμαθήτρια του με την οποία μετά από χρόνια παντρεύτηκε. Ποτέ δεν έλειπε ο κόσμος από το σπίτι της Εύας. Ήταν κυρίως μητέρες με παιδιά με σύνδρομο ήταν όμως όλες πολύ χαρούμενες γιατί κατάφεραν παρά την έλλειψη της βοήθειας από τη πολιτεία να έχουν δημιουργήσει ουσιαστικά ένα δικό τους κόσμο πολύ χαρούμενο χωρίς ίχνη ζήλειας και κακίας. Βλέπετε, καμιά μητέρα δεν έλεγε ότι το παιδί της ήταν το ομορφότερο αφού όλα, ήταν υπέροχα…
Μετά από 3 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης η απρόσμενη εγκυμοσύνη της, φάνταζε σαν «μάννα εξ ουρανού».
Κάτι όμως συνέβη..
Η Εύα ήταν ήδη 35 ετών όταν γέννησε. Ο γιατρός της είχε πει ότι θα έπρεπε να κάνει αμνιοπαρακέντηση λόγω του προχωρημένου σχετικά της ηλικίας και των προβλημάτων που είχε κατά την κύηση. Εκείνη αρνήθηκε. Η επιθυμία της να αποκτήσει παιδί ήταν τόσο μεγάλη που δεν την ενδιέφερε αν το παιδί είχε κάποια γενετική ανωμαλία.
Έτσι ο μικρός Παύλος γεννήθηκε με τριχρωμία 21 ή αλλιώς σύνδρομο down.
Όταν το πρωτοείδα στο μαιευτήριο έπαθα σοκ. Ήταν ένα πανέμορφο μωρό με όλα βέβαια τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου εμφανέστατα. Είχε σκιστά ματάκια και μια φαρδιά μυτούλα. Η γλώσσα του ήταν μεγαλύτερη της κανονικής ενώ το κεφάλι του ήταν πλατύ και το πρόσωπο του φαινόταν επίπεδο.
Η Εύα έκλαιγε συνεχώς. Στην αρχή όλοι πιστεύαμε ότι βαθιά μέσα της περίμενε το θαύμα. Ότι δηλαδή το παιδί της δεν θα είχε τίποτα και όλα θα ήταν φυσιολογικά. Και όμως… Η Εύα έκλαιγε από χαρά. Μου έλεγε συνεχώς ότι θα προσπαθήσει να κάνει τα πάντα γι’ αυτό το παιδί και δεν θα το εγκαταλείψει ποτέ. Μέχρι και την ημέρα του γάμου του ονειρευόταν. Πραγματικά. Ο Παύλος μεγάλωσε, πήγε σε ειδικό σχολείο και γνώρισε μια συμμαθήτρια του με την οποία μετά από χρόνια παντρεύτηκε. Ποτέ δεν έλειπε ο κόσμος από το σπίτι της Εύας. Ήταν κυρίως μητέρες με παιδιά με σύνδρομο ήταν όμως όλες πολύ χαρούμενες γιατί κατάφεραν παρά την έλλειψη της βοήθειας από τη πολιτεία να έχουν δημιουργήσει ουσιαστικά ένα δικό τους κόσμο πολύ χαρούμενο χωρίς ίχνη ζήλειας και κακίας. Βλέπετε, καμιά μητέρα δεν έλεγε ότι το παιδί της ήταν το ομορφότερο αφού όλα, ήταν υπέροχα…