ΠΛΑΤΩΝ
07-04-10, 14:55
Ήτανε Μεγάλη Εβδομάδα και πετάχτηκα μέχρι το Multirama να πάρω μελάνια για τον εκτυπωτή μου. Μπροστά από μένα, στο ταμείο, στεκόταν ένας παππούς με τα δύο του εγγονάκια (ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι). Τα παιδάκια ήτανε μέσα στην τρελή χαρά καθότι ήταν προφανές ότι ο παππούς τούς αγόρασε δώρα για το Πάσχα, τα οποία διαλέξανε τα ίδια τα παιδιά.
Ο ταμίας έκανε τη σούμα και εκφωνίζει το ποσό στον παππού:
- 352 ευρώ!
Ο παππούς έπαθε σοκ! Άλλαξε χίλια χρώματα και έβγαλε δειλά-δειλά το πορτοφόλι του για να συνειδητοποιήσει αυτό που φοβότανε. Ότι δεν είχε τόσα χρήματα για να πληρώσει τα δώρα που ήθελαν τα εγγόνια του.
Και το χειρότερο; Του έφταναν ίσα-ίσα για το ένα δώρο και έπρεπε να διαλέξει ποιο εγγόνι θα ήταν αυτό που θα έμενε χωρίς δώρο!
Το σκηνικό που παίχτηκε μπροστά στα μάτια μου, λες και ήταν βγαλμένο από κάποιο άρρωστο μυαλό. Ο παππούς τράβηξε λίγο παραπέρα τα εγγόνια του, τα αγκάλιασε, και όπως ήταν σκυμμένος πάνω τους, σχεδόν με δάκρυα στα μάτια, κάτι τους ψιθύρισε -δεν άκουσα τι, αλλά υποψιάζομαι.
Στο επόμενο δευτερόλεπτο και τα δύο παιδιά άρχισαν να κλαίνε. Εγώ είχα μουδιάσει. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που δεν ξέρεις τι να κάνεις. Ο παππούς απεγνωσμένος ζητούσε από τα εγγόνια του να τον καταλάβουν, αλλά εκείνα έκλαιγαν ασταμάτητα.
Ο παππούς τα μέτραγε και τα ξαναμέτραγε τα χρήματα, τα έδωσε και στον ταμία να τα μετρήσει, κι αυτός του είπε με ευγένεια ότι τα χρήματα δεν φτάνουν και ότι δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Ο ταμίας μού έκανε νόημα να προχωρήσω μπροστά να με εξυπηρετήσει. Έριξα ένα τελευταίο βλέμμα στον παππού και στα εγγόνια του. Τους έλεγε να μην κλαίνε γιατί όταν πάρει τη σύνταξη του επόμενου μήνα, θα ξαναέρθουν στο μαγαζί για να αγοράσει και το δεύτερο δώρο.
''Τί άλλο να κάνω;'' έλεγε στα εγγόνια, τα οποία προσπαθούσαν μέσα στα κλάματα και στα αναφιλητά να πάρουν καμιά ανάσα.
Έφυγα από το μαγαζί με σφιγμένο το στομάχι. Σκέφτηκα και τον παππού, πόσες θυσίες θα κάνει, πόσες μέρες θα μείνει νηστικός για να κρατήσει την υπόσχεσή του. Το βλέμμα του τα έλεγε όλα. Ήταν αποφασισμένος να το πάρει εκείνο το δώρο. Κι ήταν επίσης αποφασισμένος να το πάρει με οποιαδήποτε προσωπική θυσία.
Ο ταμίας έκανε τη σούμα και εκφωνίζει το ποσό στον παππού:
- 352 ευρώ!
Ο παππούς έπαθε σοκ! Άλλαξε χίλια χρώματα και έβγαλε δειλά-δειλά το πορτοφόλι του για να συνειδητοποιήσει αυτό που φοβότανε. Ότι δεν είχε τόσα χρήματα για να πληρώσει τα δώρα που ήθελαν τα εγγόνια του.
Και το χειρότερο; Του έφταναν ίσα-ίσα για το ένα δώρο και έπρεπε να διαλέξει ποιο εγγόνι θα ήταν αυτό που θα έμενε χωρίς δώρο!
Το σκηνικό που παίχτηκε μπροστά στα μάτια μου, λες και ήταν βγαλμένο από κάποιο άρρωστο μυαλό. Ο παππούς τράβηξε λίγο παραπέρα τα εγγόνια του, τα αγκάλιασε, και όπως ήταν σκυμμένος πάνω τους, σχεδόν με δάκρυα στα μάτια, κάτι τους ψιθύρισε -δεν άκουσα τι, αλλά υποψιάζομαι.
Στο επόμενο δευτερόλεπτο και τα δύο παιδιά άρχισαν να κλαίνε. Εγώ είχα μουδιάσει. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που δεν ξέρεις τι να κάνεις. Ο παππούς απεγνωσμένος ζητούσε από τα εγγόνια του να τον καταλάβουν, αλλά εκείνα έκλαιγαν ασταμάτητα.
Ο παππούς τα μέτραγε και τα ξαναμέτραγε τα χρήματα, τα έδωσε και στον ταμία να τα μετρήσει, κι αυτός του είπε με ευγένεια ότι τα χρήματα δεν φτάνουν και ότι δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Ο ταμίας μού έκανε νόημα να προχωρήσω μπροστά να με εξυπηρετήσει. Έριξα ένα τελευταίο βλέμμα στον παππού και στα εγγόνια του. Τους έλεγε να μην κλαίνε γιατί όταν πάρει τη σύνταξη του επόμενου μήνα, θα ξαναέρθουν στο μαγαζί για να αγοράσει και το δεύτερο δώρο.
''Τί άλλο να κάνω;'' έλεγε στα εγγόνια, τα οποία προσπαθούσαν μέσα στα κλάματα και στα αναφιλητά να πάρουν καμιά ανάσα.
Έφυγα από το μαγαζί με σφιγμένο το στομάχι. Σκέφτηκα και τον παππού, πόσες θυσίες θα κάνει, πόσες μέρες θα μείνει νηστικός για να κρατήσει την υπόσχεσή του. Το βλέμμα του τα έλεγε όλα. Ήταν αποφασισμένος να το πάρει εκείνο το δώρο. Κι ήταν επίσης αποφασισμένος να το πάρει με οποιαδήποτε προσωπική θυσία.