mgkillme
27-10-10, 20:18
Το πρώτο πάτημα του ανθρώπου στον Άρη θα έμοιαζε περισσότερο με αδύναμο παραπάτημα, παρά με γενναίο βήμα.
http://i54.tinypic.com/14tvxap.jpg
Η καταπόνηση του ανθρώπινου μυοσκελετικού συστήματος σε συνθήκες διαστημικού ταξιδιού μεγάλης διάρκειας θα ήταν τέτοια που θα είχε ως αποτέλεσμα κάθε αστροναύτης να χάσει περίπου το μισό της δύναμης των βασικών του μυών, σύμφωνα με επιστήμονες.
Η απώλεια, που θα έκανε έναν αστροναύτη 30 έως 50 ετών(δεν με πιάνει,είμαι 24:P) να επιστρέψει στη Γη με μυς ογδοντάχρονου, έρχεται να προστεθεί στους ήδη γνωστούς κινδύνους ενός τέτοιου διαπλανητικού ταξιδιού. Η ομάδα των ερευνητών υπό τον Ρόμπερτ Φίτς, καθηγητή βιολογίας στο πανεπιστήμιο Μαρκέτ του Μιλγουόκι, πήραν μικρά δείγματα από τον ιστό εννέα Αμερικανών και Ρώσων αστροναυτών που πέρασαν έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Οι βιοψίες έδειξαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το πώς ατροφούν οι μύες σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.
Η απώλεια σε μυική μάζα, όγκο και δύναμη είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της ικανότητας για φυσική εργασία κατά 40%. Μάλιστα, η ενδυνάμωση του οργανισμού πριν από το ταξίδι δεν θα είχε καμία θετική επίπτωση στον οργανισμό. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη η μυική μάζα, τόσο μεγαλύτερη η απώλεια στο τέλος του ταξιδιού.
Σύμφωνα με ένα σενάριο της NASA, το ταξίδι στον Άρη με την υπάρχουσα τεχνολογία πυραύλων θα διαρκούσε περίπου ένα χρόνο, συμπεριλαμβανομένης ετήσιας παραμονής στον κόκκινο πλανήτη. Στην περίπτωση αυτή, η μείωση στη μάζα και τη δύναμη των βασικών μυών του σώματος θα έφτανε το 50%.
Οι αστροναύτες θα κουράζονταν γρηγορότερα εκτελώντας ακόμη και εργασίες ρουτίνας, ενώ επιστρέφοντας στη γήινη βαρύτητα θα ήταν τόσο αδύναμοι που δεν θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν γρήγορα το διαστημόπλοιο σε περίπτωση ανάγκης.
Η μυική απώλεια είναι μια περιοχή που ερευνάται διεξοδικά στη διαστημική ιατρική, ωστόσο η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη που περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναλύσεις μυικών κυττάρων σε διαστημικά ταξίδια μακράς διαρκείας.
Όπως πάντως επεσήμανε ο Φίτς, τα αποτελέσματα αυτά δεν θα πρέπει να αποθαρρύνουν τις προσπάθειες για ένα τέτοιο ταξίδι. «Η επανδρωμένη αποστολή στον Άρη αντιπροσωπεύει το επόμενο σύνορο, ότι ήταν το Δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη πριν από 800 χρόνια», σημείωσε. «Χωρίς την εξερεύνηση, δεν θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας στην κατανόηση του σύμπαντος».
Επιπρόσθετα με τους τεχνικούς κινδύνους των διαστημικών ταξιδιών, οι αστροναύτες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καταστροφής του DNA από κοσμική ακτινοβολία αλλά και την απώλεια οστικής πυκνότητας και νοητικού στρες από την παρατεταμένη διαμονή σε περιορισμένο χώρο.
πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_19/08/2010_351233
http://i54.tinypic.com/14tvxap.jpg
Η καταπόνηση του ανθρώπινου μυοσκελετικού συστήματος σε συνθήκες διαστημικού ταξιδιού μεγάλης διάρκειας θα ήταν τέτοια που θα είχε ως αποτέλεσμα κάθε αστροναύτης να χάσει περίπου το μισό της δύναμης των βασικών του μυών, σύμφωνα με επιστήμονες.
Η απώλεια, που θα έκανε έναν αστροναύτη 30 έως 50 ετών(δεν με πιάνει,είμαι 24:P) να επιστρέψει στη Γη με μυς ογδοντάχρονου, έρχεται να προστεθεί στους ήδη γνωστούς κινδύνους ενός τέτοιου διαπλανητικού ταξιδιού. Η ομάδα των ερευνητών υπό τον Ρόμπερτ Φίτς, καθηγητή βιολογίας στο πανεπιστήμιο Μαρκέτ του Μιλγουόκι, πήραν μικρά δείγματα από τον ιστό εννέα Αμερικανών και Ρώσων αστροναυτών που πέρασαν έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Οι βιοψίες έδειξαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το πώς ατροφούν οι μύες σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.
Η απώλεια σε μυική μάζα, όγκο και δύναμη είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της ικανότητας για φυσική εργασία κατά 40%. Μάλιστα, η ενδυνάμωση του οργανισμού πριν από το ταξίδι δεν θα είχε καμία θετική επίπτωση στον οργανισμό. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη η μυική μάζα, τόσο μεγαλύτερη η απώλεια στο τέλος του ταξιδιού.
Σύμφωνα με ένα σενάριο της NASA, το ταξίδι στον Άρη με την υπάρχουσα τεχνολογία πυραύλων θα διαρκούσε περίπου ένα χρόνο, συμπεριλαμβανομένης ετήσιας παραμονής στον κόκκινο πλανήτη. Στην περίπτωση αυτή, η μείωση στη μάζα και τη δύναμη των βασικών μυών του σώματος θα έφτανε το 50%.
Οι αστροναύτες θα κουράζονταν γρηγορότερα εκτελώντας ακόμη και εργασίες ρουτίνας, ενώ επιστρέφοντας στη γήινη βαρύτητα θα ήταν τόσο αδύναμοι που δεν θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν γρήγορα το διαστημόπλοιο σε περίπτωση ανάγκης.
Η μυική απώλεια είναι μια περιοχή που ερευνάται διεξοδικά στη διαστημική ιατρική, ωστόσο η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη που περιλαμβάνει συγκεκριμένες αναλύσεις μυικών κυττάρων σε διαστημικά ταξίδια μακράς διαρκείας.
Όπως πάντως επεσήμανε ο Φίτς, τα αποτελέσματα αυτά δεν θα πρέπει να αποθαρρύνουν τις προσπάθειες για ένα τέτοιο ταξίδι. «Η επανδρωμένη αποστολή στον Άρη αντιπροσωπεύει το επόμενο σύνορο, ότι ήταν το Δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη πριν από 800 χρόνια», σημείωσε. «Χωρίς την εξερεύνηση, δεν θα καταφέρουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας στην κατανόηση του σύμπαντος».
Επιπρόσθετα με τους τεχνικούς κινδύνους των διαστημικών ταξιδιών, οι αστροναύτες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καταστροφής του DNA από κοσμική ακτινοβολία αλλά και την απώλεια οστικής πυκνότητας και νοητικού στρες από την παρατεταμένη διαμονή σε περιορισμένο χώρο.
πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_19/08/2010_351233