Πλάτων: Καλημέρα αγάπη μου
Χουανίτα: Καλημέρα μωρό μου! Έχω έτοιμο πρωινό θα έρθεις να φάς;
Πλάτων: Μμμμμ ναι θα φάω λίγο γρήγορα γιατί έχω πάλι ταξίδι. Πώς ήταν η μέρα σου στην δουλειά σήμερα; Προσαρμόζεσαι;
Χουανίτα: Ναί δέν έχω παράπονο. Είναι λίγο περίεργος ο κόσμος εδώ στις μικρές πόλεις αλλα πού θα πάει!
Ο Σόραβερ σκέφτεται πως πρέπει να σταματήσει, δέν μπορεί να οδηγήσει άλλο έτσι με τέτοια κούραση και νύστα. Ναί, θα σταματήσει, αλλα σκέφτεται πως δέν είναι κακό να κλείσει λίγο τα μάτια του μέχρι να σταματήσει, έτσι, τόσο λίγο, για μερικά δευτερόλεπτα και μετά θα σταματήσει...
Η Ματίνα ένιωσε τα πόδια της κρύα. Το πρόσωπό της βρεγμένο, "η βροχή" σκέφτηκε! Είναι νερό της βροχής που σκάει στο πρόσωπό μου! Μα...!
Κοιτάει τριγύρω της, βλέπει τους υπόλοιπους αναίσθητους μεσα στο αυτοκίνητο. Εκείνη ξαπλωμένη έξω, επάνω στο χώμα, ένιωθε την λίμνη απο το βρόχινο νερό στην κοιλιά της. Καταλαβαίνει τί συνέβη, σέρνεται προς το μέρος οπου το αυτοκίνητο ήταν αναποδογυρισμένο επάνω στις λάσπες. Κοιτάζοντας μέσα βλέπει τον Σόραβερ και την Πίγκυ να μιλάνε, η έκφρασή τους είχε πόνο.
Ματίνα: ΠΑΙΔΙΑΑΑ! ΠΑΙΔΙΑΑΑ!!
Πίγγυ: Ματίνα... Βοήθεια, άνοιξε τις πόρτες!
Το τζάμια του FP ήτνα πλέον σπασμένα. Ο Σοραβερ καταφέρνει να βγεί έξω απο το παράθυρο του οδηγού. Με την ΜΑτίνα καταφέρνουν και ανοίγουν τις δύο πόρτες δεξιά. Τραβάνε τους υπόλοιπου έξω απο το αναποδογυρισμένο όχημα.
Νιδις: Τί...μα τί συνέβη;
Σοραβερ: Ηρέμησε, όλα θα πανε καλά,
Νίδις: Σε...Η Σε....ρχανούλα;
Ματίνα: Είναι καλά, είναι καλά,
Η ΜΑτίνα και ο Σόραβερ περιποιούνται πρόχειρα τα παιδιά και προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες.
Ματίνα: Ο Φρίμαν παιδιά! Ο Φρίμαν δέν κουνιέται! Δέν ξέρω άν αναπνέιει!!
Η Πίγκυ και η Σερχανούλα αρχίζουν να κλαίνε φοβισμένες, ενώ ο Σόραβερ, η Ματίνα και ο Νίδις παρότι πληγωμένος στρέφονται στον Φρίμαν.
Ματίνα: ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΠΝΕΕΙ! Η ΜΑτίνα τρέμει.
Ο Σόραβερ κοιτάει τριγύρω, δέν υπάρχει τίποτα παρα μόνο μιά νταλίκα, μιά νταλίκα με πράσινες-κίτρινες ρίγες σταματημένη έχοντας αλάρμ. Ο Σόραβερ τρέχει προς την νταλίκα, πηγαίνει στην μεριά του οδηγού αλλα δέν υπάρχει κανείς στο κάθισμα. Μοιάζει άδεια, ψάχνει να βρεί το φαρμακείο απο την νταλίκα, έχει γάζες και διάφορα χρήσιμα συμπράγκαλα για τέτοιες στιγμές. Βρίσκει το φαρμακείο και επιστρέφει στο FP ψάχνοντας για το κινητό του, Πουθενά το κινητό, τα υπόλοιπα παιδιά τσεκάρουν τα κινητά τους, αλλα όλα ήταν χαλασμένα απο νερά εκτός του Νίδι οπου όμως δέν είχε καθόλου σήμα.
Ματίνα: Τί κάνουμε; λέει κλαίγοντας; Τί θα κάνουμε;
__________________
|