Όταν ήμουν 15 χρόνων το 1996 ο πατέρας του κολλητού μου έχασε την αδερφή του. Η αδερφή του τους άφησε κληρονομιά ένα σπίτι στην Κόρινθο όπου οι γονείς του κολλητού μου πήγαιναν κάθε σαββατοκύριακο για διακοπές. Οπότε μια Παρασκευή μας σκάει η κορυφαία ιδέα να πάρουμε το δεύτερο αμάξι των γονιών του και να κατέβουμε μόνοι μας μια μέρα νωρίτερα στο εξοχικό...
Φτάνουμε στο σπίτι στην Κόρινθο το βράδυ μια χαρά αράζουμε μέσα κοπανάμε ένα μεγάλο μπουκάλι ούζο και την πέφτουμε για ύπνο.
Σχεδόν όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα επειδή είχα ανακατευτεί από το αλκοόλ αλλά και από μια περίεργη αίσθηση που με κρατούσε σε μια διαρκή και σταθερή νευρικότητα (που να το ξερά ότι κοιμόμουν στο κρεβάτι της λίγων ημερών συγχωρεμένης!!!). Η αγρυπνία αυτή που με είχε πιάσει σταμάτησει όταν πια ξημέρωσε και επιτέλους με πήρε ο ύπνος, ώσπου κατά τις 10 το πρωί γίνεται το κορυφαίο. Αρχίζει κάποιος σαν τρελός να χτυπάει το κουδούνι, ξυπνάμε εγώ με τον κολλητό μου πηγαίνουμε και ανοίγουμε την πόρτα και βλέπουμε μια γιαγιά η οποία γυρίζει και μάς ρωτάει ---Τι κάνετε εδώ?
Και εμείς τις απαντάμε φυσιολογικά--Τίποτα κοιμόμαστε , και φεύγει. Πάμε και εμείς την ξαναπεφτουμε για ύπνο και ξυπνάμε την φυσιολογική ώρα το μεσημέρι, οπότε γυρνάω και ρωτάω τον κολλητό μου----Ρε μαλάκα, ποιά ήταν αυτή η καμένη που έσκασε πρωί πρωί εδώ και βάραγε τίς πόρτες? (πιστεύωντας και γώ ότι ήταν κάποια γειτόνισσα που είδε το αμάξι και ήρθε να ελέγξει το σπίτι).
Και ο κολλητός μου δεν είχε την παραμικρή ιδέα για αυτήν την επίσκεψη. Όταν σταματήσαμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για το πόσο ήπιαμε χτες το βράδυ πάει το μυαλό μου στο απίθανο και του ζητάω να μου δείξει μια φωτογραφία της θείας του...
Η συνέχεια.... και άλλα πολλά στο
http://www.urbanlegends.gr