Μα γιαυτό. Επειδή δέν το έκανε και είχε γεμίσει τύψεις, γιαυτό αυτοκτόνησε μάλλον.
Αλλα κατεπέκταση...
Άντε και να το βοηθούσε το παιδί. Θα έσωσε ένα δέντρο. Άντε να βοηθούσε και ακόμα ένα παιδί. Δύο δέντρα. Το υπόλοιπο δάσος όμως; Το θέμα είναι δικό μας. Είναι θέμα ευαισθησίας του κάθε ένα εφησυχασμένου στην καθημερινότητα. Ασχολούμαστε με το πουλί του Ζαχόπουλου και με το εάν έριξε 10 πόντους χιόνι στην Αθήνα και αγνοούμε-προσπερνούμε γεγονότα που συμβαίνουν πολλά έτη τώρα.
Είμαστε τυφλοί με μνήμη χρυσόψαρου σε εικόνες σάν κι αυτές.
Είμαστε κουφοί, σε φωνές ευαισθητοποιημένες που μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και της ανθρωπιάς, λές και είναι φωνές διαφορετικής συχνότητας απο αυτήν που αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο αυτί.
Εμείς και κάθε πολίτης αυτού του πλανήτη που αιμορραγεί μπορούμε να σώσουμε το δάσος.