Ο Παναθηναϊκός χάνει άλλο ένα ματς και ο κόσμος αγανακτεί.
Εισβάλλουν λοιπόν στα αποδυτήρια και τους κάνουν τόπι στο ξύλο. Τότε έρχεται μια ιδέα του Κωνσταντίνου: "Θα φέρω μια στολή αστυνομικού στα αποδυτήρια, ώστε όταν ξαναγίνουν επεισόδια, θα την φοράω και θα φεύγω άνετα!". Όντως, την επόμενη φορά (όπως πάντα) ξαναγίνονται επεισόδια. Φοράει γρήγορα ο Κωνσταντίνου τη στολή του μπάτσου, κανένας δεν τον αναγνωρίζει και φεύγει ανενόχλητος. Στο δρόμο, του φωνάζει μια γριούλα: "Κωνσταντίνου, παιδάκι μου, μπορείς να με περάσεις απέναντι;". Τρελλαίνεται ο Μιχαλάκης! Καθώς την περνάει απέναντι, σκέφτεται: "Καλά, εδώ ξέφυγα από τόσους οπαδούς που με βλέπουν συνέχεια και με γνωρίζουν, η γριά πώς με αναγνώρισε;;;". Την επόμενη αγωνιστική, ξανά χάνει ο βάζελος, ξανά επεισόδια, ξαναβάζει τη στολή του μπάτσου, φεύγει ανενόχλητος... ξανά η γριά στο δρόμο: "Μιχαλάκη, με περνάς σε παρακαλώ απέναντι;" Κόκκαλο ο Μιχαλάκης! Την περνάει ξανά απέναντι, και φεύγοντας σκέφτεται: "Την επόμενη φορά, θα την ρωτήσω πώς με αναγνωρίζει". Έρχεται η επόμενη φορά, ξανά ήττα, ξανά επεισόδια, ξανά στολή, ξανά η γριά να την περάσει απέναντι.
Μιχαλάκης: "Θα σε περάσω γιαγιά, αλλά πες μου σε παρακαλώ, δεν με αναγνωρίζουν οι οπαδοί, εσύ πώς με αναγνωρίζεις;". Κι η γριά: "Σκάσε ρε μαλάκα! Ο Μπασινάς είμαι!!!"
|