Δεν ειναι τυχαία τα κόκκινα γράματα, ξύπνησε η Παπαρήγα μέσα σου
Πέρα απ την πλάκα όμως, αυτά τα "βραχιολάκια για το τάδε", κονκαρδίτσες, φιογκάκια, χαϊμαλιά, μπιχλιμπίδια κτλ, εγώ ποτέ δεν τα καταλαβα. Ποιόν βοηθάω με το βραχιολάκι και πως ακριβως?
Ασε που η λύση δεν ειναι στα δικά μου χέρια, και το ξέρω.
Εβλεπα προχθες ειδησεις και έδειχνε το "λουκέτο" μιας εταιρίας. Οι υπάλληλοι περίμεναν απέξω -αφού δεν τους ειχε κοινοποιηθεί επίσημα κάτι- και εβλεπαν τη ζωή τους να αλλάζει απ τη μια στιγμή στην άλλη. Μεγάλοι άνθρωποι, οικογενειάρχες, ξαφνικά στο δρόμο, χωρις μισθό, χωρίς να έχουν καν ιδέα αν θα πάρουν τουλάχιστον αποζημίωση! Και τα έξοδα να τρέχουν.
Τα πράγματα έχουν αγριέψει. Συζητάμε για τη φτώχεια και δεν ξέρουμε αν αυριο θα είμαι εγώ... εσυ... ο άλλος. Ειναι τόσο ρευστά όλα.