Η ΜΑτίνα πηγαίνει στο Πλαίσιο και μαθαίνει απο τα τιμολόγια τα στοιχεία αυτού που έχασε το μπλέ δόντι του. Στην συνέχεια τον παίρνει τηλέφωνο και ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση.
ΜΑΤΙΝΑ: Κρατάω το μπλούτούθ σου! Άν θέλεις να το ξαναδείς ζωντανό και όχι σπασμένο, έλα στις 12 η ώρα το βράδυ έξω απο τον σιδ. σταθμό, πίσω απο τα εργοτάξια του μετρό. (εκεί έχει ερημιά). Πάρκαρε εκεί και σβήσε τα φώτα. Να έχεις τον φορτιστή μαζί σου!
ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΟΥ BT: Ποιός; Ποιός είναι στο τηλέφωνο!
ΜΑΤΙΝΑ: Δέν θα κάνουμε κουβέντα. Να είσαι εκεί αλλιώς δέν θα ξαναδείς το μπλούτούθ σου!
ΚΤΒΤ: Περίμενε μιά στιγμή!! Ποιός είσαι! Πού βρήκες το τηλέφωνό μου!
τουτ τουτ τουτ τουτ...
Ο κάτοχος μένει να κοιτάει το κινητό του απορρημένος.
ΚΤΒΤ: Διάβολε! Διάβολε! Το να κλέβουν το μπλούτουθ και να ζητάνε λύτρα πρώτη φορά το συνάντησα!
Τι ίδιο βράδυ
23:48
Αυτό το βράδυ της Θεσσαλονίκης είχε μπόλικη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Το φεγγάρι σχεδόν έσβυνε ωστε να παραδώσει την θέση του σε μιά νέα σελήνη. Το κόκκινο ρενό μεγκάνε του κάτοχου του ΒΤ πάρκαρε έξω απο το εργοτάξιο. Τα φώτα του ήταν αναμένα τα οποία χτυπούσαν επάνω στην πόρτα του εργοταξίου. Ένα πέπλο ομίχλης αγκαλιαζε το αυτοκίνητο το οποίο ένιωθες οτι υπάρχει παντού αλλα το ε΄βλεπες μόνο στις δέσμες φωτός ττου αυτοκινητου. Ήταν τόσο απαλή η υγρασία σάν ένα εξαιρετικά λεπτό φύλλο μεταξιού που μόνο στην εποχή του silkroad στην Κίνα θα μπορούσε κάποιος πλούσιος τσάρος να αγοράσει.
Την σιωπή έσπαζαν κάποια γαβγίσματα απο πεινασμένα σκυλιά θαμώνες στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Αφεντικά τους ήταν οι μοναχικοί ρακοσυλλέκτες άστεγοι, θύματα μιάς πλέον άκρα καπιταλιστικής κοινωνίας. Ένα αστικό βουητό ερχόταν απο έναν απο τους κεντρικότερους δρόμους της πόλης.
Ο κάτοχος του ΒΤ κοιτάει το ρολόι του. 23:52 η ώρα. "Θα πρόκειται περι φάρσας" σκέφτηκε. "Θα ήταν προτιμότερο να πάω στο πλαίσιο να αγοράσω ένα άλλο ΒΤ παρά να κάτσω και να υποστώ αυτή την ταλαιπωρία!".
Την στιγμή που εκανε αυτές τις σκέψεις, ένας ήχος σάν δύο μέταλλα να τρίβονται μεταξύ τους ακούστηκε απο εμπρός. Η βαριά σιδερένια πόρτα του εργοταξίου σιγά σιγά άνοιγε συρρώμενη προς τα δεξιά. Ο κάτοχος έσφιξε ελαφρά τα μάτια του σε μιά προσπάθεια να δεί κάποιον να ανοίγει την πόρτα. Αλλα η πόρτα άνοιγε απο μόνη της.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
__________________
|