ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
"ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ! ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΠΕΣΜΟΥ! ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!!! ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!!" Κάθε ίχνος ψυχραιμίας είχε χαθεί. Ένα ρεσιτάλ κάποιου κουκλοθεαματικού δράματος έπαιρνε μορφή μέσα στο παγωμένο εργοτάξιο. Τραγικός ήρωας ο φουκαριάρης κάτοχος ενός μπλούτουθ ο οποίος σάν μιά μαριονέτα δεμένος με νοερά σχοινιά τυλιγμένα στα χέρια του κυρίαρχου του παιχνιδιού που ονομάζεται φόβος, αρχίζει να τρέχει προς τον γερανό. Δέν ξέρει ποιά θα είναι η επόμενη κίνησή του. Δέν ξέρει πως να χειριστεί την κατάσταση. Το μόνο που ξέρει είναι πως έχει παραδοθεί στο ένστικτο της επιβίωσης. Στο πανάρχαιο ένστικτο που βιώνει κάποιο θήραμα όταν υποτάσσεται σε κάποιον κίνδυνο. Το μόνο όπλο που έχει αυτή την στιγμή είναι η ταχύτητα. Αλλα δέν το χρησιμοποιεί ωστε να γλιτώσει απο τον κίνδυνο αλλα για να φτάσει στον προορισμό του που είναι ο γερανός. Η επόμενή του κίνηση είναι και η λάθος κίνησή του. Το τελευταίο βήμα πρίν την ακινησία. Μερικά μέτρα πρίν τον γερανό καταλαβαίνει πως δέν θα φτάσει ποτέ στον προορισμο του. Μιά τρικλοποδιά ήταν η αιτία να νιώσει την λάσπη στο πρόσωπό του. Στα επόμενα δευτερόλεπτα και ενώ γυρίζει το κεφάλι του και ανοίγει τα μάτια του για να δεί απο τί έπεσε νιώθει ένα ξαφνικό τσούξιμο στο πρόσωπο ταυτόχρονα με έναν ήχο απο ξύλο που χτυπάει επάνω σε σάρκα. Δέν πρόλαβε να κάνει άλλη σκέψη. Δέν πρόλαβε να δεί σε τί σκόνταψε. Δέν πρόλαβε να πάρει τις απαντήσεις που ήθελε...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
__________________
|