[pastoula]

Αξιοσημείωτη συσχέτιση ανάμεσα στις γενετικές ανωμαλίες που ευθύνονται για τη σχιζοφρένεια και την μανιοκατάθλιψη ανακάλυψαν πρόσφατα οι επιστήμονες –διαπίστωση που πιστεύεται ότι θα θέσει τις βάσεις για τη θεραπεία των δύο πιο διαδεδομένων ψυχικών νόσων.

Μέχρι πρότινος, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι πρόκειται για δύο αρκετά ανεξάρτητες παθήσεις. Σύμφωνα, όμως, με τρεις διεθνείς έρευνες που μελέτησαν συνολικά 65.000 περιπτώσεις, φαίνεται πως οι δύο ψυχικές νόσοι έχουν κοινή γενετική προέλευση, καθώς διαπίστωσαν ότι χιλιάδες αμελητέες γενετικές μεταλλάξεις (γνωστές ως σημειακοί νουκλεοτιδικοί πολυμορφισμοί –SNPs) συμβάλλουν στον κίνδυνο εκδήλωσής τους.

Κάθε μετάλλαξη συμβάλλει μεμονωμένα στην αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης της σχιζοφρένειας κατά 0,2%, σωρευτικά, όμως, υπολογίζεται ότι οι SNPs ευθύνονται για το ένα τρίτο περίπου του συνολικού κινδύνου εμφάνισης σχιζοφρένειας.

Για την εν λόγω πάθηση είναι γνωστό ότι υπάρχει ισχυρή κληρονομική προδιάθεση, η οποία αντιστοιχεί στο 80% περίπου του συνολικού κινδύνου, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό εξαρτάται από την ανατροφή και το περιβάλλον.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα των επιστημόνων που συμμετείχαν στις τρεις έρευνες ήταν ότι η ίδια δέσμη γενικών μεταλλάξεων σχετίζεται και με τη διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη) –συμπέρασμα-τομή για την ψυχιατρική επιστήμη που μέχρι σήμερα θεωρούσε τις δύο διαταραχές κλινικά ανεξάρτητες.

«Εάν πίσω από τη σχιζοφρένεια και τη διπολική διαταραχή κρύβονται οι ίδιοι γενετικοί παράγοντες, είναι πιθανό οι εν λόγω διαταραχές να έχουν τις ρίζες τους στην ίδια ευπάθεια κατά την εξέλιξη του εγκεφάλου», παρατηρεί ο Τόμας Ίνσελ, διευθυντής του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας στο Μπεθέσδα του Μέριλαντ.

«Το κρίσιμο ερώτημα, βέβαια, γιατί κάποιοι εκδηλώνουν σχιζοφρένεια και άλλοι μανιοκατάθλιψη», καταλήγει ο Ίνσελ.

Πηγή: The Independent