Έργο
Ο Σοπέν συνέθεσε γύρω στα 230 έργα:
* 3 Σονάτες για πιάνο
* 5 Ρόντο
* 4 Σκέρτσα
* 4 Μπαλάντες
* 17 Πολωνέζες
* 58 Μαζούρκες
* 20 Βαλς
* 3 Εκοσέζ (Σκωτικοί Χοροί)
* 26 Πρελούδια
* 4 Παραλλαγές
* 4 Εμπρομπτί (Αυτοσχεδιάσματα)
* 21 Νυχτερινά
* 27 Σπουδές
* 2 Κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα
Τα πιο δημοφιλή έργα του είναι:
* «Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 1»
* «Μεγάλο Αστραφτερό Βαλς σε μι ύφεση μείζονα, έργο 18»
* «Βαλς σε ρε ύφεση έργο 64 αριθμός 1», γνωστό και ως «Βαλς του Λεπτού»
* «Σονάτα για πιάνο αριθμός 2 σε σι ύφεση ελάσσονα, έργο 35», με το Επικήδειο Εμβατήριο του τρίτου μέρους
* «Σπουδή αρ. 12, έργο 10», γνωστή και ως «Επαναστατική»
* «Σκέρτσο αρ. 2 σε σι ύφεση ελάσσονα, έργο 31»
* «Πολωνέζα σε λα ύφεση μείζονα, έργο 53», γνωστή και ως «Ηρωϊκή»
* «Πολωνέζα σε λα μείζονα, έργο 40 αριθμός 1», γνωστή και ως «Στρατιωτική»
* «Φαντασία - Αυτοσχεδίασμα σε ντο δίεση ελάσσονα, έργο 66»
* «Πρελούδιο αρ. 4 σε μι ελάσσονα»
* «Μαζούρκα σε σι ύφεση μείζονα, έργο 7 αρ. 1»
* «Παραλλαγές στο ντουέτο "Το χεράκι σου, αγάπη" από την όπερα του Μότσαρτ "Ντον Τζιοβάνι"»
Ο Σοπέν είχε απογοητεύσει τον δάσκαλό του Έλσνερ με το να μη συνθέτει όπερες με πολωνικό περιεχόμενο, όπως και τον εξόριστο πολωνό πατριώτη και ποιητή Άνταμ Μικίεβτς με τον χρόνο που κατανάλωνε σε ανούσιες συναναστροφές με την παρισινή αριστοκρατία. Διάφοροι κριτικοί της εποχής του, που ανήκαν στο κατεστημένο και αξιολογούσαν την καλλιτεχνική αξία με μοναδικό κριτήριο τα μεγάλης κλίμακα ακαδημαϊκά επιτεύγματα, απέρριπταν το έργο του, αν και πολλοί άλλοι αναγνώρισαν αμέσως την αληθινή αξία του έργου του, τη συνθετική του πρωτοτυπία και την εξαιρετική του δεξιοτεχνία.
Η σύγχρονη κριτική τοποθετεί τον Σοπέν ανάμεσα στους μεγάλους της μουσικής, αναγνωρίζοντας τόσο την ικανότητα να διεισδύει τόσο στις μυστικές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, όσο και την ικανότητά του να αντλεί νέες ηχητικότητες από το πιάνο. Διέθετε το σπάνιο χάρισμα να συνθέτει μελωδίες με πολύ προσωπικό χαρακτήρα, που εξέφραζαν ψυχικά συναισθήματα, χωρίς ωστόσο να καταφεύγει σε συναισθηματισμό. Ρομαντική η μουσική του στην ουσία της, αλλά με μια κλασσική καθαρότητα.
Στα έργα του για πιάνο εναλλάσσονται το φλογερό πάθος με τη μελαγχολική και τη στοχαστική διάθεση, η τρυφερή και ποιητική μελωδική αίσθηση με τη λαμπερή δεξιοτεχνία. Στα «Νυχτερινά», που μοιάζουν με τραγούδια δίχως λόγια, υπάρχει μια διάθεση μελαγχολίας και εκμυστήρευσης. Στις «Σπουδές» αναδεικνύονται οι εκφραστικές δυνατότητες του οργάνου. Οι «Μπαλάντες» βασίζονται σε ονειρικές και ποιητικές ιδέες. Στις «Πολωνέζες» και «Μαζούρκες», που βασίζονται σε λαϊκούς ρυθμούς της Πολωνίας, εκφράζεται ένα φλογερό πατριωτικό πάθος.
O Σοπέν διαφωνούσε με τη μουσική του Μπερλιόζ, που τη θεωρούσε πολύ εξωστρεφή. Ήταν φίλος με τον Σούμαν και τον Μέντελσον, αλλά δεν τον ενδιέφερε η μουσική τους. Θαύμαζε τον Μότσαρτ και τον Μπετόβεν, αλλά πιο πολύ τον Μπαχ. Στα νεανικά του έργα είχε επηρεαστεί από τον ιρλανδό συνθέτη Τζον Φιλντ (1782-1837), έναν από τους πρωτοπόρους της ρομαντικής μουσικής. Οι συνθέσεις του για πιάνο και κυρίως τα «Νυχτερινά» του εμφανίζουν αρκετές ομοιότητες με ορισμένα κομμάτια που έγραψε ο Σοπέν. Με τη σειρά του, ο Σοπέν επηρέασε με την τεχνική και το συνθετικό του έργο μεταγενέστερους συνθέτες, όπως ο Σκριάμπιν και ο Ραχμάνινοφ.
