Εμένα γλυκό να 'ναι κι ό,τι να'ναι, τρελλαίνομαι για όλα. Εκτός από καρύδα και κάστανο. Και τα φρουί γκλασέ μου άρεσαν (γκλασέ είναι, όχι γλασέ... το "γλ" προέκυψε από τις σουσούδες του καλού κόσμου στις οποίες ο ήχος "γκλ" έμοιαζε λαουτζίκικος και παρακατιανός, ενώ είναι το γαλλικό glacé - δεν είμαι σίγουρος πώς ακριβώς γράφεται), και τα πτι φουρ και τα βουτηματάκια με μαρμελαδες και τα σοκολατάκια και τα εκλαίρ και τα κωκ και οι κουραμπιέδες και τα κουλουράκια και οι λουκουμάδες και οι δίπλες και το ραβανί και τα σοροπιαστά κέικ κι οι χαλβάδες και τα γλυκά του κουταλιού και οι τούρτες και οι πάστες και το μέλι και στην ανάγκη μια βρεγμένη φέτα ψωμί με μπόλικη ζάχαρη από πάνω. Όλα αυτά που και μόνο με τη σκέψη τους παχαίνεις...