Η Πίγκυ βάζει το γράμμα μέσα σε ένα φάκελο. Σηκώνεται απο το γραφειάκι και κοιτάει τριγύρω της. Δέν έχουν στεγνώσει ούτε λεπτό τα μάτια της απο τα δάκρυα. Αφήνει τα πράγματά της στο δωμάτιο όπως ήταν. Θα μείνει για πάντα εδώ. Δέν χρειάζεται να τα πάρει μαζί της. Βγαίνει απο το δωμάτιο και κατευθύνεται προς το παλιό ταχυδρομείο. Νιωθει μιά παρουσία να την παρακολουθεί. Δέν κάνει τον κόπο να κοιτάξει πίσω της. Νιώθει πιό έντονα αυτή την αίσθηση τώρα. Είναι σίγουρη οτι την παρακολουθούν. Όχι μία, όχι δύο, αλλα πολλές παρουσίες. Μένει ατάραχη. Ξέρει πού να πάει και τί θα κάνει.
Προσπερνάει το ταχυδρομείο και πηγαίνει προς τα παλιά ξύλινα σπίτια. Βλέπει το σπίτι του Μέντορα. Κοντοστέκεται κοιτώντας τριγύρω. Σφίγγει τα δοντια και συνοφρυώνεται. Ορμάει τρέχοντας στον σπίτι του Μέντορα. Φυσικά γνωρίζει πως το σπίτι είναι άδειο, κλασσική περίπτωση. Δέν κάνει κάν τον κόπο να ψάξει να τον βρεί. Απο την προηγούμενη φορά που ήταν εδώ και έψαχνε το σπίτι, θυμάται κάποια ντουλάπια με κάτι μπιτόνια μέσα. Πηγαίνει. Παίρνει 2-3 μπιτόνια παραμάσχαλα και τρέχει χωρίς να χάσει χρόνο σε ένα επίσης ξύλινο, παλιό, εγκαταλελειμμένο και απομονωμένο χαμόσπιτο. Μπαίνει μέσα και αδειάζει το περιεχόμενο των μπιτονιών γύρω γύρω στο εσωτερικό του σπιτιού. Ο χώρος βρωμάει βενζίνη. Η Πίγγυ χωρίς να το πολυσκεφτεί ανάβει ένα σπίρτο και το πετάει ενώ είναι και εκείνη μέσα. Όλο το εσωτερικό του σπιτιού σε πολύ λίγα δευτερόλεπτα έχει αρπάξει φωτιά! Η Πίγκυ ίσα που έχει προλάβει να τρέξε και να σκαρφαλώσει στην σοφίτα και απο εκει απο ένα άνοιγμα στην σκεπή. Στέκεται στην κορυφή ακριβώς! Όρθια. Νιώθει την ζέστη της φωτιάς στα πόδια της ακριβώς στον όροφο κάτω. Το βλέμμα της ατενίζει τριγύρω. Η έκφρασή της αποφασιστική. Ένα ειρωνικό χαμόγελο είναι η απάντηση στα βλέμματα των δαιμόνων. Κάτω στον δρόμο. Γύρω γύρω απο την μονοκατοικία που είναι σκαρφαλωμένη η Πίγκυ, υπάρχουν δεκάδες δαίμονες. Τέρατα με κόκκινα μάτια. Κάθονται και την κοιτούν. Την περιμένουν να κατέβει. Την περιμένουν σάν γεύμα.
Πιγγυ: ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΦΑΤΕ ΚΑΡΙΟΛΙΔΕΣ!!!! ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΠΙΑΣΕΤΕ ΠΟΤΕ ΖΩΝΤΑΝΗΗΗΗΗ!
Οι φλόγες αρχίζουν να χαιδεύουν τα ξυπόλητα πόδια της Πίγκυ. Νιώθει την θερμοκρασία να ανεβαίνει ακαριαία. Κλείνει τα μάτια και βλέπει τον φρίμαν. Θυμάται το όνειρο που είχε δεί. Τον Φρίμαν καθισμένο να κλαίει στο σιντριβάνι. Η Πίγκυ είναι δακρυσμένη. Τα δάκρυα ανακατεμένα με τον ιδρώτα, αποτέλεσμα της κάψας της φλόγας. Βλέπει τον Φρίμαν να σηκώνει το κεφάλι του και να την κοιτάει. Και εκείνη την στιγμή όλο το συντριβάνι να ξεχυλίζει αίμα. Άιμα κόκκινο. Όπως τώρα κόκκινη φωτιά ξεχειλίζει απο απο την σκεπή και την αγκαλιάζει. ! Νιώθει πόνο, νιώθει μοναξιά, νιώθει πίκρα και λύπη... μέχρι την στιγμή που... παύει να αισθάνεται, παύει να ονειρεύεται.
---
Η Ροζαννα Πλησιάζει στο γραφειάκι και βλέπει τον φάκελο που άφησε η Πίγγυ. Κοιτάει απο έξω και διαβάζει "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ SILENT HILL." Ανοίγει τον φάκελο και βγάζει το χαρτί με το κείμενο:
"Κάπου στον κόσμο, στον κόσμο που δέν πιάνουν οι αισθήσεις μας, υπάρχει εάν χωριό. Ένας τόπος ψυχών. Εκεί στο κατώφλι του διαχωρισμού και της διαλογής. Όπως στην ζωή της ύλης, έτσι και στην ζωή των ψυχών, υπάρχουν γεγονότα, καταστάσεις που σε ελκύουν να πάς μαζί τους. Δαίμονες, άγγελοι, εκεί οπου όλα υπάρχουν μαζί. Αλλα όπως και τότε... υπάρχει το απαγορευμένο μήλο.
Αλλα άς πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
Ένας Άνθρωπος έκανε συμφωνία με τον διάβολο. Θα του στέλνει ψυχές. Αρκεί ο ίδιος να ζεί για πάντα... έστω και ακίνητος... έστω και διασωληνωμένος. Το όνομα αυτού; Κουρέ. Οι άτυχοι που η μοίρα τους θα τους αναγκάσει να περάσουν απο το ξενοδοχείο που είναι η "Πύλη του ενδιάμεσου κόσμου", περνάνε μία νύχτα καθοριστική. Το καλό και το κακό. Ο άγγελος και ο δαίμονας. Είναι εκεί. ο άγγελος συνήθως δίνει ένα βιβλίο για το τί εστί silent hill. Ένας τουριστικός οδηγός, αλλα κρυμμένη στις σελίδες του η αλήθεια. Μία ανάγνωση αρκεί για να αποτρεπεί το μοιραίο. Ο μονος τρόπος για να γλιτώσει κάποιιος.
Απο την άλλη πάλι, ο δαιμονας με τα κόκκινα μάτια. Έτοιμος να προκαλέσει το ατύχημα που θα ελευθερώσει τις ψυχές.
Όποιος διαβάσει τον οδηγό του Silent hill σώζεται. Άν όμως αυτό δέν γίνει, τότε το χωριό θα είναι ο επόμενος σταθμός της ψυχής. Οι δαίμονες έχουν εναν σκοπό. Να καραδοκούν απο παντού. Έτοιμοι να σκοτώσουν οποιονδήπωτε αναζητά. Οι άγγελοι έχουν έναν επίσης σκοπό. Να αποτρέψουν κάποιον να ανέβει στους λόφους του sillent hill, εστία των δαιμόνων και του διαβόλου. Πρέπει να αποτρέψουν, χωρίς όμως να επέμβουν στην ελεύθερη βούληση των ψυχών. Αυτό θα συμβαίνει για 40 ημέρες. Έπειτα οι ψυχές που επιβιώνουν στο χωριό χωρίς να πέσουν θύματα των δαιμόνων απελευθερώνονται και πηγαίνουν στην είσοδο των αγγέλων. Μακάριοι πλέον, αναπαυμένοι. Όσες ψυχές δέν επιβιώσουν, στοιχειώνουν στον λόφο. Γίνονται δαίμονες με κόκκινα μάτια. Όσοι πάλι παρακούσουν τους αγγέλους και ανέβουν... τότε ζούν φοβίες, ζούν πόνο, ζούν μίσος, δέν πεθαίνουν ποτέ αλλα βιώνουν κακία για όσο το ξίφος του δαίμονα θα σέρνεται στην γή...
---
Πλάτων: Αγάπη μου; Τελείωσα το βιβλίο!
Το τέλος θα σε συναρπάσει!
Χουανίτα: Μήν πείς τίποτα! Θα το διαβάσω!
Πλάτων: ΟΚ μωρό μου! Λοιπόν φεύγω στην δουλειά!
Χουανίτα: Καλό δρομολόγιο μωρό μου!!!
Ο Πλάτων μπαινει στο κιτρινοπράσινο φορτηγό του και ξεκινάει.
Σούρουπο πλέον με ομίχλη δυνατή. Σκέφτεται το μυθιστόρημα. Ξαφνικά βλέπει φώτα να έρχονται καταπάνω του. Κορνάρει απο αντανακλαστικά! Το αυτοκίνητο που ερχόταν κατα πάνω του κάνει μιά απότομη τιμονιά και βγαίνει εκτός πορείας. Ακούγεται ήχος συγκρουσης! Ο Πλάτων φρενάρει το φορτηγό και βγάινει έξω. Βλέπει ένα αυτοκίνητο αναποδογυρισμένο. Πλησιάζει να βοηθήσει αλλα μία έκρηξη τον ακινητοποιεί. Χάνει τις αισθήσεις του και πέφτει κάτω. Συνέρχεται σχετικά γρήγορα. Τριγύρω βλέπει περιπολικά που μόλις έχουν φτάσει.
Αστυνομικός: Είστε καλά κύριε;
Πλάτων: Ναί δέν έχω πάθει κάτι. Βοηθήστε τους επιβάτες του αυτοκινήτου!
Αστυνομικός: Ελάτε παρακαλώ στο ασθενοφόρο.
Ο Πλάτων μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους. Το βράδυ το περνάει σκεπτόμενος και θλιμμένος. Δέν μπορεί να συνειδητοποιήσει οτι κάποιοι σκοτώθηκαν, έτσι απλά...
Ξημερόνοντας ο Πλάτων βλέπει κόσμο απέξω απο ένα δωμάτιο. Πλησιάζει να δεί. Είναι και ένας αστυνομικός εκεί.
Παραπίσω κοντά σε ένα desk υπήρχε ένα ντοσιέ με το σήμα της αστυνομίας. Ο Πλάτων πλησιάζει εκεί και ανοίγει κρυφά τον φάκελο.
Διαβάζει μέσα:
Κώδικας:
Πιγκυ - Απανθρακώθηκε απο την φωτιά που ακολούθησε το ατύχημα.
Σοραβερ: - Απανθρακωμένος. Αλλα ο θάνατος είχε προκληθεί απο πιό νωρίς απο ασφυξία όταν το τιμόνι κατ ατο ατύχημα χτύπησε τον θώρακά του.
Νιδις: Θάνατοα απο διαμελισμό που προκλήθηκε απο κομμάτια λαμαρίνας του αυτοκινήτου.
Ματίνα: Θάνατος απο κακώσεις.
Σερχανούλα: Θάνατος απο κακώσεις.
Φρίμαν: Επιβίωσε του ατυχήματος.
Ο Πλάτων πηγαίνει στο δωμάτιο και μέσα στον συνωστισμό βλέπει τον Φρίμαν.
Πλάτων: Τί συνέβη; Γιατί είναι όλοι μαζεμένοι εδώ;
Αστυνομικός: Είναι ο μόνος επιζών. Τον είχανε χάσει για κάποια στιγμή, αλλα οι γιατροί τον επανέφεραν.
ΑΠο το δωμάτιο ακούστηκε ο Φρίμαν.
Φρίμαν: 
Αφήστε με.Γιατί δέν με αφήσατε με τους φίλους μου! Με χρειαζόντουσαν! Γιατί με τραβήξατε πίσω! Ήμουν εκεί και με αγκάλιαζαν, και εσείς λωποδύτες με πήρατε! Με πήρατε απο τους φίλους μου!
Το κινητό του Πλάτων χτυπάει.
Πλάτων: Ναί έλα!
Χουανίτα: Έλα αγάπη μου! Ανησύχησα! Πώς συνέβη; Έρχομαι εκεί!
Πλάτων: Αγάπη μου! Το βιβλίο! Συνέβη κάτι περίεργο με το βιβλίο! Αυτό που διάβασα, τα παιδιά του βιβλίου, με τους επιβάτες του αυτοκινήτου στο ατύχημα εδώ... Όταν το διαβάσεις θα καταλάβεις...
Χουανίτα: Τί περίεργο αγάπη μου; Δέν διάβασα ακόμα το βιβλίο. Είμαι στην σκηνή που η Πίγκυ γράφει το σημείωμα. Τέλος πάντων μωρό μου. Έρχομαι εκεί αμέσως!
Κατα την διαδρομή της Χουανίτας προς το νοσοκομείο, συνειδητοποιεί οτι δέν έχει τσιγάρα. Το άγχος την έχει κάνει να αδειάσει όλο το πακέτο με την μία.
Χουανίτα: Τί είναι αυτό; Λοιπόοοον. Ένα ξενοδοχείο. Ωραία. Εδώ ελπιζω να πουλάνε τσιγάρα!
Μπαίνει μέσα στο ξενοδοχείο βλέπει έναν άνθρωπο να κάθεται σε μιά πολυθρόνα με κάτι σωληνάκια.
Χουανίτα: Καλησπέρα! Μήπως τυχαίνει να έχετε τσιγάρα παρακαλώ;
-----THE END-----