Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
Παλιά 30-09-08, 17:08   #2 Αρχή
synodoiporos
Gourounaki
 
Το avatar του χρήστη synodoiporos
 
Εγγραφή: 30-09-2008
Μηνύματα: 7
Προεπιλογή

Αυτή είναι η ομιλία του Γιώργου Σωτήρχου που διαβάστηκε στο 1ο Διήμερο Φανταστικής Λογοτεχνίας, που πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο CUBE, παρουσιάζοντας την πορεία του περιοδικού των Συμπαντικών Διαδρομών μέχρι σήμερα :


« Πριν από 2 χρόνια, κάποιο βράδυ, συναντήθηκαν σε μια μικρή πλατεία στην Λάρισα μια ομάδα ανθρώπων, που τους ένωνε ένα κοινό ενδιαφέρον. Η αγάπη για την λογοτεχνία του φανταστικού, για την τέχνη του φανταστικού και γενικά για το φανταστικό σε όλες του τις μορφές. Όλοι μας είχαμε ζήσει την σκληρή ελληνική πραγματικότητα. Όλοι μας είχαμε χτυπήσει πολλές πόρτες, έχοντας σαν απλή επιθυμία να δούμε κάποια από τα κείμενά μας δημοσιευμένα και είχαμε πάρει τις κλασσικές απαντήσεις που μπορεί να εισπράξει ένας φιλόδοξος συγγραφέας στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές βέβαια δεν αξιώθηκαν να μας απαντήσουν, ούτε καν από στοιχειώδη ευγένεια για να αρνηθούν. Αντίστοιχα μερικές απαντήσεις ήταν στο τελείως άλλο άκρο : ‘‘Είμαστε από τον χώρο του φανταστικού, αλλά δεν ενδιαφερόμαστε να δημοσιεύσουμε διηγήματα. Τα θεωρούμε κάτι εύκολο και απλό’’.

» Έχοντας αυτό το παράπονο, αυτήν την ανεκπλήρωτη επιθυμία, εκείνο το βράδυ πήραμε μια γενναία απόφαση. Γενναία, για τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ή μάλλον καλύτερα θα την έλεγα αυτοκτονική απόφαση. Γιατί το να προσπαθήσεις σήμερα να εκδόσεις ένα περιοδικό υψηλού επιπέδου, ξέροντας ότι δεν θα βρεθεί κανένας να σε στηρίξει οικονομικά, είναι οικονομική αυτοκτονία, ένα γεγονός που στο τέλος επηρεάζει αναπόφευκτα όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Παρόλα αυτά, εκείνο το βράδυ πήραμε την απόφαση να δημιουργήσουμε τον αρχικό πυρήνα, που στην συνέχεια εξελίχθηκε στο περιοδικό Συμπαντικές Διαδρομές.


» Από την αρχή είχαμε ένα πράγμα στο μυαλό μας, σαν συγγραφείς και οι ίδιοι. Το πρώτο πράγμα που σκεφτόμασταν ήταν τους υπόλοιπους δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες, έλληνες συγγραφείς του φανταστικού που βρίσκονται εκεί έξω και απλώς περιμένουν να βρουν ένα μέσο να προβάλουν την δουλειά τους, κάποιον να τους δώσει φωνή, επικοινωνία με το αναγνωστικό κοινό. Θέλαμε να ήμασταν η φωνή των συγγραφέων του φανταστικού, χωρίς περιορισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς έχθρες. Χωρίς να κοιτάμε το βιογραφικό τους, χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τις φιλίες τους, χωρίς να τους βάζουμε σε ένα λούκι να στηρίξουν άμεσα ή έμμεσα εταιρικά επιχειρηματικά συμφέροντα, σαν προϋπόθεση μιας πρόσκαιρης προβολής.

» Από τότε έχουμε κάνει μια τρελή πορεία μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια. Έχουμε βγάλει 7 ελληνικά περιοδικά και 5 αγγλικά. Μπορούμε να λέμε με υπερηφάνεια ότι έχουμε προβάλλει γύρω στους εκατό έλληνες συγγραφείς και φιλοδοξούμε αυτό το νούμερο να γίνει όσο μεγαλύτερο γίνεται. Να αγκαλιάσουμε και να προβάλλουμε και την τελευταία φωνή που υπάρχει εκεί έξω μόνη της και δεν μπόρεσε να βρει την προβολή και την αναγνώριση που της αξίζει, πράγματα στα οποία έχουμε δικαίωμα όλοι όσοι έχουν το θάρρος να εκφράζουν τον προσωπικό τους κόσμο σε μία σελίδα χαρτί.

» Και όλα αυτά έχουμε το δικαίωμα να λέμε ότι τα καταφέραμε μόνοι μας, μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όπου οι περισσότεροι παραδοσιακά μεγάλοι του χώρου πιο πολύ μας πολέμησαν παρά μας βοήθησαν. Από γνωστούς εκδοτικούς οίκους που ζητούσαν σχεδόν με απειλές να προβάλλουμε συγκεκριμένα βιβλία τους, μέχρι βιβλιοπωλεία που είχαν την λογική : ‘‘πάρε μια κόκα-κόλα και βάλε μας μια σελίδα διαφήμιση και σταμάτα να γκρινιάζεις !’’. Δυστυχώς στον χώρο μας κάποιοι έχουν συνηθίσει τόσο πολύ στην μονοφαγία που πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει δυνατότητα να αλλάξουν προς το καλύτερο κάποιες καταστάσεις, όσο υπάρχουν κάποιοι, άλλες φορές στενόμυαλοι και άλλες φορές μονομανείς, που παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις.

» Εμείς από την μεριά μας παραδεχόμαστε ότι έχουμε κάνει πολλά λάθη. Άλλωστε είμαστε ακόμα στην αρχή μιας πορείας. Έχουμε κάνει πού δρόμο και έχουμε πολύ να διανύσουμε ακόμα. Ή καλύτερα ελπίζουμε να είναι πολύς ο δρόμος που έχουμε ακόμα. Μέσα σε αυτήν την τρελή πορεία αυτών των δύο χρόνων αναμφίβολα πολλά πράγματα μας ξέφυγαν, θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάποια άλλα καλύτερα, αλλά δεν τα κάναμε και ούτε αποφύγαμε τις εντάσεις κάποιες στιγμές. Όμως, στην ουσία δεν είμαστε περιοδικό ακόμα. Είμαστε ένας πυρήνας, μια ομάδα με στενούς δεσμούς μεταξύ της, που έχουμε την διάθεση και την θέληση να φτάσουμε μια μέρα στο σημείο που θα μπορούμε να λέμε με περηφάνια ότι ‘‘βγάζουμε ένα περιοδικό λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό στολίδι’’.

» Από το βήμα αυτής της εκδήλωσης θα θέλαμε για ακόμα μια φορά να δηλώσουμε ότι στο περιοδικό μας είναι καλοδεχούμενοι όλοι οι λογοτέχνες και καλλιτέχνες. Δεν πρόκειται να αποκλείσουμε κανέναν με βάση προσωπικά κριτήρια. Εφόσον που η δουλειά που θα σταλεί στο περιοδικό μπορεί να σταθεί λογοτεχνικά, θα μπει άμεσα στο πρόγραμμα για δημοσίευση, χωρίς κανέναν περιορισμό και χωρίς κρυφούς ή φανερούς όρους ή διευθετήσεις.

» Δεσμευόμαστε ακόμα ότι θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος να βγάζουμε το περιοδικό-όνειρο για πολλούς ανθρώπους, όσο αντέχουμε οικονομικά, παρόλες τις αντιξοότητες και τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που δημιουργεί σαν επακόλουθο στην προσωπική μας ζωή. Το περιοδικό το εκδίδουμε συνειδητά χωρίς να βγάζουμε κέρδος, κάτι που το ξέραμε από την πρώτη στιγμή και κρατάμε μόνο την ηθική ικανοποίηση που παίρνουμε απ’ όλους αυτούς τους αναγνώστες που επιτέλους βρήκαν ένα περιοδικό να τους εκφράζει και όλους αυτούς τους συγγραφείς που δεν επιτρέψαμε να χαθούν στο σκοτάδι και τους δώσαμε το δικαίωμα να λένε με περηφάνια ότι : ‘‘ένα δικό μου κείμενο δημοσιεύτηκε στις Συμπαντικές Διαδρομές’’…»
__________________
Δημήτρης Αργασταράς

www.argastaras.blogspot.com
Ο χρήστης synodoiporos δεν είναι συνδεδεμένος   Απάντηση με παράθεση