Κ επειδή το πάμε για καταθλιψη, εχω να διηγηθώ περιστατικό "φοιτήτριας στο τέλος του μήνα που ήθελε να κάνει ταξίδι"
Έπρεπε να ταξιδεψω
, αλλά δε μου βγαίναν τα κουκιά
Ψάχνω σε τσάντες, τίποτα. Ψάχνω σε τσέπες, τίποτα. Κατεβάζω όλη την ντουλάπα, τίποτα
Τότε στο Ρεθ., ό,τι λεφτα έπαιρνα, τα φύλαγα σε ενα μεταλλικό κουτάκι που είχα απο ένα βρακί-τουίτι που είχα αγοράσει (Διότι ο μπαμπάς όντας πρωτόγονος δε μου χε ανοίξει λογαριασμό τραπέζης)
Δεν το είχα ανοίξει όμως εξαρχης γιατί πίστευα ότι είχα ξοδέψει όλα τα λεφτα που ειχα. Τέλος πάντων, καποια στιγμή το πιάνω και το κουνάω και ακούω κάτι μέσα
To ανοίγω καιιιιιιιιιι .... ένα πράσινο χαρτάκι που έγραφε πάνω 100 (και τότε είχε αξία!!!)
