Είχε γίνει μεγάλος χαμός το 1990 διότι ο Μητσοτάκης είχε βγάλει μόνο 150 βουλευτές και κανείς δεν ήξερε αν ο Σαρτζετάκης (μέγας τυπολάτρης) θα τους θεωρούσε αρκετές για διερευνητική εντολή ή όχι. Το πρόβλημα το έλυσε ο Στεφανόπουλος που ήταν τότε πρόεδρος της ΔΗΑΝΑ και είχε βγάλει έναν βουλευτή, τον Κατσίκη, στο υπόλοιπο Αττικής, και είπε ότι θα υποστηρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, οπότε μαζεύτηκαν 151 και ξεπεράστηκε η κρίση. αλλιώς θα έπρεπε να γίνουν τέταρτες εκλογές σε ένα χρόνο. Για "ευχαριστώ" ο Μητσοτάκης πήρε τον Κατσίκη στη ΝΔ και αφαίρεσε από τη ΔΗΑΝΑ την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Κατά τη διάρκεια των τριήμερων πρωθυπουργός είναι αυτός που ήταν κατά τη διάρκεια και των εκλογών αλλά βέβαια είναι πια μόνο υπηρεσιακός ακόμη κι αν είχε πλειοψηφία στην προηγούμενη βουλή (έτσι ήταν ο Παπανδρέου τον Ιούνιο του '89). Το Νοέμβριο τις εκλογές τις έκανε καθαρά υπηρεσιακή κυβέρνηση. Τον Απρίλιο του 90 τις έκανε η κυβέρνηση Ζολώτα που είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης.
Για την εκλογή προέδρου δεν πολυγίνεται χαμός, διότι η διαδικασία είναι καθορισμένη και οι εκλογές (αν γίνουν) λύνουν το πρόβλημα με την πρώτη. Η καινούρια Βουλή εκλέγει οπωσδήποτε πρόεδρο, ακόμη και με απλή (στην δεύτερη ψηφοφορία) ή σχετική (στην τρίτη) πλειοψηφία. Έτσι βγήκε ο Καραμανλής το 1990. Ενώ κοινοβουλευτικές εκλογές θεωρητικά μπορεί να γίνονται συνέχεια η μία μετά την άλλη ώσπου να βρεθούν 150/151 να συμφωνήσουν. Άλλο βέβαια αν στην πράξη θα τους πάρει ο κόσμος με τις λεμονόκουπες. Με το τωρινό εκλογικό σύστημα είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό, αλλά το 89 το σύστημα ήταν σχεδόν αναλογικό (είχε παραμείνει το +1 στον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου, που αδικούσε τα μικρότερα κόμματα).
Άμα τα ζεις τα γεγονότα είναι εύκολο να τα θυμάσαι
Έκανα τη θητεία μου τότε.