Ο Νικρεδ τρέχει προς την ντουλάπα για να βρεί κάτι να φορέσει. Τα βήματα ακούγονται εντονότερα και η πόρτα του δωματίου ανοίγει απότομα. Η Ροζάννα ίσα που προλαβαίνει να σπρώξει τον Νικρεδ μέσα στην ντουλάπα!
-Τί κάνεις εδώ ημίγυμνη τέτοια ώρα; ΕΙΣΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΤΕΜΠΕΛΑ! Η μπουγάδα περιμένει! Εγώ θα βρίσκομαι στο καθιστικό με τον Αντώνιο. Σε 5 λεπτά να έχεις κατέβει και να τελειώσεις με τις δουλειές που σου έχω αναθέσει!
-Μάλιστα κυρία
Η πόρτα κλείνει με δύναμη. Ο Νικρεδ βγαίνει απο την ντουλάπα.
-Μα καλά τί φόρεσες;
-Τί φόρεσα.
-Αυτή είναι μιά στολή πιγουίνου!
-Μέσα στο σκοτάδι της ντουλάπας περιμένεις να βρώ κάτι της προκοπής;
-Ούτως η άλλως δέν έχει τίποτα το ανδρικό εκεί μέσα. Τουλάχιστον με την στολή δέν θα μπορέσουν να δούν το πρόσωπό σου. ΜΠΡΟΣ ΦΥΓΕ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ ΚΑΤΩ!
Ο Νικρεδ βγαίνει απο το παράθυρο και ισορροπεί απο το περβάζι του παραθύρου. τεντώνεται και καταφέρνει να πιάσει ένα μεγάλο κλαδί μιάς συκιάς που βρισκόταν εκεί. Σκαρφαλωμένος στην συκιά. Ήταν ο μόνος τρόπος να φτάσει στο έδαφος...
Η Κρίστυ στεκεται μπροστά απο το τζάκι κοιτάζοντας έξω απο το παράθυρο. Ο Αντώνιο μπαίνει στο δωμάτιο.
-Κρίστυ! Θέλω να με συγχωρέσεις! Δέν θέλω να τελειώσουμε έτσι την σχέση μας. Σε αγαπώ!
-Αυτά να τα σκεφτόσουν πρίν να κάνεις παιδί με την γυναίκα του αδερφού μου! Θα σε πάω στα δικαστήρια Αντώνιο! Θα σε καταστρέψω! Έχω επίσης ένα παιδί σου στα σπλάχνα μου!
-Μην μιλάς έτσι σέ παρακαλώ. Το παιδί σου... παιδί μας, θα το υιοθετήσω μόλις γεννήσεις. Θα το μεγαλώσω άψογα!
-Όχι Αντώνιο. Δέν θα μου πάρεις το παιδί!
-Δέν μπορώ να ζήσω μαζί σου Κρίστυ. Και αυτό το παιδί το αγαπώ, το θέλω!
-Αντώνιο....βλέπω ένα πουλί!
Ο Αντώνιο σκύβει διακριτικά και βλέπει το φερμουάρ του παντελονιού του.
-Βλέπω ένα μεγάλο πουλί Αντώνιο! Έξω απο το παράθυρο, έναν πιγουίνο!
Πρίν καταλάβει καλά καλά ο Αντώνιο τί εννοεί η Κρίστυ, εκείνη είχε φύγει απο το δωμάτιο και έφτανε στην εξώπορτα την επαυλης για να δεί τί συμβαίνει έξω.
ΜΠΑΜ!! ΜΠΑΜ ΜΠΑΜ!!
Τρείς πυροβολισμοί ακούστηκαν...