Προχθές έκανα μία βόλτα
στην Ηλιουπόλεως να χαζέψω για κάτι επιπλάκια για το σπίτι. Ασυναίσθητα κοντοστάθηκα σε μία γωνιακή πολυκατοικία. Θυμήθηκα ότι πριν 20 χρόνια σ’ ένα διαμέρισμα αυτής της πολυκατοικίας ήταν η πρώτη φορά που έκανα έρωτα. Χαμογέλασα λίγο και αυτό ήταν το ‘‘καύσιμο’’ για ένα μικρό ταξίδι πίσω στο χρόνο...
Ήταν καλοκαίρι του 1987
Είχα τελειώσει το λύκειο, φαντάρος δεν είχα πάει ακόμα, δουλειά δεν είχα και ήμουν ολίγον ρέμπελος. Το καλοκαίρι εκείνο φάνταζε (και ήταν) ξένοιαστο. Με την παρέα που έκανα τότε, πηγαίναμε για μεταμεσονύχτια μπάνια στο Λαγονήσι και γενικά το γλεντάγαμε, ξενυχτάγαμε και περνούσαμε ανέμελα, μακριά από διαβάσματα ή άλλες σκοτούρες.
Σ’ αυτή την παρέα, λοιπόν, ήταν και η Μ. Την Μ. δεν την είχα δει ποτέ ερωτικά παρά το γεγονός ότι ξεχώριζε στην παρέα. Δεν την έβλεπα ερωτικά κυρίως επειδή ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερή μου, είχε ήδη έναν σοβαρό δεσμό (ήταν αρραβωνιασμένη και πήγαινε για γάμο) κι επειδή, παρά το γεγονός ότι ήταν δεσμευμένη, της την έπεφταν όλοι. Εγώ δεν μπήκα καν στο ‘‘παιχνίδι’’. Ακόμα και να ήθελα δεν είχα καμία ελπίδα επιτυχίας. Ήμουν ο μικρότερος της παρέας, όλοι οι υπόλοιποι άντρες ήταν τακτοποιημένοι (είχαν εκπληρώσει τις θητείες τους, δουλεύανε και ήτανε οικονομικά ανεξάρτητοι, είχαν αυτοκίνητο, ό,τι δηλαδή δεν είχα εγώ).
Μία ωραία μέρα του Ιουλίου λοιπόν, ένας φίλος (ο Γ.) από την παρέα μας καλεί για ένα τριήμερο στο Αλεποχώρι. Ο Γ., η Μ. κι εγώ θα κοιμόμασταν στο σπίτι του Γ. ώστε νωρίς το πρωί να φεύγαμε απευθείας για το Αλεποχώρι. Πράγματι, πέσαμε για ύπνο στρωματσάδα. Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα, κι ενώ εγώ κοιμόμουν, ένιωθα κάτι να με γαργαλάει στο χέρι. Όπως ήμουνα μέσα στη θολούρα του ύπνου δεν έδωσα σημασία. Ήμουνα σ’ εκείνη τη φάση που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την πραγματικότητα από ένα όνειρο. Κάποια στιγμή ανοίγω τα μάτια μου και τι βλέπω!
Τη Μ. να μου χαϊδεύει το χέρι. Δεν ήξερα τι να κάνω. Όπως ήμουνα γερμένος στο πλάι, την κοιτάω με απορία του στυλ ‘‘Τι κάνεις εκεί; Τρελλάθηκες;’’.
Δεν πρόλαβα. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, μου δίνει μια σπρωξιά έτσι που βρέθηκα ξαπλωμένος ανάσκελα, εκείνη ανεβαίνει πάνω μου, μου σκίζει τη φανέλα (!), κατεβάζει το σορτσάκι μου κι όλα αυτά ενώ στο ίδιο στρώμα κοιμόταν ο Γ.!
Δεν πολυκατάλαβα τι έγινε. Η Μ. βρισκόταν σε παροξυσμό. Μέχρι τότε δεν είχα πάει με γυναίκα και αυτό με άγχωνε. Όμως δεν το φανταζόμουνα κι έτσι! Πολλοί άντρες φαντασιώνονταν μια τέτοια εμπειρία, αλλά εγώ ήμουν εκεί και τη ζούσα! Και μάλιστα με τη Μ.! Είχε απίστευτο σώμα, τέλειες αναλογίες, κι ενώ όλα τα λιγούρια ‘‘έπεφταν’’ πάνω της, εγώ ήμουν ο εκλεκτός. Εγώ που δεν έκανα καμία απολύτως προσπάθεια να την κερδίσω. Ίσως να ήταν κι αυτός ο λόγος. Ποιος ξέρει... Περίεργα πλάσματα οι γυναίκες...
Από την άλλη, και δεδομένου ότι ήταν αρραβωνιασμένη, δεν έπρεπε να το πω σε κανέναν. Αλλά και να το έλεγα, ποιός θα με πίστευε; Εκείνο το καλοκαίρι βγάζαμε τα μάτια μας σε καθημερινή βάση. Ο αρραβωνιαστικός της δεν πήρε χαμπάρι τίποτα. Δούλευε σερβιτόρος στην ‘‘Αυτοκίνηση’’ και κατά συνέπεια δεν ήταν ποτέ στις βόλτες τις παρέας. Γεγονός που εγώ κι η Μ. εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο. Στήναμε κρυφά ραντεβού ώστε να μη μας δει κανείς, και όταν είμασταν με παρέα υποκρινόμασταν τους φίλους ενώ εκείνη με χάιδευε με τα πόδια της κάτω από το τραπέζι.
Μου το ξεκαθάρισε όμως: ‘‘ Κοίτα να δεις, εγώ τον Β. δεν τον αφήνω. Σε βλέπω σαν μια καλοκαιρινή περιπέτεια
Όπως καταλαβαίνεις μόλις μπει ο Σεπτέμβρης δεν θα μπορούμε να συνεχίσουμε’’.
Όχι ότι με πείραζε ιδιαίτερα. Δεν είχα να χάσω τίποτα. Το αποτέλεσμα όμως ήτανε να συνεχίσουμε να το κάνουμε και τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη, μέχρι που τελικά αποφάσισε να χωρίσει τον Β. και να μείνει με μένα! Έτσι ξεκίνησε μία σχέση που κράτησε τελικά δύο χρόνια και πέρασε δια πυρός και σιδήρου... Γιατί αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμα ήτανε το πόσο ζηλιάρα ήτανε. Συνέβησαν απίστευτα πράγματα στα δύο χρόνια που ακολούθησαν. Μέχρι που με κεράτωσε όταν ήμουνα φαντάρος οπότε και χωρίσαμε
Έπειτα κεράτωσε κι αυτόν με τον οποίο με κεράτωσε. Γίναμε ζούγκλα με τα αρσενικά ζώα (όλα κερατοφόρα) και την Μ. στη μέση
Κοίταξα ξανά την πολυκατοικία. Ξαναχαμογέλασα και συνέχισα το δρόμο μου
