[pastoula]

Η ανεπάρκεια σιδήρου κατά την διάρκεια του πρώτου έτους ζωής φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των βρεφών, και η παρουσία ή απουσία αναιμίας δεν αλλάζει αυτή την επίδραση, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο The Journal of Pediatrics.

Η ανεπάρκεια σιδήρου χωρίς αναιμία δεν είναι γενικά ανιχνεύσιμη από τις υφιστάμενες διαδικασίες ελέγχου. Η συχνότερη μορφή ελέγχου, το τεστ ανοσοσφαιρίνης ανιχνεύει την αναιμία αλλά όχι την ανεπάρκεια σιδήρου.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν με επικεφαλής την Δρ Μπέτσι Λοζοφ κατάγραψαν την κοινωνική και συναισθηματική συμπεριφορά 77 κατά τα άλλα υγιών αφρο-αμερικανών βρεφών που ήταν εννέα μηνών. Ο έλεγχος επιβεβαίωσε ότι 28 εξ αυτών είχαν ανεπάρκεια σιδήρου με αναιμία, 28 είχαν ανεπάρκεια σιδήρου χωρίς αναιμία και 21 είχαν επαρκή επίπεδα σιδήρου στο αίμα.

Ανεξαρτήτως κατάστασης των επιπέδων του σιδήρου, όλα τα βρέφη πήραν για τρεις μήνες υγρό άλας σιδήρου (22 mg καθημερινά). Μεταξύ των βρεφών με επάρκεια σιδήρου, το συμπλήρωμα χορηγήθηκε για να προλάβει την ανεπάρκεια σιδήρου κατά την διάρκεια της μετάβασης στο στάδιο της σίτισης με ατροποποίητο αγελαδινό γάλα.

Η επανεξέταση της κοινωνικής και συναισθηματικής συμπεριφοράς αποκάλυψε ότι τα βρέφη με τα πτωχότερα επίπεδα σιδήρου σε ηλικία 12 μηνών, συγκριτικά με αυτά που είχαν επάρκεια σιδήρου, ήταν πιο ντροπαλά, λιγότερο πιθανόν να είναι προσανατολισμένα ή απασχολημένα με το περιβάλλον τους και άλλα άτομα και ήταν δυσκολότερο να ανακουφιστούν. Οι συσχετισμοί αυτοί ίσχυαν ανεξαρτήτως της αναιμίας.

Τα αποτελέσματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε μεγαλύτερης κλίμακας έρευνες και άλλα πληθυσμιακά δείγματα. Ωστόσο, τα ευρήματα προστίθενται στα συνεχώς αυξανόμενα επιστημονικά στοιχεία που σχετίζουν την πρώιμη ανεπάρκεια σιδήρου με την κακή συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου.