Θέμα: Άνδρος
Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
Παλιά 11-06-10, 22:12   #2 Αρχή
ΠΛΑΤΩΝ
Φέριστος παράφρων
 
Το avatar του χρήστη ΠΛΑΤΩΝ
 
Εγγραφή: 04-06-2006
Περιοχή: Εις το ανώλεθρον ατελεύτητον άυλον
Μηνύματα: 1.862
Αποστολή μηνύματος μέσω MSN στον/στην ΠΛΑΤΩΝ
Προεπιλογή


Τα χωριά του Κορθίου
Η κοιλάδα της Μεσαριάς που ενώνει τη Χώρα με τις νοτιοανατολικές ακτές αποτελούσε το οικονομικό κέντρο του νησιού κατά τη Βυζαντινή εποχή, καθώς και κέντρο εκτροφής μεταξοσκωλήκων για την παραγωγή μεταξιού. Σήμερα, από τη Μεσαριά μπορεί κανείς να φτάσει σε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα αξιοθέατα του νησιού, καθώς και στην περιοχή του Όρμου Κορθίου, που προσφέρεται για ήσυχες διακοπές, χωρίς να λείπει και η νυχτερινή διασκέδαση για όσους την επιθυμούν.


Δίπλα από τον Όρμο βρίσκεται η διασημότερη παραλία της Άνδρου, της Γριάς το Πήδημα. Άλλες παραλίες είναι ο Άγιος Φανούριος και το λιμανάκι της Αγίας Αικατερίνης. Όλες οι παραλίες είναι κατάλληλες και για θαλάσσια σπορ. Στον οικισμό Ρογό (1,5 χλμ. περίπου από τον Όρμο) μπορείτε να επισκεφτείτε το ναό της Παναγίας, με το περίφημο τέμπλο. Στην περιοχή του Όρμου, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού οργανώνονται τα ''Κορθιανά'', με ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ στις 27 Αυγούστου, γιορτή του Αγίου Φανουρίου, γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα λαογραφικά δρώμενα του καρναβαλιού.
Αξίζει να επισκεφτείτε τα χωριά Αηδόνια, με τα πυργόσπιτα, την τρίκρουνη, καμαροσκέπαστη μαρμάρινη βρύση (διακοσμημένη με μεταβυζαντινά ανάγλυφα) και τους ναούς των Αγίων Πάντων (με ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αι.) και των Αγίων Σαράντα (με αξιόλογη συλλογή βυζαντινών εκκλησιαστικών κειμηλίων) καθώς και το Κόρθι, με τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου (12ος αι.) αλλά και το μοναδικό Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στις Κυκλάδες. Στο χώρο όπου φιλοξενείται ακούγονται παιδικές φωνές από το 1813, όταν ο ιερομόναχος και μέλος της Φιλικής Εταιρείας Σαμουήλ Πλασίμης ίδρυσε τη Σχολή της Αγίας Τριάδας.
Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε τα χωριά Μουσιώνα, Αμονακλιό, Αϊπάτια, Πίσω Μεριά και Καππαριά. Σε όλα τα χωριά, με το μοναδικό φυσικό περιβάλλον, θα δείτε υπέροχα αρχοντικά αλλά και πυργόσπιτα, στενά νησιώτικα δρομάκια, βυζαντινές εκκλησίές, περιστερώνες και μοναδικές κρήνες.
Από τα Αηδόνια, χωματόδρομος αλλά και μονοπάτι οδηγεί στο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη στη θέση Κρεμμύδες και στην ομώνυμη παραλία.
Στην περιοχή βρίσκονται και δύο αξιόλογα μοναστήρια του νησιού: η Μονή Φλετρών ή Ζωοδόχου Πηγής, στη θέση Φλετρά, δίπλα σε πηγή με τρεχούμενο νερό, και η Μονή Τρομαρχιών (Παναγιά η Τρομαρχιανή), με υπέροχη θέα στο Αιγαίο. Νοτιότερα, βρίσκεται το μοναστήρι της Αγίας Μόνης, μετόχι της Μονής Παναχράντου.


Τα χωριά του Κορθίου, από τα Αηδόνια μέχρι την Καππαριά, δεν τα επισκέπτεσαι ούτε για τα παραδοσιακά καφενεία ούτε για τις καλές ταβέρνες. Καθαρά οικιστικά σύνολα, προσφέρονται για απολαυστικούς περιπάτους και καταπληκτικά αρχιτεκτονικά τοπία. Η καλαισθησία δεν φαίνεται μόνο στα μεγάλα, αλλά και στα μικρά: διακριτικές ταμπελίτσες σε οδηγούν από χωριό σε χωριό, ενώ ακόμα και οι στάσεις του λεωφορείου μοιάζουν με αφαιρετικούς περιστεριώνες. Ανηφορίζοντας στο χωριό, τα εντυπωσιακά πυργόσπιτα επιβάλλονται με την παρουσία τους. Οι ψηλοί πύργοι, δύο ή τριών ορόφων, χτισμένοι μακριά από τη θάλασσα, διαφέντευαν όλη την περιοχή επί ενετοκρατίας. Στο κατώγι βρίσκονταν οι βοηθητικοί χώροι και οι υπόγειες κρυψώνες που οδηγούσαν σε μακρινή απόσταση, για να εξυπηρετούν είτε την ανάγκη διαφυγής είτε την τροφοδοσία.


Η λέξη πύργος στην Άνδρο έχει αποκτήσει ευρύτερη έννοια, καθώς σήμερα ονομάζουν πύργους και τα μεγάλα αρχοντόσπιτα.
Οι πύργοι της Άνδρου ανήκαν σε αρχοντικές οικογένειες και μαρτυρούνται ήδη από το 1700 (Tournefort). Άρχισαν να χτίζονταν ήδη από το 17ο αιώνα, σε απόσταση από τη θάλασσα και σε καίριες θέσεις των τσιφλικιών. Δεν ήταν μόνο κατοικίες, αλλά είχαν και αμυντική αποστολή.
Στον πρώτο όροφο βρισκόταν το σαλόνι και στον δεύτερο τα υπνοδωμάτια. Η πόρτα εισόδου δεν ήταν στο ισόγειο, αλλά στον πρώτο όροφο, και για να μπουν στο σπίτι χρησιμοποιούσαν μια ξύλινη σκάλα την οποία απέσυραν το βράδυ. Μόνο όταν εξέλιπε ο κίνδυνος των πειρατών κατασκευάστηκε πέτρινη σκάλα. Την πόρτα υπεράσπιζαν «αι παρακυπτικαί θυρίδαι», από όπου έριχναν ζεματιστό νερό, λάδι ή πέτρες. Ο πρώτος όροφος δεν είχε παράθυρα, αλλά τις λοξίκες, από όπου έμπαινε το φως και έβγαινε η κάννη του όπλου. Μονάχα ο δεύτερος όροφος είχε μικρά παράθυρα.

Το πέτρινο λοξό (από κατασκευής) γεφύρι κάτω από τον κεντρικό δρόμο οδηγεί στη συνοικία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και στο καθαυτό Κόρθι. Υπάρχει πάντα και η επιλογή του αυτοκινήτου, όμως η εναλλαγή του κυκλαδίτικου ήλιου που σε τσουρουφλίζει με τα σύντομα περάσματα από καταπράσινες οάσεις ή κρήνες κάνουν το περπάτημα ευχάριστο. Πηγαίνετε προς τον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο με το χαρακτηριστικό κυπαρίσσι στη στέγη. Πρόσφατες έρευνες χρονολογούν την εκκλησία στον 5ο αιώνα -δηλαδή σύγχρονη με τις κατακόμβες της Μήλου- και ανοίγουν νέους δρόμους στην επιστημονική έρευνα για τα πρωτοχριστιανικά χρόνια στην Ελλάδα.
Ο μεσαιωνικός οικισμός με τα στενά περάσματα συναγωνίζεται σε καλαισθησία τα αρχοντόσπιτα στη συνοικία Μπενετιάνο στο Αμονακλειού, όπου μπορεί κανείς να δει πώς ήταν ο οικισμός πριν από 500 χρόνια. Δεν είναι βέβαια όλα ιδανικά. Σύγχρονες παρεμβάσεις, που απεκδύθηκαν τη σοφία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, δεν λείπουν. Οπως στην Πίσω Μεριά. Αυτό που αξίζει να επισκεφτεί κανείς στην Πίσω Μεριά είναι τους νερόμυλους στο Μπουρό, ψηλά πάνω από το χωριό. Ψηλότερα θα συναντήσετε την Καππαριά.


Με μια γρήγορη ματιά θα δείτε πολλούς περιστεριώνες! Σύμφωνα με την παράδοση, η ιστορία των περιστεριώνων ανάγεται στους Ενετούς, οι οποίοι εφάρμοζαν το «droit de colombier», το δικαίωμα δηλαδή να διατηρούν μόνο αυτοί περιστεριώνα. Οι νησιώτες χωρικοί ήταν υπεύθυνοι για το χτίσιμο, το ασβέστωμα και την περιποίηση των περιστεριώνων αλλά και υπαίτιοι για τις ζημιές που προκαλούσαν τα περιστέρια στα κτήματα. Το βέβαιο είναι ότι τα εύγευστα πιτσούνια αλλά και η πλούσια κοπριά τους έκαναν την παρουσία των περιστεριώνων κάτι παραπάνω από ένα καλαίσθητο αρχιτεκτόνημα που στολίζει σήμερα τις κατάφυτες πλαγιές του νησιού.


Μία βόλτα στην Καππαριά είναι αναζωογονητική και ακόμα περισσότερο η κατάληξη στο ζαχαροπλαστείο του Γιάννη Μπακέλα, με τα παραδοσιακά γλυκά της Ανδρου αλλά και τις περιζήτητες, μοντέρνας κοπής τούρτες. Ο νεαρός ζαχαροπλάστης, μαζί με τον καφετζή, τον φαναρτζή και τον διάσημο μελισσοκόμο δίνουν μια ξεχωριστή ζωντάνια στο χωριό. Μόνο ένα αρνητικό έχει η όμορφη Καππαριά: δεν βλέπει θάλασσα...
Από την Καππαριά συνεχίστε στο κεντρικό οδικό δίκτυο και, αφού περάσετε από την περιοχή της Ζαγοράς, φτάνετε στην περιοχή Σταυροπέδα. Από εδώ, διασταύρωση δεξιά οδηγεί στη Χώρα, ενώ ο δρόμος ευθεία συνεχίζει προς Μπατσί και Γαύριο.


Δύο ιδιαιτερότητες έχει η Ανδρος και αυτές τις οφείλει στον υδρόφιλο χαρακτήρα της. Η πρώτη έγκειται στον αριθμό των νερόμυλων, που ξεπερνούν ακόμα και τους ανεμόμυλους. Το Κατάστιχο Συνάξεως Εκτάκτων Πόρων του 1828 αναφέρει ότι σε όλη την Ανδρο υπήρχαν 133 νερόμυλοι. Η δεύτερη αφορά τους ταβλόμυλους, ένα μοναδικό είδος ανεμόμυλων που εμφανίζεται μόνο στην Ανδρο και επινοήθηκε με σαφείς επιρροές από τη λειτουργία των νερόμυλων. Στο Κόρθι και στη ρεματιά των Διποταμάτων διασώζονται 22 νερόμυλοι.
Το ρέμα κυλά σε δύσβατη, στενή, βαθιά και άγρια χαράδρα σπάνιου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Στα Διποτάματα οδηγεί χωματόδρομος ενώ υπάρχει και ένα παλιό καλντερίμι, που συνδέει με τη Χώρα τα χωριά Βουνί (Μέσα και Έξω), Κόχυλο και άλλους μικρότερους οικισμούς του δήμου.
Σήμερα, το καλοδιατηρημένο καλντερίμι ξεκινά από το Παραπόρτι της Χώρας και καταλήγει στον όρμο Κορθίου σε περίπου 3,5 ώρες. Είναι καλά σηματοδοτημένο και έχει το νούμερο 3. Ξεκινήστε τη διαδρομή ακολουθώντας το δρόμο προς το ωραιότατο χωριό Κοχύλου, παραδοσιακό χωριό ναυτικών με εντυπωσιακή θέα στο εύφορο Κόρθι, και κατευθυνθείτε προς το Επάνω Κάστρο (ή Κάστρο της Φανερωμένης), όπου και θα εντοπίσετε το σημάδι που θα σας οδηγήσει στη ρεματιά. Καθώς κατηφορίζετε το πλατύ πλακόστρωτο, το τοπίο γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακό. Ανοιχτή στην αρχή η ρεματιά, πλαισιώνεται από καλλιεργημένες ή ξεχασμένες αιμασιές (αναβαθμίδες), όσο όμως προχωρείς η βλάστηση με πικροδάφνες, σκίνα, μουριές, συκιές και αγριοβελανιδιές πυκνώνει και η κοιλάδα στενεύει, μέχρι που γίνεται άβατο φαράγγι. Από ψηλά βλέπετε τις βάθρες και τους μικρούς καταρράκτες που σχηματίζονται.


Συναντάτε τον πρώτο νερόμυλο, που βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Φτιαγμένος από σχιστόλιθο, διαθέτει ένα βοηθητικό κτίριο, μέσα στο οποίο διατηρείται ακόμα ένας παλιός ξυλόφουρνος. Καταλήγετε ψηλά στο ξωκλήσι της Κοίμησης της Θεοτόκου (Παναγία της Φανερωμένης) και στον απόκρημνο βράχο του Επάνω Κάστρου, της μεσαιωνικής καστροπολιτείας της Ανδρου.
Το κάστρο εθεωρείτο απόρθητο λόγω των ψηλών βράχων που το περιβάλλουν και του ισχυρού τείχους και μπορούσε να προστατεύσει περίπου 1.000 άτομα.
Η περιήγηση-ανάβαση στο κάστρο είναι μοναδική εμπειρία και προτείνεται ανεπιφύλακτα, ενώ η θέα προς το Αιγαίο είναι εντυπωσιακή και το τοπίο επιβλητικό. Από τον Κόχυλο, για τους πεζοπόρους, υπάρχει κατηφορικό λιθόστρωτο μονοπάτι που οδηγεί στον Όρμο Κορθίου. Στην περιοχή, μπορείτε να επισκεφτείτε και τα χωριά Έξω Βουνί, με πετρόχτιστα σπίτια και πυκνή βλάστηση, και Μέσα Βουνί, κοντά στο οποίο βρίσκεται και η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, άλλοτε καθολικό γυναικείας μονής που λειτουργούσε στην περιοχή έως το 1659, καθώς και η περίφημη πηγή Πετρένια.
Ο χρήστης ΠΛΑΤΩΝ δεν είναι συνδεδεμένος   Απάντηση με παράθεση