Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας είναι πια απλώς σύμβολο, όπως οι Ευρωπαίοι μονάρχες, δεν έχει εξουσία.
Και το ρεύμα δεν το καταναλώνουν οι 10 οικογένειες, το καταναλώνουν τα εκατομμύρια Ιαπώνων. Όπως και στην Ελλάδα, το ρεύμα δεν το καίει ο Γιωργάκης. Βεβαίως υπάρχει ευθύνη των μεγάλων συμφερόντων που οδήγησαν τον κόσμο σε ένα καταναλωτικό και σπάταλο μοντέλο που ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και όχι για οποιεσδήποτε άλλες συνέπειες, αλλά κι εμείς το ακολουθούμε πρόθυμα αυτό το μοντέλο.
Χρειαζόμαστε ρεύμα. Δεν περιορίζουμε τη χρήση του, αντίθετα αυξάνεται με τα κλιματιστικά (πού τα ξέραμε αυτά πριν 20-30 χρόνια?), τις δεκάδες συσκευές που τις αφήνουμε μόνιμα στο standby για να μπορούμε να τις χειριζόμαστε με τηλεκοντρόλ, μην κάνουμε τον κόπο να σηκωνόμαστε από τον καναπέ. Και ενώ κάποτε είχαμε μία τηλεόραση, τώρα έχουμε μία σε κάθε δωμάτιο. Και σύντομα, με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα που θα μπαίνουν στην πρίζα, θα χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο. Αυτό το ρεύμα πρέπει να παραχθεί κάπως. Όλοι οι τρόποι παραγωγής ρεύματος έχουν περιβαλλοντικό κόστος, ακόμη και αυτοί που νομίζουμε ότι είναι "καθαροί" (αιολική, ηλιακή ενέργεια κλπ.). Βέβαια δεν είναι όλοι το ίδιο κακοί, υπάρχουν διαφορές. Και, κατά τη γνώμη μου, οι κίνδυνοι από τα πυρηνικά εργοστάσια είναι πολύ μεγαλύτεροι ακόμη και από τα προβλήματα που δημιουργεί η καύση των υδρογονανθράκων, αλλά αυτοί οι δύο τρόποι είναι οι μόνοι που υπάρχουν προς το παρόν - όλοι οι άλλοι μπορούν να καλύψουν μόνο ένα μικρό μέρος των αναγκών σε ενέργεια, και είναι και ακριβοί οπότε λιγότερο επικερδείς.
Το σφάλμα που κάνουμε όλοι μας είναι να νομίζουμε ότι υπάρχει μια απλή λύση και είναι οι κακοί που για τους δικούς τους λόγους εμποδίζουν την εφαρμογή της. Δεν υπάρχει μία απλή λύση.
|