1838: γεννιέται η Βικτόρια Γούντχολ, Αμερικανίδα φεμινίστρια και η πρώτη γυναίκα που έθεσε υποψηφιότητα για την προεδρία των ΗΠΑ.
Παρατήρηση: Το επώνυμο της Victoria Woodhull προφέρεται Γούντχαλ και όχι Γούντχολ.
Αυτήν την ξαναθυμάμαι. Και όπως είχα σχολιάσει και τότε, την εποχή που δήλωσε ότι είναι υποψήφια για προεδρίνα, και για πολλά χρόνια μετά, οι γυναίκες δεν είχαν καν το δικαίωμα του εκλέγειν, πολύ λιγότερο το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, και μάλιστα στο ύπατο αξίωμα. Επομένως ήταν αδύνατο να θέσει υποψηφιότητα. Δηλαδή αν εγώ αύριο πω ότι δηλώνω υποψήφιος για πρόεδρας, παρόλο που δεν έχω το δικαίωμα, θα μου αναγνωρίσουν ότι έθεσα υποψηφιότητα?
1868: το Πουέρτο Ρίκο ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από την Ισπανία.
Παρατήρηση: Ο συντάκτης γράφει άλλα αντί άλλων! Στις 23 Σεπτεμβρίου μία ομάδα περίπου 500 ατόμων ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Puerto Rico αλλά ο στρατός τούς εξουδετέρωσε και όλη η ιστορία τελείωσε εκεί. Το Puerto Rico κέρδισε την αυτονομία του το 1897 και την επόμενη χρονιά εκχωρήθηκε στις Η.Π.Α. Τουτέστιν μέχρι σήμερα το Puerto Rico δεν είναι ανεξάρτητη χώρα!
Όχι μόνο δεν είναι ανεξάρτητη χώρα, αλλά δεν είναι και ισότιμο τμήμα των ΗΠΑ. Κυβερνάται από αυτές. Δεν εκλέγουν γερουσιαστές ούτε αντιπροσώπους... δεν θυμάμαι αν ψηφίζουν για την εκλογή προέδρου.
1900: θριαμβευτική είναι η είσοδος στο Πεκίνο του Πρώσου στρατάρχη Βάλντερζεε, ο οποίος αναλαμβάνει τη διοίκηση του διεθνούς εκστρατευτικού σώματος στην Κίνα, που πολεμά εναντίον της εξέγερσης των Μπόξερς.
Τι κομψή διατύπωση για μια καθαρά ιμπεριαλιστική επέμβαση των δυτικών!
1903: η Σουηδία και η Νορβηγία προσπαθούν να καθορίσουν τους όρους διαχωρισμού τους.
Παρατήρηση: Άλλη μία βλακώδης διατύπωση. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1905 (και όχι το 1903) οι δύο χώρες υπέγραψαν τη συνθήκη του Karlstad, με την οποία διαλύθηκε ειρηνικά η ένωση των δύο χωρών. Ο συντάκτης όμως γράφει ότι οι δύο χώρες προσπαθούν να καθορίσουν τους όρους για τον διαχωρισμό τους!!!
Βέβαια. Τσακώνονταν ποιος θα πάρει το κρυστάλλινο βάζο, δώρο της θείας Πουλχερίας, και ποιος τον καναπέ με την καπιτονέ επένδυση.
1919: ο Ιταλός ποιητής ...καταλαμβάνουν την πόλη Φιούμε στην Αδριατική, στην προσπάθειά τους να την επιστρέψουν στην Ιταλία.
Παρατήρηση: ...Ο συντάκτης γράφει για την πόλη Φιούμε «να την επιστρέψουν στην Ιταλία» χωρίς να διευκρινίζει ποιος την κατείχε.
Πέρα από το τι να την επιστρέψουν στην Ιταλία? Ποτέ δεν ανήκε σ' αυτήν. Ήταν κομμάτι της Αυστροουγγαρίας μέχρι τη διάλυσή της και γεωγραφικά ανήκει στην Κροατία (πρόκειται για την πόλη Ριέκα). Τη διεκδικούσε η Ιταλία χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα πέρα από τον τσαμπουκά της.
1942: οι Αυστραλοί επιτίθονται κατά των Ιαπώνων στη Νέα Γουϊνέα.
Παρατήρηση: Λέμε «επιτίθενται» και όχι «επιτίθονται». Το γεγονός συνέβη στις 21 Ιουλίου και όχι στις 23 Σεπτεμβρίου.
Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Τους δύστυχους Παπούα τους ρώτησαν?
1964: ανοίγει η Όπερα του Παρισιού με καινούργια οροφή, την οποία έχει φιλοτεχνήσει ο Μαρκ Σαγκάλ.
Ναι, σιγά μην έχτισε την οροφή ο Σαγκάλ με πηλοφόρι και μυστρί. Απλώς ζωγράφισε το κέντρο του ταβανιού γύρω στον πολυέλαιο, Άντε να πεις "την οποία έχει διακοσμήσει". Όχι φιλοτεχνήσει!
1972: ο Πρόεδρος Φερνινάντ Μάρκος κηρύσσει στρατιωτικό νόμο στις Φιλιππίνες, με σκοπό τον περιορισμό της διαφθοράς, της βίας και του πληθωρισμού.
Αλλά οι Φιλιππινέζοι είναι αχάριστοι και ενω ο άνθρωπος έγινε δικτάτορας για το καλό τους (όπως μας μαθαίνει ο συντάκτης) εκείνοι δεν τον θέλανε. Τώρα γιατί ένας στρατιωτικός νόμος μπορεί να περιορίσει τον πληθωρισμό, πρέπει να είσαι μέγας οικονομολόγος (σαν τον Μακαρέζο ή τον συντάκτη μας) για να το καταλάβεις.
1980: στην Ινδία, η Ιντίρα Γκάντι αποκτά το δικαίωμα να φυλακίζει χωρίς δίκη.
Άλλη περίπτωση κομψής διατύπωσης.... "αποκτά το δικαίωμα" Σαν να λες ότι ένας κλέφτης "αποκτά το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα λεφτά σου". Η Γκάντι έδωσε αυτό το δικαίωμα στον εαυτό της και το καθεστώς της, όπως κάθε τυπικός δικτάτορας. Και είναι Ίντιρα, όχι Ιντίρα.
1997: στην Αλγερία, άγνωστοι σφάζουν και καίνε δεκάδες ανθρώπους σε προάστιο της πρωτεύουσας.
Παρατήρηση: Το ίδιο γεγονός αναφέρεται και στις 22 Σεπτεμβρίου (που είναι και η σωστή ημερομηνία).
Ε, θα είχαν περισσέψει μερικοί άσφαχτοι από χτες και οι άγνωστοι είπαν να μην τους αφήσουν παραπονεμένους και θα τους έσφαξαν σήμερα. Διότι πόσους πια να προλάβει κάποιος να σφάξει (και να κάψει, μην ξεχνάμε το κάψιμο) σε μια μέρα? Και υπερωρίες να έκαναν, θα πρέπει να σταμάτησαν και κάποτε για κολατσιό και μεσημεριανό, ίσως και κανέναν υπνάκο.
|