Ξύπνησα στις 7:30 ενώ είχα κοιμηθεί μόλις 3 ωρίτσες. Ντύθηκα "καθηγητίστικα" μαύρο πατελόνι, πουκάμισο, γιλέκο και ψιλοτάκουνα. Βάφτηκα
με την τσίμπλα στο μάτι και κίνησα για το διπλανό νομό όπου θα γινόταν η ορκομωσία, η οποία μου χαν πει απ τη γραμματεία μας
ότι θα ξεκινούσε στις 10 κ να μου μία ώρα νωρίτερα εκεί για να τους παραδώσω τα χαρτιά μου.
Φτάνω συνεπέστατη 9:30
και μου λένε "η ορκομωσία είναι στις 12"
Aφού περιπλανήθηκα απο κυλικείο σε βιβλιοθήκη σε γραμματεία κ τούμπαλιν, έφτασα κ στο χώρο της εκδήλωσης όπου επικρατούσε το χάος. Ένα αμφιθέατρο κατακατακατάμεστο- ο τρόμος του αγοραφοβικού(Ροζάννα). Φωτογράφοι, κάμερες κ δε συμμαζεύεται.
Κι εκει που είχα σκυλοβαρεθεί κι έλεγα "Άντε να ξεμπερδεύουμε"¨, μαθαίνω ότι στην εκδήλωση συμπεριλαμβάνεται και συναυλία τζαζ! Η συναυλία τζαζ μας μάρανε, μια καρέκλα της προκοπής δεν ξέρανε να βάλουν για να καθήσουμε οι πτυχιούχοι, πλαστικές καρέκλες απ τους γύφτους μας είχαν!!!
Κ ξεκινάει η συναυλία, ωραίος ο ντραμίστας
, κ περνάει κανα μισάωρο, εγώ να τον έχω πάρει* κανονικότατα στην καρέκλα
, ακολουθεί ο λόγος του κοσμήτορα, α ρε Αλέξη** καρδιές εκαψες πάλι
, και λίγο πριν σηκωθούμε για τον όρκο, διαπιστώνω ότι μου ξεκουμπώνει, ως συνήθως, το πάνω κουμπί του πουκαμίσου - ελπίζω να μην καταγράφηκε στην κάμερα η στιγμή που το κούμπωνα
E μετά σηκωθήκαμε, υψώσαμε το χέρι και ορκιστήκαμε και αυτή ήταν η μοναδική στιγμή που ανατρίχιασα/συγκινήθηκα και η μόνη στιγμή για την οποία πήγα εκεί. Κατα τ' άλλα να μου έλειπε
Φωτογραφίες μη ζητήσετε γιατί βγήκα ΧΑΛΙΑ. Ήμουν άυπνη,κουρασμένη και μετά από τόσες ώρες που περίμενα το μακιγιαζ είχε γίνει χάλια. Ελπίζω σ αυτές των φωτογράφων που θα πάρω από βδομάδα, να τις έχουν περάσει ένα φώτοσοπ
Aυτά σε γενικές γραμμές. Και στα δικά σας οι λεύτεροι
* τον ύπνο όχι τον ντραμίστα
** Aλέξης: καθηγητής-γόης, γλωσσολόγος, τον είχα στο 1ο έτος και δεν είχα χάσει παράδοση για παράδοση, αν και ήταν κάθε Πέμπτη 8:30 το πρωί