εγω, σαν εγωιστρια, (και γνωστο ζωον) απλα φτιαχνω τα κλειδιά μου σε αυτοσχεδια σιδερογροθιά, όπως μου ειχαν μαθει τα καλοπαιδια του χωριου μου, καθε φορα που περναω απο εκει! Κι ελπιζω να είναι μονο ενας! Πονταρω στον αιφνιδιασμο!
Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν περπατας ξεγνιαστη-ος εκει!