Έχω την εντύπωση ότι στην αρχαιότητα γνώριζαν 5 πλανήτες (Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας και Κρόνος) και αυτό ήξεραν τόσο οι Αρχαίοι Έλληνες όσο και οι Βαβυλώνιοι (αν και οι Βαβυλώνιοι, συγκεκριμένα, πίστευαν σε 7 πλανήτες αφού συμπεριέλαβαν σ' αυτούς τον Ήλιο και τη Σελήνη).
Το γεγονός ότι γνώριζαν 5 πλανήτες είναι μάλλον φυσιολογικό αφού αυτοί οι 5 είναι και οι μοναδικοί ορατοί με γυμνό μάτι. Η απουσία της Γης από τους πλανήτες οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στο γεγονός ότι αν και είχαν διατυπωθεί απόψεις ότι ο ήλιος αποτελεί το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, εν τούτοις η ευρύτερη αποδεκτή θεωρία ήταν ότι η Γη βρισκόταν στο κέντρο και γύρω της κινούνταν οι πλανήτες (σ' αυτό βοήθησε και η φιλογεωκεντρική τοποθέτηση του Αριστοτέλη).
Πρώτοι οι Φιλόλαος και Αρίσταρχος μίλησαν για την ηλιοκεντρική θεωρία. Από κει και πέρα υπήρχαν κι άλλες θεωρίες σε θέματα τροχιάς των πλανητών, σφαιρικότητα της Γης κ.α., στα οποία οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι είχαν κι εκεί διαφορετικές απόψεις.
Ο Ίππαρχος ήταν ο μεγαλύτερος αστρονόμος της αρχαιότητας κι αυτός που συνέταξε τον πρώτο κατάλογο αστέρων, επινόησε τον αστρολάβο, θεμελίωσε την μαθηματική γεωγραφία και κατανόησε και ανέλυσε ένα πλήθος από άλλα ουράνια φαινόμενα.
Οι Αιγύπτιοι δεν ενδιαφέρονταν για την αστρονομία παρά μόνο για την κατάρτιση ημερολογίου που θα τους βοηθούσε στη σοδειά τους.
Οι Μάγιας φαίνεται ότι γνώριζαν την ύπαρξη του Ουρανού και του Ποσειδώνα πριν ακόμα από την επίσημη ανακάλυψή τους. Δεδομένου ότι η ανακάλυψη του πολιτισμού των Μάγιας έγινε με την κατάκτηση της Αμερικής είναι άγνωστο από πότε και πως προήλθε αυτή η γνώση. Χαρακτηριστικό, όμως, είναι ότι στους Μάγιας ανήκει η πρώτη καταγεγραμμένη έκλειψη σελήνης η οποία έγινε το έτος 3379 π.Χ.
|