Εγώ νομίζω ότι η θέση ενός ανθρώπου στην κοινωνία (επάγγελμα, λεφτά κ.λπ.) λειτουργεί καταλυτικά για την εικόνα που έχουμε γι' αυτόν. Ακόμα κι αν ισχυριστούμε το αντίθετο, οι πράξεις θα αποδεικνύουν το παραπάνω.
Τι εννοώ μ' αυτό:
Ας υποθέσουμε ότι είμαστε σ' ένα τραπέζι όπου κάθονται δικηγόροι, γιατροί, επιστήμονες κ.λπ. και ένας υδραυλικός ή οικοδόμος. Ό,τι κι αν πει ο υδραυλικός ή ο οικοδόμος κανένας δεν θα του δώσει σημασία. Ούτε καν εμείς οι ίδιοι που δεν είμαστε δικηγόροι, γιατροί κ.λπ. Αν όμως ακριβώς το ίδιο πράγμα το ακούσουμε κι από χείλη κάποιου πιο... καλοντυμένου, αυτομάτως αυτό γίνεται πιο αξιόπιστο.
Άλλο παράδειγμα; Θα αισθανόσουνα το ίδιο άνετα αν παρουσίαζες στους γονείς σου έναν καλά αμοιβόμενο επαγγελματία με καλή δουλειά και το ίδιο με έναν οδοκαθαριστή; Με έναν οικονομολόγο που βγάζει 5.000€ και με έναν Αλβανό εργάτη που δουλεύει στα μαύρα;
Ακόμα κι αν ο ''τιποτένιος'' είχε τον καλύτερο χαρακτήρα που έχεις γνωρίσει ποτέ, είμαι σίγουρος ότι θα διάλεγες τον ''μεγαλοπιασμένο'' και θα ήσουνα σε θέση να παραβλέψεις κάποια ελαττώματα προκειμένου να ''ανέβεις'' περισσότερο στα μάτια των φίλων και της οικογένειας (''κοιτάξτε τι γκόμενο κυκλοφορώ και σε τι αμάξι μπαίνω και σε τι σπίτι μένω κ.λπ.).
Δεν λέω βέβαια ότι θα ανεχόμασταν να ήμασταν μ' έναν άνθρωπο απαράδεκτου χαρακτήρα. Όλες οι υποθέσεις έχουν ως προϋπόθεση ότι και οι δύο περνάνε τον ''πήχυ'' του αποδεκτού, τόσο από εμφάνιση όσο και από χαρακτήρα.
|