Κατάθλιψη: ένας "δαίμονας" μέσα μας

Piggy · 24-10-06, 01:47

«Το "κενό" υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του» έγραφε ο Ελύτης, αλλά τι γίνεται όταν πέσεις μέσα σε αυτό και δεν βρίσκεις την πόρτα ή ακόμα χειρότερα αν γίνεις εσύ ο ίδιος ένα «κενό»; Το «κενό» αυτό, μία αληθινή μάστιγα της σύγχρονης εποχής, λέγεται κατάθλιψη αλλά με την κατάλληλη βοήθεια μπορεί να ξεπεραστεί.Αν κάποιος δει τον περίφημο πίνακα ζωγραφικής «Κραυγή», του Munch, έχει την πλήρη εικόνα τού πως θα μπορούσε να ζωγραφιστεί η κατάθλιψη. Η απόγνωση που εμποδίζει τη σκέψη, την πιο απλή ενέργεια, το όποιο συναίσθημα και μετατρέπεται σε έναν ανελέητο εσωτερικό οδυρμό που παραλύει την όποια επιθυμία ζωής αποτυπώνεται στον καμβά με δραματικό τρόπο.

Η "Κραυγή" του Munch

Η ιστορία της κατάθλιψης είναι η ιστορία της ανθρωπότητας μολονότι ο όρος «κατάθλιψη» σαν ψυχιατρικό σύνδρομο συναισθηματικής διαταραχής εισήχθη επίσημα την δεκαετία του 1920 από τον Γερμανό ψυχίατρο Μέγιερ ( Meyer).

Η κλινική «εικόνα» της ασθένειας περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Όμηρο στην Ιλιάδα («.με την εγκατάλειψη των Θεών σβήνει το θάρρος και η δύναμη της ζωής και είναι το απόλυτο κενό, η ανελέητη θλίψη με την οποία μάχεται ο ήρωας και φθείρεται.». Την συναντάμε ακόμα στον Πλούταρχο, τον Σενέκα* («.Το κακό που μας τυραννάει δεν είναι στο χώρο όπου βρισκόμαστε αλλά μέσα μας. Είμαστε χωρίς δύναμη να υπομείνουμε τις δυσκολίες, ανίκανοι να αντέξουμε τον πόνο, ανίσχυροι να χαρούμε ευχάριστα πράγματα, πάντα δυσαρεστημένοι από τον εαυτό μας.»), τον Πετράρχη**.

Όταν η κατάθλιψη χτυπά την πόρτα βρίσκει τον άνθρωπο απροετοίμαστο, ανυποψίαστο σχεδόν για το πόσο βαθιά μπορεί να πέσει μέσα στο «κενό». Στη σημερινή κοινωνία υπολογίζεται ότι ο κίνδυνος να αρρωστήσει οποιοσδήποτε από «μείζονα καταθλιπτική διαταραχή» ή «μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο», όπως αποκαλείται επιστημονικά η κατάθλιψη, είναι μέχρι 25% για τις γυναίκες και 12% για τους άνδρες, ενώ το διαγνωσμένο ποσοστό των γυναικών που υποφέρουν από κατάθλιψη κυμαίνεται από 5% έως 9% και το αντίστοιχο των ανδρών από 2% έως 3%.

Συμπτώματα - Διάγνωση

Η κατάθλιψη περιπλέει ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό. Ίσως γι αυτό δεν αναγνωρίζεται εύκολα, ούτε εύκολα ορίζεται σαν ασθένεια που χρήζει βοήθειας γιατρού. Το όριο ανάμεσα στις δύο καταστάσεις είναι το αν παρουσιάζεται μετά από κάποιο τραυματικό γεγονός, αν πρόκειται δηλαδή για κάποιας μορφής πένθος, ή αν πρόκειται για θεραπεύσιμη ψυχική διαταραχή.

Την κατάθλιψη-νόσο σηματοδοτούν πέντε ή περισσότερα συμπτώματα, τα οποία παρουσιάζονται σταθερά επί δύο τουλάχιστον εβδομάδες, για το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας και σχεδόν κάθε μέρα, αλλάζοντας τη ζωή του πάσχοντος. Το ένα τουλάχιστον από αυτά τα συμπτώματα πρέπει να είναι η καταθλιπτική διάθεση ή η απώλεια του ενδιαφέροντος και της ικανοποίησης.

1. Καταθλιπτική διάθεση, με αίσθημα θλίψης ή κενού.
2. Έντονη απώλεια του ενδιαφέροντος ή της ικανοποίησης σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες.
3. Σημαντική απώλεια βάρους ή απότομη αύξηση βάρους (πάνω από το 5% του σωματικού βάρους μέσα σε ένα μήνα), ή αυξομειώσεις της όρεξης σχεδόν καθημερινά.
4. Αϋπνία ή υπνηλία.
5. Νευρικότητα ή επιβράδυνση ψυχοκινητικών λειτουργιών.
6. Απώλεια ενέργειας ή αίσθηση κόπωσης σχεδόν κάθε μέρα.
7. Έλλειψη αυτοεκτίμησης ή υπερβολικό ή ανυπόστατο αίσθημα ενοχής.
8. Μείωση της ικανότητας συγκέντρωσης και σκέψης ή αναποφασιστικότητα.
9. Συχνές σκέψεις αυτοκτονίας.

Τα συμπτώματα αυτά επηρεάζουν την προσωπική, την κοινωνική και την επαγγελματική ζωή του ασθενούς και είναι εμφανή και στους γύρω του. Μπορούν επίσης να χωριστούν και με διαφορετικό τρόπο, ως:

* Ψυχικά: θλίψη, απελπισία, αδιαφορία, αίσθηση εσωτερικού κενού, απάθεια στις αποφάσεις, αναστολή, απαισιοδοξία, σκέψεις θανάτου ή καταστροφής, αμνησία, έλλειψη αυτοεκτίμησης, ενοχές.
* Ψυχοκινητικά: επιβράδυνση, υπερκινητικότητα
* Ψυχοσωματικά: αϋπνία και υπνηλία, ένταση, έλλειψη ενέργειας, ζαλάδες, υπόταση, δύσπνοια, δυσκοιλιότητα, κολίτιδα, ανορεξία, βουλιμία, απώλεια βάρους, υποθερμία, ταχυπαλμία, διάχυτοι πόνοι.

Όλα αυτά τα συμπτώματα βέβαια χάνουν τον παθολογικό τους χαρακτήρα από τη στιγμή που είναι αποτέλεσμα επήρειας κάποιας ουσίας ή πένθους και εφόσον δεν διαρκέσουν σε τέτοια περίπτωση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αντιδραστική κατάθλιψη στο πένθος ως φυσιολογικό φαινόμενο μπορεί να ιδωθεί μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αντίθετα η μεγάλη διάρκειά της εγκυμονεί τον κίνδυνο να μετατραπεί σε νόσο, αν δεν αντιμετωπιστεί.

Ο ρόλος του ψυχιάτρου

Η έξοδος από το «κενό» αρχίζει όταν ζητήσουμε βοήθεια από τον ψυχίατρο.

Πέρα από τη διάγνωση και την σωστή φαρμακευτική αγωγή θεωρείται απαραίτητη η δημιουργία μιας καλής σχέσης ανάμεσα στο γιατρό και τον ασθενή. Μια σχέση που θα επιτρέψει στο γιατρό να κατανοήσει το βάθος του πόνου του ασθενή και να μοιραστεί μαζί του εκείνη την φοβερή αίσθηση του «κενού». Ο γιατρός επίσης είναι εκείνος που οφείλει να ενημερώσει την οικογένεια του ασθενούς για το έλλειμμα θέλησης που ο άνθρωπός τους νοιώθει, ότι δηλαδή δεν υποφέρει γιατί το θέλει αλλά γιατί δεν μπορεί να μην υποφέρει. Ότι δεν αρκεί ένα χτύπημα στην πλάτη, ούτε η συμβουλή να αντιδράσει και να αντιμετωπίσει τις ευθύνες του. Αντίθετα μια τέτοια συμπεριφορά απέναντι στον άνθρωπο που υποφέρει διογκώνει το πρόβλημα αυξάνοντας τις ενοχές του.

Ο καταθλιπτικός αξίζει τον σεβασμό, έναν σεβασμό βαθύ όσο βαθύς είναι και ο πόνος του. Βέβαια έχει ανάγκη και από την αποφασιστικότητα των άλλων που θα τον στηρίξουν να δει την πραγματικότητα κατανοώντας απόλυτα ότι σήμερα η κατάθλιψη, χάρη στα φάρμακα και στην ψυχοθεραπεία, είναι ένας δαίμονας που μπορεί να νικηθεί.

Πρόληψη

Ούτε το «θα το ξεπεράσω μόνος μου», ούτε το «πρέπει να το παλέψεις» μπορούν να νικήσουν τον «δαίμονα» που κάνει την εμφάνισή του στην πόρτα της ζωής. Αντίθετα ο «δαίμονας» ξορκίζεται εύκολα στην αρχή, πριν χρονίσει η εγκατάστασή του και υποτροπιάσει η δράση του μέσα στον άνθρωπο. Γι' αυτό μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη αναγνώριση της ασθένειας και η άμεση βοήθεια από ειδικό γιατρό.

Χωρίς θεραπεία, η κατάθλιψη διαρκεί 6 έως 9 μήνες, υποτροπιάζει σε περισσότερο από το 50% των περιπτώσεων, ενώ στο 10% γίνεται χρόνια. Αντίθετα η έγκαιρη παρέμβαση και η καθοδήγηση από τον ψυχίατρο περιορίζει τη διάρκεια σε λίγες εβδομάδες και ελέγχει αποτελεσματικά την μακρόχρονη πορεία της διαταραχής, γεγονός που μπορεί να κριθεί αναγκαίο από τον γιατρό σε ορισμένες περιπτώσεις.

«Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», έγραψε ο Ελύτης - και είναι στην προκειμένη περίπτωση πιο εύκολο από ό,τι αρχικά μπορεί να φανεί.

health.ana-mpa.gr

*

click to show

**

click to show

Πορτραίτο του ποιητή, έργο του Andrea del Castagno (Φλωρεντία, Galleria degli Uffizi).
Γεννήθηκε στο Αρέτζο, στις 20 Ιουλίου του 1304. Γιος συμβολαιογράφου από την Φλωρεντία, εξόριστου για πολιτικούς λόγους, πήρε την εκπαίδευσή του στο Carpentras και στο Μονπελιέ, όπου σπούδασε νομικά. Το 1320 επέστρεψε στην Μπολώνια της Ιταλίας, για να συνεχίσει τις νομικές σπουδές με τον αγαπημένο αδερφό του Γκεράρδο, αλλά έπειτα από τέσσερα χρόνια τις διέκοψε, σκοπεύοντας να αφιερωθεί αποκλειστικά στις κλασσικές σπουδές. Για τα επόμενα 30 χρόνια περίπου, ο ποιητής έζησε μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας χωρίς να παραλείψει πολλά ταξίδια στη Βόρεια Ευρώπη. Το 1353 αποφάσισε να επανεγκατασταθεί στην Ιταλία, πρώτα στο Μιλάνο, μετά στην Πάδοβα και έπειτα στη Βενετία (όπου το κράτος του παραχώρησε ένα σπίτι, με αντάλλαγμα τη μετά θάνατον δωρεά όλων των βιβλίων του στην πόλη). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέλεξε ως τόπο διαμονής το Αρκουά (Arquà), όπου έζησε σε απομόνωση προκειμένου να αφιερωθεί με ηρεμία στις λογοτεχνικές του ασχολίες. Εκεί, πέθανε τη νύχτα της 18ης Ιουλίου του 1374. Πολλοί υπήρξαν οι συνθέτες που επέλεξαν τα ποιήματα του ιταλού συγγραφέα Φραντσέσκο Πετράρχη (1304-1374), ως κείμενα για τις μουσικές συνθέσεις τους. Μια συνεχής και αδιάλειπτη αφοσίωση προς το πρόσωπο του Πετράρχη παρατηρείται από το 1350, έτος κατά το οποίο χρονολογείται το πρώτο διασωθέν μουσικό έργο σε κείμενό του.

www.mmb.org.gr

soraver · 24-10-06, 02:47

soraver · 24-10-06, 02:50

epishs na dosw ena url:
http://postsecret.blogspot.com/

md1032 · 24-10-06, 03:29

Ύστερα από 6+ χρόνια μόνιμης κατάθλιψης/μελαγχολίας αποφάσισα πριν από 1 1/2 μήνα να πάω σε ψυχίατρο.

Αυτήν την στιγμή είμαι με φαρμακευτική αγωγή [ladose+zanax] και ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ
ΝΙΩΘΩ καλυτέρα.Το σημαντικό είναι να πάρει κάποιος την ΜΕΓΑΛΗ απόφαση να βοηθήσει τον εαυτό του [δλδ να ξεκινήσει επισκέψεις σε ειδικούς γιατρούς. Οι φίλοι όσο καλοί και να είναι δεν μπορούν να βοηθήσουν όσο ένας ειδικός/έμπειρος γιατρός].

Βέβαια κανείς δεν μου εγγυάται ότι δεν θα ξανά-ξυπνήσει αυτός ο "δαίμονας" αλλά θέλω να προσπαθώ να τον κοντρολάρω όσο μπορώ.

Το στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου είναι ότι δεν θέλω να χαλιέμαι για μαλάκες ανθρώπους και ειδικότερα για μαλακισμένες/ηλίθιες/ανώριμες γυναίκες [που στην τελική αυτές ήταν η βασική πηγή του κακού για μένα].

Όσο αφορά την φαρμακευτική αγωγή, επειδή είδα από πολλά άτομα μια αρνητική αντίδραση όταν ανάφερα ότι παίρνω φάρμακα, γιατί δεχόμαστε defacto τα φάρμακα που μας δίνει ο παθολόγος όταν πχ μας πονάει το στομάχι και δεν δεχόμαστε τα φάρμακα του ψυχίατρου? Στην τελική εάν το πάμε ρεαλιστικά ΟΛΑ είναι χημικές αντιδράσεις του εγκεφάλου μας και η κατάθλιψη [για μένα] είναι μια "προβληματική" κατάσταση του εγκεφάλου μας.

Anyway οποίος θέλει more info εδώ είμαστε

Material Defender 1032

PS.
http://www.e-psychology.gr/

Piggy · 24-10-06, 16:38

Φάρμακα και ψυχοθεραπεία

Το 70% έως 80% των κρουσμάτων κατάθλιψης θεραπεύεται, ενώ στις υπόλοιπες υπάρχει ουσιαστική ανακούφιση. Με την θεραπεία αποτρέπεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην κατάθλιψη, που είναι η αυτοκτονία αλλά και η κοινωνική απομόνωση.

Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα οποία όχι μόνο είναι αποτελεσματικά έως και στο 80% των περιπτώσεων, αλλά τώρα με τις νέες τεχνολογίες έχουν πολύ λιγότερες παρενέργειες. Τα φάρμακα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο θεραπευτικά (συνήθως για 4 με 6 μήνες) αλλά και για συντήρηση ή προληπτικά για χρονικό διάστημα που θα κρίνει ο γιατρός.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα από τα αντικαταθλιπτικά φάρματα δεν οδηγεί σε εξάρτηση ή εθισμό. Ακόμη και η μακροχρόνια χρήση τους υπό αυτό το πρίσμα είναι ασφαλής, ενώ ο βαθμός τοξικότητάς τους, κυρίως για τα φάρμακα νέας τεχνολογίας, θεωρείται μηδαμινός.

Βοηθητικά η ψυχοθεραπεία διεκδικεί έναν σημαντικό ρόλο στην θεραπεία αλλά και στην πρόληψη των υποτροπών. Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις ψυχολογικού χαρακτήρα στη θεραπεία της κατάθλιψης. Οι πιο πρόσφατες μελέτες καταδεικνύουν ότι σε ποσοστό 30% έως 35% των περιπτώσεων ελαφράς ή μέτριας βαρύτητας κατάθλιψης, η ψυχοθεραπεία είναι αρκετή για να θεραπευτούν οι πάσχοντες, δίχως να χρειασθούν φαρμακευτική αγωγή.

health.ana-mpa.gr

Piggy · 24-10-06, 17:17

Έχεις δίκιο M.D. οι φίλοι αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να προσπαθήσουν να ανεβάσουν το ηθικό του ατόμου που χρειάζεται βοήθεια, όμως δεν μπορούν να του δείξουν τον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρει να ορθοποδήσει.

Ένα λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι είναι να μην δίνουμε σημασία στα σημάδια που μας προειδοποιούν αν το είχα κάνει αυτό ίσως να μπορούσα να βοηθήσω ένα από τα ποιο σημαντικά πρόσωπά της ζωή μου.

το στοίχημα το έχεις νικήσει γιατί δεν κόλλησες να ζητήσεις βοήθεια...

md1032 · 24-10-06, 18:17

Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο Piggy

το στοίχημα το έχεις νικήσει γιατί δεν κόλλησες να ζητήσεις βοήθεια...

Όντως αυτό είναι το πιο σημαντικό, το να πάρεις την απόφαση να ζητήσεις βοήθεια για το πρόβλημα που σε ταλαιπωρεί [αν και μου πήρε 6 χρόνια ποτέ δεν είναι αργά :p]

Material Defender 1032

Piggy · 24-10-06, 23:43

[Κάλιο αργά παρά ποτέ έτσι δε λένε?]

Freeman · 25-10-06, 01:31

Κάποια στιγμή πρέπει να κουβεντιάσουμε για το επάγγελμα του ψυχολόγου που γενικά είναι παρεξηγημένο στην Ελλάδα... Αλλα ίσως είναι το πιό "ενδιαφέρον" επάγγελμα καθότι όποιον και να ρωτήσετε, (κάντε το σάν πείραμα, ειδικά στις κοπέλες χεχεχε) οι περισσότεροι ήθελαν να γίνουν ψυχολόγοι ή να ασχοληθούν με την ψυχολογία.

Piggy · 25-10-06, 02:56

Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο Freeman

το επάγγελμα του ψυχολόγου που γενικά είναι παρεξηγημένο στην Ελλάδα... Αλλα ίσως είναι το πιό "ενδιαφέρον" επάγγελμα

Είναι τα ποιο βασικά επαγγέλματα γιατί ασχολείται με την ίαση της ψυχής πάνω στην οποία βασίζεται και η σωματική υγεία… άγχος, φόβος, θλίψη, εξάντληση, έλλειψη ελπίδας, όλα τα παραπάνω συναισθήματα προκαλούν διαταραχές στην καρδιά και σε διάφορα άλλα σημεία του σώματος, τι να τον κάνω τον καρδιολόγο ή τον παθολόγο όταν δεν μπορώ να γνωρίσω τα ακριβή αίτια της πάθησής????????

24-10-06, 01:47	#1
Piggy Φυσική Ξανθιά Εγγραφή: 03-07-2006 Περιοχή: στον κόσμο μου Ηλικία: 41 Μηνύματα: 5.177	Κατάθλιψη: ένας "δαίμονας" μέσα μας «Το "κενό" υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του» έγραφε ο Ελύτης, αλλά τι γίνεται όταν πέσεις μέσα σε αυτό και δεν βρίσκεις την πόρτα ή ακόμα χειρότερα αν γίνεις εσύ ο ίδιος ένα «κενό»; Το «κενό» αυτό, μία αληθινή μάστιγα της σύγχρονης εποχής, λέγεται κατάθλιψη αλλά με την κατάλληλη βοήθεια μπορεί να ξεπεραστεί.Αν κάποιος δει τον περίφημο πίνακα ζωγραφικής «Κραυγή», του Munch, έχει την πλήρη εικόνα τού πως θα μπορούσε να ζωγραφιστεί η κατάθλιψη. Η απόγνωση που εμποδίζει τη σκέψη, την πιο απλή ενέργεια, το όποιο συναίσθημα και μετατρέπεται σε έναν ανελέητο εσωτερικό οδυρμό που παραλύει την όποια επιθυμία ζωής αποτυπώνεται στον καμβά με δραματικό τρόπο. Η "Κραυγή" του Munch Η ιστορία της κατάθλιψης είναι η ιστορία της ανθρωπότητας μολονότι ο όρος «κατάθλιψη» σαν ψυχιατρικό σύνδρομο συναισθηματικής διαταραχής εισήχθη επίσημα την δεκαετία του 1920 από τον Γερμανό ψυχίατρο Μέγιερ ( Meyer). Η κλινική «εικόνα» της ασθένειας περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Όμηρο στην Ιλιάδα («.με την εγκατάλειψη των Θεών σβήνει το θάρρος και η δύναμη της ζωής και είναι το απόλυτο κενό, η ανελέητη θλίψη με την οποία μάχεται ο ήρωας και φθείρεται.». Την συναντάμε ακόμα στον Πλούταρχο, τον Σενέκα* («.Το κακό που μας τυραννάει δεν είναι στο χώρο όπου βρισκόμαστε αλλά μέσα μας. Είμαστε χωρίς δύναμη να υπομείνουμε τις δυσκολίες, ανίκανοι να αντέξουμε τον πόνο, ανίσχυροι να χαρούμε ευχάριστα πράγματα, πάντα δυσαρεστημένοι από τον εαυτό μας.»), τον Πετράρχη. Όταν η κατάθλιψη χτυπά την πόρτα βρίσκει τον άνθρωπο απροετοίμαστο, ανυποψίαστο σχεδόν για το πόσο βαθιά μπορεί να πέσει μέσα στο «κενό». Στη σημερινή κοινωνία υπολογίζεται ότι ο κίνδυνος να αρρωστήσει οποιοσδήποτε από «μείζονα καταθλιπτική διαταραχή» ή «μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο», όπως αποκαλείται επιστημονικά η κατάθλιψη, είναι μέχρι 25% για τις γυναίκες και 12% για τους άνδρες, ενώ το διαγνωσμένο ποσοστό των γυναικών που υποφέρουν από κατάθλιψη κυμαίνεται από 5% έως 9% και το αντίστοιχο των ανδρών από 2% έως 3%. Συμπτώματα - Διάγνωση** Η κατάθλιψη περιπλέει ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό. Ίσως γι αυτό δεν αναγνωρίζεται εύκολα, ούτε εύκολα ορίζεται σαν ασθένεια που χρήζει βοήθειας γιατρού. Το όριο ανάμεσα στις δύο καταστάσεις είναι το αν παρουσιάζεται μετά από κάποιο τραυματικό γεγονός, αν πρόκειται δηλαδή για κάποιας μορφής πένθος, ή αν πρόκειται για θεραπεύσιμη ψυχική διαταραχή. Την κατάθλιψη-νόσο σηματοδοτούν πέντε ή περισσότερα συμπτώματα, τα οποία παρουσιάζονται σταθερά επί δύο τουλάχιστον εβδομάδες, για το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας και σχεδόν κάθε μέρα, αλλάζοντας τη ζωή του πάσχοντος. Το ένα τουλάχιστον από αυτά τα συμπτώματα πρέπει να είναι η καταθλιπτική διάθεση ή η απώλεια του ενδιαφέροντος και της ικανοποίησης. 1. Καταθλιπτική διάθεση, με αίσθημα θλίψης ή κενού. 2. Έντονη απώλεια του ενδιαφέροντος ή της ικανοποίησης σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες. 3. Σημαντική απώλεια βάρους ή απότομη αύξηση βάρους (πάνω από το 5% του σωματικού βάρους μέσα σε ένα μήνα), ή αυξομειώσεις της όρεξης σχεδόν καθημερινά. 4. Αϋπνία ή υπνηλία. 5. Νευρικότητα ή επιβράδυνση ψυχοκινητικών λειτουργιών. 6. Απώλεια ενέργειας ή αίσθηση κόπωσης σχεδόν κάθε μέρα. 7. Έλλειψη αυτοεκτίμησης ή υπερβολικό ή ανυπόστατο αίσθημα ενοχής. 8. Μείωση της ικανότητας συγκέντρωσης και σκέψης ή αναποφασιστικότητα. 9. Συχνές σκέψεις αυτοκτονίας. Τα συμπτώματα αυτά επηρεάζουν την προσωπική, την κοινωνική και την επαγγελματική ζωή του ασθενούς και είναι εμφανή και στους γύρω του. Μπορούν επίσης να χωριστούν και με διαφορετικό τρόπο, ως: * Ψυχικά: θλίψη, απελπισία, αδιαφορία, αίσθηση εσωτερικού κενού, απάθεια στις αποφάσεις, αναστολή, απαισιοδοξία, σκέψεις θανάτου ή καταστροφής, αμνησία, έλλειψη αυτοεκτίμησης, ενοχές. * Ψυχοκινητικά: επιβράδυνση, υπερκινητικότητα * Ψυχοσωματικά: αϋπνία και υπνηλία, ένταση, έλλειψη ενέργειας, ζαλάδες, υπόταση, δύσπνοια, δυσκοιλιότητα, κολίτιδα, ανορεξία, βουλιμία, απώλεια βάρους, υποθερμία, ταχυπαλμία, διάχυτοι πόνοι. Όλα αυτά τα συμπτώματα βέβαια χάνουν τον παθολογικό τους χαρακτήρα από τη στιγμή που είναι αποτέλεσμα επήρειας κάποιας ουσίας ή πένθους και εφόσον δεν διαρκέσουν σε τέτοια περίπτωση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αντιδραστική κατάθλιψη στο πένθος ως φυσιολογικό φαινόμενο μπορεί να ιδωθεί μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αντίθετα η μεγάλη διάρκειά της εγκυμονεί τον κίνδυνο να μετατραπεί σε νόσο, αν δεν αντιμετωπιστεί. Ο ρόλος του ψυχιάτρου Η έξοδος από το «κενό» αρχίζει όταν ζητήσουμε βοήθεια από τον ψυχίατρο. Πέρα από τη διάγνωση και την σωστή φαρμακευτική αγωγή θεωρείται απαραίτητη η δημιουργία μιας καλής σχέσης ανάμεσα στο γιατρό και τον ασθενή. Μια σχέση που θα επιτρέψει στο γιατρό να κατανοήσει το βάθος του πόνου του ασθενή και να μοιραστεί μαζί του εκείνη την φοβερή αίσθηση του «κενού». Ο γιατρός επίσης είναι εκείνος που οφείλει να ενημερώσει την οικογένεια του ασθενούς για το έλλειμμα θέλησης που ο άνθρωπός τους νοιώθει, ότι δηλαδή δεν υποφέρει γιατί το θέλει αλλά γιατί δεν μπορεί να μην υποφέρει. Ότι δεν αρκεί ένα χτύπημα στην πλάτη, ούτε η συμβουλή να αντιδράσει και να αντιμετωπίσει τις ευθύνες του. Αντίθετα μια τέτοια συμπεριφορά απέναντι στον άνθρωπο που υποφέρει διογκώνει το πρόβλημα αυξάνοντας τις ενοχές του. Ο καταθλιπτικός αξίζει τον σεβασμό, έναν σεβασμό βαθύ όσο βαθύς είναι και ο πόνος του. Βέβαια έχει ανάγκη και από την αποφασιστικότητα των άλλων που θα τον στηρίξουν να δει την πραγματικότητα κατανοώντας απόλυτα ότι σήμερα η κατάθλιψη, χάρη στα φάρμακα και στην ψυχοθεραπεία, είναι ένας δαίμονας που μπορεί να νικηθεί. Πρόληψη Ούτε το «θα το ξεπεράσω μόνος μου», ούτε το «πρέπει να το παλέψεις» μπορούν να νικήσουν τον «δαίμονα» που κάνει την εμφάνισή του στην πόρτα της ζωής. Αντίθετα ο «δαίμονας» ξορκίζεται εύκολα στην αρχή, πριν χρονίσει η εγκατάστασή του και υποτροπιάσει η δράση του μέσα στον άνθρωπο. Γι' αυτό μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη αναγνώριση της ασθένειας και η άμεση βοήθεια από ειδικό γιατρό. Χωρίς θεραπεία, η κατάθλιψη διαρκεί 6 έως 9 μήνες, υποτροπιάζει σε περισσότερο από το 50% των περιπτώσεων, ενώ στο 10% γίνεται χρόνια. Αντίθετα η έγκαιρη παρέμβαση και η καθοδήγηση από τον ψυχίατρο περιορίζει τη διάρκεια σε λίγες εβδομάδες και ελέγχει αποτελεσματικά την μακρόχρονη πορεία της διαταραχής, γεγονός που μπορεί να κριθεί αναγκαίο από τον γιατρό σε ορισμένες περιπτώσεις. «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά», έγραψε ο Ελύτης - και είναι στην προκειμένη περίπτωση πιο εύκολο από ό,τι αρχικά μπορεί να φανεί. health.ana-mpa.gr * click to show Σενέκα:Στωικός φιλόσοφος, πολιτικός, ποιητής και δραματουργός, γεννημένος στην Κόρδοβα. Επέλεξε τη σταδιοδρομία του δημόσιου υπαλλήλου και έφτασε στις ανώτατες θέσεις. Θύμα μιας αυλικής σκευωρίας, εξορίστηκε το έτος 41 από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο στην Κορσική, αλλά επανήλθε στη Ρώμη (έτος 49) και ίδρυσε φιλοσοφική σχολή, όπου είχε μαθητή του, μεταξύ άλλων, τον μετέπειτα αυτοκράτορα Νέρωνα (Claudius Drusus Germanicus Nero). Τα έτη 54-59 ανέλαβε, μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον Νέρωνα, μαζί με τον Sextus Afranius Burrus τη συνολική πολιτική του ρωμαϊκού κράτους. Εξαναγκάστηκε το 65 μ.Χ. από τον Νέρωνα να αυτοκτονήσει, λόγω υποψίας ότι ήταν συμμέτοχος σε κάποια συνωμοσία σε βάρος του αυτοκράτορα. sfr.ee.teiath.gr click to show** Πορτραίτο του ποιητή, έργο του Andrea del Castagno (Φλωρεντία, Galleria degli Uffizi). Γεννήθηκε στο Αρέτζο, στις 20 Ιουλίου του 1304. Γιος συμβολαιογράφου από την Φλωρεντία, εξόριστου για πολιτικούς λόγους, πήρε την εκπαίδευσή του στο Carpentras και στο Μονπελιέ, όπου σπούδασε νομικά. Το 1320 επέστρεψε στην Μπολώνια της Ιταλίας, για να συνεχίσει τις νομικές σπουδές με τον αγαπημένο αδερφό του Γκεράρδο, αλλά έπειτα από τέσσερα χρόνια τις διέκοψε, σκοπεύοντας να αφιερωθεί αποκλειστικά στις κλασσικές σπουδές. Για τα επόμενα 30 χρόνια περίπου, ο ποιητής έζησε μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας χωρίς να παραλείψει πολλά ταξίδια στη Βόρεια Ευρώπη. Το 1353 αποφάσισε να επανεγκατασταθεί στην Ιταλία, πρώτα στο Μιλάνο, μετά στην Πάδοβα και έπειτα στη Βενετία (όπου το κράτος του παραχώρησε ένα σπίτι, με αντάλλαγμα τη μετά θάνατον δωρεά όλων των βιβλίων του στην πόλη). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέλεξε ως τόπο διαμονής το Αρκουά (Arquà), όπου έζησε σε απομόνωση προκειμένου να αφιερωθεί με ηρεμία στις λογοτεχνικές του ασχολίες. Εκεί, πέθανε τη νύχτα της 18ης Ιουλίου του 1374. Πολλοί υπήρξαν οι συνθέτες που επέλεξαν τα ποιήματα του ιταλού συγγραφέα Φραντσέσκο Πετράρχη (1304-1374), ως κείμενα για τις μουσικές συνθέσεις τους. Μια συνεχής και αδιάλειπτη αφοσίωση προς το πρόσωπο του Πετράρχη παρατηρείται από το 1350, έτος κατά το οποίο χρονολογείται το πρώτο διασωθέν μουσικό έργο σε κείμενό του. www.mmb.org.gr

24-10-06, 02:47	#2
soraver ΥΠΕΡΚΟΠΕΛΙ Εγγραφή: 04-06-2006 Περιοχή: Στα βάθη του υπονόμου! Ηλικία: 39 Μηνύματα: 14.668	__________________ click to show comics

24-10-06, 02:50	#3
soraver ΥΠΕΡΚΟΠΕΛΙ Εγγραφή: 04-06-2006 Περιοχή: Στα βάθη του υπονόμου! Ηλικία: 39 Μηνύματα: 14.668	epishs na dosw ena url: http://postsecret.blogspot.com/ __________________ click to show comics

24-10-06, 03:29	#4
md1032 χοντρομαλάκας Εγγραφή: 07-09-2006 Περιοχή: Μούχλας & Σαπίλας γωνία Ηλικία: 41 Μηνύματα: 2.939	Ύστερα από 6+ χρόνια μόνιμης κατάθλιψης/μελαγχολίας αποφάσισα πριν από 1 1/2 μήνα να πάω σε ψυχίατρο. Αυτήν την στιγμή είμαι με φαρμακευτική αγωγή [ladose+zanax] και ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ καλυτέρα.Το σημαντικό είναι να πάρει κάποιος την ΜΕΓΑΛΗ απόφαση να βοηθήσει τον εαυτό του [δλδ να ξεκινήσει επισκέψεις σε ειδικούς γιατρούς. Οι φίλοι όσο καλοί και να είναι δεν μπορούν να βοηθήσουν όσο ένας ειδικός/έμπειρος γιατρός]. Βέβαια κανείς δεν μου εγγυάται ότι δεν θα ξανά-ξυπνήσει αυτός ο "δαίμονας" αλλά θέλω να προσπαθώ να τον κοντρολάρω όσο μπορώ. Το στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου είναι ότι δεν θέλω να χαλιέμαι για μαλάκες ανθρώπους και ειδικότερα για μαλακισμένες/ηλίθιες/ανώριμες γυναίκες [που στην τελική αυτές ήταν η βασική πηγή του κακού για μένα]. Όσο αφορά την φαρμακευτική αγωγή, επειδή είδα από πολλά άτομα μια αρνητική αντίδραση όταν ανάφερα ότι παίρνω φάρμακα, γιατί δεχόμαστε defacto τα φάρμακα που μας δίνει ο παθολόγος όταν πχ μας πονάει το στομάχι και δεν δεχόμαστε τα φάρμακα του ψυχίατρου? Στην τελική εάν το πάμε ρεαλιστικά ΟΛΑ είναι χημικές αντιδράσεις του εγκεφάλου μας και η κατάθλιψη [για μένα] είναι μια "προβληματική" κατάσταση του εγκεφάλου μας. Anyway οποίος θέλει more info εδώ είμαστε Material Defender 1032 PS. http://www.e-psychology.gr/ __________________ A pessimist is what an optimist calls a realist The nice part about being a pessimist is that you are constantly being either proven right or pleasantly surprised. The more things change, the more they stay the same... BEWARE EXPLICIT CONTENT BELOW! click to show axouto goutsou poutsou!

25-10-06, 01:31	#9
Freeman I live my own script... Εγγραφή: 05-06-2006 Περιοχή: In a storyline.. Ηλικία: 44 Μηνύματα: 6.500	Κάποια στιγμή πρέπει να κουβεντιάσουμε για το επάγγελμα του ψυχολόγου που γενικά είναι παρεξηγημένο στην Ελλάδα... Αλλα ίσως είναι το πιό "ενδιαφέρον" επάγγελμα καθότι όποιον και να ρωτήσετε, (κάντε το σάν πείραμα, ειδικά στις κοπέλες χεχεχε) οι περισσότεροι ήθελαν να γίνουν ψυχολόγοι ή να ασχοληθούν με την ψυχολογία. __________________

24-10-06, 16:38	#5
Piggy Φυσική Ξανθιά Εγγραφή: 03-07-2006 Περιοχή: στον κόσμο μου Ηλικία: 41 Μηνύματα: 5.177	*Φάρμακα και ψυχοθεραπεία* Το 70% έως 80% των κρουσμάτων κατάθλιψης θεραπεύεται, ενώ στις υπόλοιπες υπάρχει ουσιαστική ανακούφιση. Με την θεραπεία αποτρέπεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος στην κατάθλιψη, που είναι η αυτοκτονία αλλά και η κοινωνική απομόνωση. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα οποία όχι μόνο είναι αποτελεσματικά έως και στο 80% των περιπτώσεων, αλλά τώρα με τις νέες τεχνολογίες έχουν πολύ λιγότερες παρενέργειες. Τα φάρμακα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο θεραπευτικά (συνήθως για 4 με 6 μήνες) αλλά και για συντήρηση ή προληπτικά για χρονικό διάστημα που θα κρίνει ο γιατρός. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα από τα αντικαταθλιπτικά φάρματα δεν οδηγεί σε εξάρτηση ή εθισμό. Ακόμη και η μακροχρόνια χρήση τους υπό αυτό το πρίσμα είναι ασφαλής, ενώ ο βαθμός τοξικότητάς τους, κυρίως για τα φάρμακα νέας τεχνολογίας, θεωρείται μηδαμινός. Βοηθητικά η ψυχοθεραπεία διεκδικεί έναν σημαντικό ρόλο στην θεραπεία αλλά και στην πρόληψη των υποτροπών. Υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις ψυχολογικού χαρακτήρα στη θεραπεία της κατάθλιψης. Οι πιο πρόσφατες μελέτες καταδεικνύουν ότι σε ποσοστό 30% έως 35% των περιπτώσεων ελαφράς ή μέτριας βαρύτητας κατάθλιψης, η ψυχοθεραπεία είναι αρκετή για να θεραπευτούν οι πάσχοντες, δίχως να χρειασθούν φαρμακευτική αγωγή. health.ana-mpa.gr

24-10-06, 17:17	#6
Piggy Φυσική Ξανθιά Εγγραφή: 03-07-2006 Περιοχή: στον κόσμο μου Ηλικία: 41 Μηνύματα: 5.177	Έχεις δίκιο M.D. οι φίλοι αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να προσπαθήσουν να ανεβάσουν το ηθικό του ατόμου που χρειάζεται βοήθεια, όμως δεν μπορούν να του δείξουν τον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρει να ορθοποδήσει. Ένα λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι είναι να μην δίνουμε σημασία στα σημάδια που μας προειδοποιούν αν το είχα κάνει αυτό ίσως να μπορούσα να βοηθήσω ένα από τα ποιο σημαντικά πρόσωπά της ζωή μου. το στοίχημα το έχεις νικήσει γιατί δεν κόλλησες να ζητήσεις βοήθεια...

24-10-06, 23:43	#8
Piggy Φυσική Ξανθιά Εγγραφή: 03-07-2006 Περιοχή: στον κόσμο μου Ηλικία: 41 Μηνύματα: 5.177	[Κάλιο αργά παρά ποτέ έτσι δε λένε?]

Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)