Οι γοργόνες

[Freeman]

Οι Γοργόνες του Μega

Το μόνο που χρειάζεται στην Ελλάδα για να φτιάξεις ένα επιτυχημένο σήριαλ είναι να κάνεις κάτι διαφορετικό. Και το υπογραμμίζω: Στην Ελλάδα. Γιατί ένα σήριαλ με γοργόνες δεν νομίζω πως θα μπορούσε να θεωρηθεί οπουδήποτε αλλού “προχωρημένο”. Και όταν λέω οπουδήποτε αλλού έχω στο μυαλό μου αμερικάνικες και αγγλικές παραγωγές και όχι γαλλο/ιταλικο/ισπανικες tv τρασίλες που κάνουν τον Καπουτζίδη να μοιάζει με JJ Abrahams. Για την ακρίβεια δεν χρειάζεται να κάνεις μόνο κάτι διαφορετικό. Το σημαντικότερο είναι να υπάρχουν άνθρωποι που θα πιστέψουν στο όραμα σου, θα σε υποστηρίξουν και θα ρισκάρουν αρκετά εκατομμύρια για να γίνει πραγματικότητα αυτό που έχεις φανταστεί. Με το αζημίωτο βέβαια. Το Mega για παράδειγμα θα ταϊζει μέχρι και τα τρισέγγονα του με τις επαναλήψεις του Παρα 5 μέχρι το 2020. Και εμάς -που θα είμαστε υποχρεωμένοι να τρώμε τις βλαχοεκρήξεις της Ζουμπουλίας, την αφάνα της Ντάλιας, το sperm look του Φώτη, τα gay κομπλεξικό χιούμορ του Σπύρου, το αλήτικο slut attitude της Αγγέλας και τα comments των καθυστερημένων φανατικών του Παρα 5- με ηρεμιστικά χάπια.

Σε μια τηλεοπτική πραγματικότητα που θεωρεί ως “φαβορί” την επιστροφή του Ρώμα στον ρόλο της κακιασμένης κρυφοαδερφής στο “Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο” μετά τις απανωτές επιτυχίες στους ρόλους της α) κακιασμένης κρυφοαδερφής στο ”Μεν και οι Δεν”, β) της κακιασμένης κρυφοαδερφής στο “Κακό Βεζίρη”, γ) της κακιασμένης κρυφοαδερφής στο “Κωνσταντίνου και Ελένης”, (ανάσα) , δ) της κακιασμένης κρυφοαδερφής στο ”Λίφτινγκ” και τέλος της κακιασμένης κρυφοαδερφής στο “Το καφέ της χαράς”, η AGB νίκη μιας τηλεοπτικής σειράς με θέμα 2 γοργόνες που βγαίνουν στην στεριά για να πάρουν εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα τους (ο οποίος ήταν φώκια), είναι κάτι θετικό. Και απίστευτα διασκεδαστικό αν σκεφτούμε τις φάτσες των υπευθύνων του ΑΝΤ1 όταν είδαν τα νούμερα την επόμενη μέρα…

Οι “Γοργόνες” αν ξεπεράσεις το αρχικό σοκ, είναι αρκετά αστείες, σίγουρα έξυπνες και θα μπορούσα να τις χαρακτηρίσω ως “χαρά του σκηνογράφου” αφού η απόδοση του υποβρύχιου κόσμου έχει γίνει με πραγματικά μερακλίδικη δουλειά που παραπέμπει σε ανεξάρτητες θεατρικές παραγωγές. Αν εξαιρέσεις την Αγγέλα στον ρόλο μιας εκ των 2 γοργονών που θυμίζει Καπουτζιδικό όνειρο, τους υπερβολικά αφελείς και λίγο σαχλούς διαλόγους σε σημεία, το σταφιδιασμένο πρόσωπο της Ναθαναήλ (η οποία newsflash! Zει!) αλλά και το τσίπικο blue screen effect, έχουμε να κάνουμε με την πρώτη σειρά φέτος που το δηλητήριο μας δεν θα φτάσει μέχρι τον πυρήνα της.

Προς το παρόν.

LINK ΠΗΓΗΣ