Dirty Granny Tales - Inversed World.

[Freeman]

Αν ποτέ ακούσεις κραυγές να σου τρυπάνε το κρανίο σαν χιλιάδες βελόνες, τσέλα-φίδια που γδέρνουν τις κοιλιές τους σε ένα δρόμο από νεκρές τριανταφυλλιές, μαντολίνα που κλαίνε φυλακισμένα στο σκοτάδι, μαστιγωμένες κιθάρες, μπάσα που τρίζουν σαν σάπιες πόρτες και μια μαραμένη καρδιά να κρατάει το ρυθμό, τότε σίγουρα η βρώμικη γριά έχει αρχίσει να σου αφηγείται τις ιστορίες της.

Αν αρχίσεις και παρατηρείς κούκλες να ζωντανεύουν και να γίνονται οι χειριστές άβουλων σωμάτων, αν στραφεί το βλέμμα τους πάνω σου και νιώσεις μια ταύτιση να σε τρομάζει, τότε το παραμύθι έχει ποτίσει την ψυχή σου…

Ένας αντίστροφος κόσμος, ένας κόσμος οπού τα άψυχα και τα έμψυχα αλλάζουν ρόλους…Εκεί έγινα εργαλείο των εργαλείων… πρόσεχε.
Αν δεις στο δρόμο σου μια είσοδο χωρίς τοίχους γύρο της, σκότωσε την περιέργεια σου, μην πλησιάσεις να δεις τι κρύβετε πίσω από την κουρτίνα…
Είναι κίτρινος, ανέκφραστος, οι κόρες των ματιών του έχουν σχήμα ρόμβου…! Αν καρφωθεί το βλέμμα του πάνω σου είναι πλέον αργά. Θα σε πείσει πως αν δεις την παράσταση του θιάσου του, θα μαγευτείς. Δεν είναι συνηθισμένος κράχτης, δεν έχει καν σάρκα, θα σε ναρκώσει και θα θέλεις τόσο να περάσεις που θα δεχθείς να πληρώσεις για εισιτήριο το πιο πολύτιμο κομμάτι του σώματος σου.
δεν σου έχει πει ψέματα, όντως θα μαγευτείς με την παράσταση, θα μαγευτείς τόσο που θα κατακτήσει το μυαλό σου και το σώμα σου, θα μεταμορφωθείς σε αντικείμενο εκμετάλλευσης των αντικειμένων. Ο κράχτης και τα μέλη του θιάσου είναι οι μαριονέττες που έχουν στημένη την παγίδα τους και μας περιμένουν.
Μας χρειάζονται στο δικό τους κόσμο, είμαστε τα εργαλεία τους...



Η μαρτυρία ενός ανθρώπου που έπεσε θύμα αυτής της παγίδας είναι το θέμα της μουσικής παράστασης των Ελλήνων Dirty Granny Tales με αφορμή την κυκλοφορία του album τους με τίτλο Inversed World.

Μαντολίνα, τσέλο, κιθάρες, μπάσο, κρουστά, πολύμορφες θεατρικές φωνές σε συνδυασμό με κινούμενες κούκλες, performance και projector συνθέτουν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα επηρεασμένη από το cult αριστούργημα Nightmare Before Christmas, την ειρωνία των Tiger Lillies, το δυναμισμό Σουηδικού Black Metal, τους απόκοσμους Residents με μια αισθητική γιαπωνέζικου Gothic.





Γιαγιά γιατί έχεις τόσο μεγάλα δόντια;"...ρωτούσε κάποτε η κοκκινοσκουφίτσα. "Για να σε φάω καλύτερα!" θ' απαντούσε η γιαγιά των Dirty Granny Tales. Στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι με έμπνευση, αληθινοί καλλιτέχνες που δεν εγκλωβίζονται σε καλούπια και δοκιμάζουν αντισυμβατικές συνταγές. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το προαναφερθέν συγκρότημα. Το είδος μουσικής τους δεν τοποθετείται κάπου συγκεκριμένα. Χρησιμοποιούν ακουστικές κιθάρες, κρουστά, τσέλο και μαντολίνα για να αποδώσουν μια ατμόσφαιρα πέρα για περα εφιαλτική, τόσο που νομίζεις πως ο μπαμπούλας κάτω απ' το κρεβάτι σου ήρθε για να σου θυμίσει τι φοβόσουν όταν ήσουν παιδί. Το ξεχωριστό είναι πως στις ζωντανές τους εμφανίσεις παρελαύνουν μαριονέτες και συμμετέχει χορεύτρια, ενώ χρησιμοποιούν εμφατικούς φωτισμούς, projector και κουστούμια παρουσιάζοντας μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση στα όρια του τελετουργικού.

Ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε φέτος με τίτλο "Inversed World" και θεματολογικά περιστρέφεται γύρω απ' την ιστορία ενός άντρα που βαδίζοντας σε ερημικά δρομάκια πετυχαίνει ένα θέατρο του δρόμου. Μπαίνοντας μέσα κι αφού πληρώσει αντί εισιτήρίου μ' ένα σημαντικό κομμάτι του σώματός του, πίσω απ' το παραβάν, ανακαλύπτει ότι όλο το σκηνικό ήταν μια παγίδα από μαριονέτες, οι οποίες κλέβουν την ψυχή των ανθρώπων για ν 'αποκτήσουν εκείνες ζωή. Η περιέργεια σκοτώνει λένε! Ο κόσμος αντιστρέφεται και τα έμψυχα με τα άψυχα αλλάζουν ρόλο. Έτσι ο πρωταγωνιστής γίνεται εργαλείο των εργαλείων. Πέρα το αλληγορικού χαρακτήρα, η ιστορία είναι ένα παραμύθι για ενήλικους, με αισθητική καθαρά επηρεασμένη απ' τον Tim Burton αλλά και από το βιβλίο του Clive Barker "Ο Κλέφτης του Πάντοτε". Επίσης έχει και gothic στοιχεία, θεατρικές φωνές και γιαπωνέζικη comic ατμόσφαιρα, ενώ φαίνονται κάποιες επιρροές στο κομμάτι του μακιγιάζ απ' το νορβηγικό black metal. Ειδική μνεία πρέπει να κάνω στο booklet του δίσκου που περιέχει ένα καλοσχεδιασμένο 28-σέλιδο κόμικ που μας εξηγεί την ιστορία παραστατικά. Σίγουρα αξίζουν την προσοχή μας οι Dirty Granny Tales καθώς παίζουν τελείως πρωτοποριακή μουσική που κανείς δεν έχει δοκιμάσει στην χώρα μας και μάλιστα με τόσο θεατρικό και πειστικό τρόπο. Τα live τους είναι μια εμπειρία που θα κάνει να ξεχάσετε τον κόσμο γύρω σας και σίγουρα θα σας χαρίσει ανατριχίλες στην ραχοκοκαλιά.

Το υπερφυσικό concept, φαίνεται να είναι βγαλμένο από άλλο κόσμο ανάλογο με αυτόν των ποιητών και των τρελών. Όλος ο δίσκος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε ν' ακούγεται ως ενιαίο έργο. Η ατμόσφαιρα θλιμμένη, απόκοσμη, μας κάνει να σκεφτούμε για το τίμημα που πληρώνουμε για να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, τον τρόπο που αξιολογούμε τα πράγματα, τον βαθμό που θα ρισκάραμε για ν' αποκτήσουμε αυτά που νομίζουμε ότι θέλουμε, το ότι ο κόσμος δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά ούτε κι εμείς οι ίδιοι. Ίσως να είμαστε ξύπνιοι μέσα στο όνειρο κάποιου άλλου. Κι αλήθεια αν τα γνωρίζουμε όλα αυτά τι μας μένει να κάνουμε; Οι πόρτες τρίζουν, ο αέρας κάνει τα κεριά να τρέμουν, η ατμόσφαιρα μυρίζει λιβάνι...
H παράσταση αρχίζει...










Ένα παραμύθι που όμοιό του δεν έχεις ξανακούσει. Μυστηριώδεις ήχοι και εικόνες, τόσο οπτικές όσο και νοητικές, που αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής. Μια παράσταση ιδιωτική, πίσω από μια παράξενη κουρτίνα, ένα θέαμα το οποίο μπορείς να παρακολουθήσεις μόνο με αντάλλαγμα ό,τι πιο πολύτιμο, την ίδια την καρδιά σου. Στο παραμύθι αυτό, βγαλμένο από τη σκοτεινή φαντασία της ομάδας Dirty Granny Tales, πρωταγωνιστούν τα πιο παράξενα πλάσματα: oι σιαμαίες Violet και Daisy, η πανέμορφη ντίβα Didi, ο θλιμμένος καθαριστής, το φάντασμα του θείου Bub. Όλοι αυτοί συνδέονται με κάποιον απόκρυφο ανθρώπινο δεσμό μεταξύ τους και αλληλοεπηρεάζονται, μέχρις ότου συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που παρακολουθείς δεν είναι παρά μια απάτη και σε έχει απορροφήσει για πάντα. Έχεις γίνει κι εσύ μια μαριονέτα στα χέρια μιας μαριονέτας...



Διδακτική, λοιπόν, η ιστορία της «Βρώμικης Γιαγιάς», θυμίζει περισσότερο ψυχολογικό θρίλερ παρά τα παραμύθια που διηγούνται οι γιαγιάδες, θέτοντας προβληματισμούς γύρω από την ανθρώπινη περιέργεια, το θέμα της αυτοπεποίθησης, τον έρωτα, την κοινωνία κ.ο.κ. Τα τραγούδια του Inversed World ντύνονται με φωνητικά άλλοτε σε cabaret, άλλοτε σε gothic και άλλοτε σε metal αποχρώσεις, και με μουσική υπόκρουση από μαντολίνο, κιθάρες, μπάσο, glockenspiel, βιολοντσέλο και κρουστά. Μουσική που υπνωτίζει και διαπερνά το μυαλό. Πρόκειται για έναν πειραματισμό στα χνάρια των Deadfly Ensemble (sideproject του τραγουδιστή των Cinema Strange, Lucas Lanthier) και των πασίγνωστων πλέον Tiger Lillies. Ποιος είπε ότι δεν μπορεί και η Ελλάδα να γεννήσει ένα ανάλογο μουσικοθεατρικό σύνολο;



Εξαιρετική δουλειά και το artwork του cd, πολύ προσεγμένη και εντυπωσιακή εικονογράφηση - το παραμύθι υπάρχει και σε comic strip στο τέλος του booklet - με μόνο μείον κάποια διάσπαρτα τυπογραφικά λάθη. Ας σημειώσω ότι αξίζει πραγματικά να πάει να δει κανείς το show, εφόσον είναι αναπόσπαστο μέρος του όλου εγχειρήματος, και προσωπικά με συγκίνησε πολύ περισσότερο ζωντανά, παρά ακούγοντας το album. Το θέαμα περιλαμβάνει ακουστική ερμηνεία των τραγουδιών από το συγκρότημα, η οποία διακόπτεται από προβολή του παραμυθιού με εικόνες, βίντεο και υποτίτλους, καθώς και χορευτικά μέρη και αναπαράσταση με γιγάντιες μαριονέτες, τις οποίες χειρίζεται συνήθως ζευγάρι ανθρώπων με τόση επιδεξιότητα που σε κάνει να απορείς. Στη ζωντανή παράσταση βυθίζεσαι στο παραμύθι και γίνεσαι ένα με τις κούκλες. Ο ανθρώπινος πόνος και η μελαγχολία εκφράζονται ειλικρινέστατα στο Inversed World, πράγμα που προκαλεί αγωνία για την εξέλιξη του επόμενου παραμυθιού, είτε πρόκειται για συνέχεια του πρώτου είτε για κάτι εντελώς καινούργιο.




Dirty Granny Tales - ENTER in the SITE

[Freeman]

Οι Dirty Granny Tales είναι βγαλμένοι από τον παράλληλο κόσμο του φανταστικού και του μυστηρίου. Τον άλλον. Εκείνον τον αόρατο που λέγεται ότι βλέπουν μονάχα οι ποιητές, οι μεθυσμένοι, οι τρελοί και που για τους υπόλοιπους εξιστορείται στα παραμύθια και στις τοπικές δοξασίες. Τέτοιες κάπως είναι κι οι ιστορίες που με τη σειρά τους κι αυτοί διηγούνται. Στο "Inversed World" επί της ουσίας καταλήγει να δισκογραφηθεί μια μουσικοθεατρική παράσταση που ενδυναμώθηκε σταδιακά τα τελευταία δύο χρόνια περνώντας από το Θέατρο Φούρνου το 2006, το Γυάλινο Μουσικό το 2007 και στις αρχές Γενάρη από τη σκηνή του Gagarin για το τρίτο μεταμεσονύχτιο του "1st Screaming Athens Festival". Ένα παραμύθι για μεγάλους που φοβούνται σαν παιδιά, είναι κατά βάσει, όπως πιθανότατα θα το περιέγραφε ο ειδικός Clive Barker κατά την πεπατημένη τού "Ο Κλέφτης του Πάντοτε". Και δεν είναι άμοιρος των όποιων επιρροών υπάρχουν εδώ ο Barker, όπως δεν είναι κι ο Tim Burton με τους εφιάλτες του, τις νεκρές νύφες του κ.τ.λ. Το κόμικς του ένθετου, εξάλλου, είναι προδοτικό όλων…

Ως δίσκος πλέον, το "Inversed World" έχει το τεράστιο μειονέκτημα, που μέχρι ένα βαθμό τον καθορίζει κιόλας, να αποτυπώνει μονάχα το καθαρά μουσικό σκέλος του συνολικού εγχειρήματος των Dirty Granny Tales. Εξ αυτού και μόνο δεν έχει την ίδια δύναμη με τις συναυλιακές τους παραστάσεις, οι οποίες είναι τελετουργικές, με κοστούμια, make-up, μαριονέτες, σκηνικά, εμφατικούς φωτισμούς, μυστηριώδη ατμόσφαιρα τέλος πάντων. Ο οποιοσδήποτε θα ακούσει το άλμπουμ, θα καταλάβει αναγκαστικά εν μέρει αυτό που θέλουν να δώσουν οι Dirty Granny Tales τελικά. Ίσως με ένα πιο καλό budget να ήταν εφικτή η έκδοση του έργου κατευθείαν σε dvd, με ευχολόγια όμως δε γίνονται παραγωγές.

Και τι είναι αυτός ο περίεργος, σκοτεινός κόσμος τους μουσικά; Μια ακουστική, νυχτερινή φιέστα του απόκοσμου, με τις κιθάρες, το μπάσο, τα μαντολίνα, τα κρουστά και το τσέλο, και μπρος τούς χαρακτήρες της πλοκής του υπερφυσικού concept, που άλλοτε τους διακρίνεις στα σίγουρα και δευτερόλεπτα μετά σε μπερδεύουν, τους συγχέεις, δεν ξεχωρίζεις κανέναν τους. Τα φωνητικά είτε είναι πανομοιότυπα του Martyn Jaques, είτε αντιλογίζουν μες απ' τις σκιές του black metal και του corpse painting, είτε σε ξεγελούν τόσο που νομίζεις πως κάπου πίσω κρύβεται το στόμα του Chris Goss ή του Mike Patton που εντωμεταξύ πέρασαν νύχτες και νύχτες στην "Midian" και την "Everville" κι ακούγονται πλέον αλλιώς. Κάπου μέσα σε αυτό το αναπόφευκτα γοτθικό εύρος κινούνται όλα εδώ, με συνηθέστερη διαδρομή αυτή μεταξύ των The Tiger Lillies και των The Residents κάτω όμως από μια συνειδητά περιορισμένη στην dark-folk σκεπή. Ούτε που ξεμυτίζουν έξω απ' αυτήν.

Τραγούδια που να ξεχωρίζουν έχει το "Inversed World"; Βεβαίως κι έχει, αλλά μην παγιδεύεστε κι εσείς στις ψευδαισθήσεις, όλο το άλμπουμ είναι έτσι στημένο ώστε να ακούγεται ολόκληρο. Αν θέλεις να εξαντλήσεις τις πιθανότητες να το καταλάβεις, better να αποφύγεις τις διακοπές και τις κατ' αποκοπή ακροάσεις. Εξάλλου, πέρα από το εναρκτήριο δίδυμο των "Inversed World" και "King Of Ants", το "Strings From The Sky" του τέλους ανήκει στις εξέχουσες στιγμές του δίσκου κι αξίζει να το περιμένεις να 'ρθει.

Συμπεραίνω και ολοκληρώνω γράφοντας πως παρά τις όποιες κοιλιές του, τριγύρω στη μέση, και το μάλλον μέτριο γενικό ήχο της παραγωγής του, το "Inversed World" διεκδικεί και παίρνει την αυθεντικότητα της πρώτης γοτθικής μαντολινάτας που έχει πέσει στην αντίληψή μου και ως εκ τούτου την πρωτοτυπία ενός πράγματος που δεν έχει ξαναγίνει από ελληνικό γκρουπ. Ποια θα είναι η συνέχειά του δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ και σε νεκρομάντες μη διανοηθεί κανείς να μου συστήσει να πάω, αυτό μας έλειπε…

Δοκιμάστε να δείτε τους Dirty Granny Tales στο Δίπυλο Θέατρο, ακούστε το δίσκο τους, αλλά σε κάθε περίπτωση κρατήστε και μερικές επιφυλάξεις όπως είναι δόκιμο να γίνεται μπρος στην παραφύσει βιτριολική ιδιαιτερότητα.
Πάνος Πανότας

http://www.mic.gr/cds.asp?id=14855

[Freeman]