Όταν έχασα το status μου...

[Xouanita]

Αρα...Επιστρέφουμε στο άσμα "για τα λεφτά τα κανεις όλααααα, για τα λεφτά δεν μ αγαπάς..."

[maRtina]

αχ ακουσα και εγω ενα ελληνικο τωρα απο εναν που ετρεχε με το αμαξι εδω μπροστα ..
"ΠΟΙΑ ΕΣΥΥΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΑΘΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΝΑ ΛΕΣΣΣ ...."

[Xouanita]

Αλλά θα ηθελα ειλικρινά να το συζητήσουμε αυτό... η εικόνα που έχουμε για έναν άνθρωπο ειναι συνάρτηση της δουλειάς του ή της θέσης του? Και σε ποιο βαθμο?

[maRtina]

Σε αυτο το ερωτημα δεν νομιζω πως υπαρχει καποιος γενικος κανονας ουτε καμια ιδανικη θεωριτικα αντιμετωπιση .
ειναι θεμα καθαρα υποκειμενικο.Σχετιζεται με τον χαρακτηρα του καθενος,τις βλεψεις, τις προσδοκιες του ..την προσωπικοτητα του , αυτα που διεκδικει , αν ειναι ολιγαρκης , αν ειναι απληστος , αν ειναι φιλοδοξος , αχάριστος ,μετριοπαθης κτλ
Ολοι αυτοι οι χαρακτηρες θα ειχαν διαφορετικη, πιθανοτατα ,σταση αντιμετωπισης του θεματος που μας περιεγραψε ο Πλατωνας .

[ΠΛΑΤΩΝ]

Εγώ νομίζω ότι η θέση ενός ανθρώπου στην κοινωνία (επάγγελμα, λεφτά κ.λπ.) λειτουργεί καταλυτικά για την εικόνα που έχουμε γι' αυτόν. Ακόμα κι αν ισχυριστούμε το αντίθετο, οι πράξεις θα αποδεικνύουν το παραπάνω.
Τι εννοώ μ' αυτό:
Ας υποθέσουμε ότι είμαστε σ' ένα τραπέζι όπου κάθονται δικηγόροι, γιατροί, επιστήμονες κ.λπ. και ένας υδραυλικός ή οικοδόμος. Ό,τι κι αν πει ο υδραυλικός ή ο οικοδόμος κανένας δεν θα του δώσει σημασία. Ούτε καν εμείς οι ίδιοι που δεν είμαστε δικηγόροι, γιατροί κ.λπ. Αν όμως ακριβώς το ίδιο πράγμα το ακούσουμε κι από χείλη κάποιου πιο... καλοντυμένου, αυτομάτως αυτό γίνεται πιο αξιόπιστο.
Άλλο παράδειγμα; Θα αισθανόσουνα το ίδιο άνετα αν παρουσίαζες στους γονείς σου έναν καλά αμοιβόμενο επαγγελματία με καλή δουλειά και το ίδιο με έναν οδοκαθαριστή; Με έναν οικονομολόγο που βγάζει 5.000€ και με έναν Αλβανό εργάτη που δουλεύει στα μαύρα;
Ακόμα κι αν ο ''τιποτένιος'' είχε τον καλύτερο χαρακτήρα που έχεις γνωρίσει ποτέ, είμαι σίγουρος ότι θα διάλεγες τον ''μεγαλοπιασμένο'' και θα ήσουνα σε θέση να παραβλέψεις κάποια ελαττώματα προκειμένου να ''ανέβεις'' περισσότερο στα μάτια των φίλων και της οικογένειας (''κοιτάξτε τι γκόμενο κυκλοφορώ και σε τι αμάξι μπαίνω και σε τι σπίτι μένω κ.λπ.).
Δεν λέω βέβαια ότι θα ανεχόμασταν να ήμασταν μ' έναν άνθρωπο απαράδεκτου χαρακτήρα. Όλες οι υποθέσεις έχουν ως προϋπόθεση ότι και οι δύο περνάνε τον ''πήχυ'' του αποδεκτού, τόσο από εμφάνιση όσο και από χαρακτήρα.

[maRtina]

ετσι οπως τα λες δεν μπορω παρα να συμφωνησω
...αλλα....τι συμπερασμα βγαζεις απο κατι πχ γυναικες πλουσιες με ετοιμη καριερα λεφτα κοινωνικη καταξιωση κτλ που επιλεγουν για συντροφο τους καποιον που δεν ανταποκρινεται στα δικα τους προσόντα? και οχι απλα συντροφο (κρυφα ρταντεβου καλο σεξ κτλ) τον παντρευονται κιολας

[ΠΛΑΤΩΝ]

Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν κι αυτές αλλά σίγουρα εκείνες που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο αλλά δεν καταδέχονται ούτε να κοιτάξουν τους άλλους είναι πολύ περισσότερες.
Όσο γι' αυτούς που βρίσκονται παντρεμένοι με γυναίκα σαφώς υψηλότερου status... έπαιξαν για να κερδίσουν αλλά στο τέλος μάλλον θα χάσουν. Η πιο συνηθισμένη ατάκα που θα ακούνε επί καθημερινής βάσεως είναι: ''Εγώ σε έκανα άνθρωπο. Αν δεν ήμουν εγώ εσύ δεν θα ήσουνα τίποτα''.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το ακούσουνε. Απλά είναι θέμα χρόνου μέχρι να ειπωθεί την πρώτη φορά. Μετά θα βαρεθούνε να το ακούνε...

[Xouanita]

Διαφωνώ. Δεν ειναι κανόνας.
οκ, δεν πιστευω οτι μια γυναικα θα επιδίωκε να ειναι με κάποιον που δεν εχει δουλειά ή καποια δουλειά ευκαιριακή ή "κατωτατη", αλλά δεν θα τρέπονταν όλες σε φυγή αν ο δικός τους αντιμετώπιζε θεμα απόλυσης.

Αυτό με το "ποιος ειναι πιο ισχυρος" όμως δεν θα έπρεπε να υφίσταται ως θεμα. Ο ανταγωνισμός ειναι ό,τι χειρότερο σε ένα ζευγαρι! Ειδικά όταν πρόκειται για ένα πρόσκαιρο φαινόμενο (π.χ. απολύθηκες και για λίγους μηνες θα περνας δυσκολα μεχρι να βρεις την επομενη δουλεια)

[Freeman]

Το "Γιατί δέν με θές κυράμου, γιατί είμαι ψαράς" το ξέρετε;
Όλα του λαού βγαλμένα απο την ζωή είναι. Και άν ξετυλίξεις τις όποιες καταστάσεις απο τα εκάστωτε κοινωνικά περιτυλίγματα, τότε σου αποκαλύπτεται η αληθινή πραγματικότητα.

Ο άνθρωπος είναι απλό όν. Συμπεριφέρεται σάν αγέλη. Επιδιώκει και επιλέγει πράγματα τα οποία νιώθει οτι τον κάνουν ξεχωριστό απο τους τριγύρω, πιστεύοντας σε μιά αυταπάτη, καθότι όλα είναι γραμμένα μέσα σε μιά άυλη λίστα της κοινωνίας. Και οι περιθωριακοί (ξεχωριστοί), επίσης εντάσονται σε ομάδες και κοινωνικά υποσύνολα. μπλά μπλά μπλάμπλά μπλαά μπλά τέλος η κοινωνιολογία.

Καταλήγω στο οτι ο άνθρωπος είναι κάτι το απλό.
Η σκέψη είναι κάτι το πολύπλοκο.
Σε πολλά πράγματα 1+1=2. Ότι συναρτήσεις και να βάζουμε ωστε να κρύβουμε την τόσο απλή αριθμητική πράξη και να το κάνουμε πιό πολύπλοκο, πάντα το αποτέλεσμα είναι το 2.

Ζήτω στις σπάνιες γυναίκες που δέν κοιτάνε κοινωνική θέση, χρήματα και ισχύ. Αυτές πραγματικά ξέρουν τί ζητούν και τί θέλουν. Οι υπόλοιπες απλά είναι μεγαλωμένες με την φιλοσοφία "είμαι η σταχτοπούτα και με αγάπησε το πριγκιπόπουλο με το άσπρο άλογο"...

[Κοκκινονίκος]

συμφωνώ και διαφωνώ...

αρχικά είσαι απόλυτως φρι και δε κάνει ... Στην πρότελευταία πρόταση μπορεί να ισχύει το ένα από τα 2..

τσπ η άποψή μου είναι μην προσπαθήσεις να βγάλεις άκρη με το μυαλό της γυναίκας... θα χάσεις και την άκρη και το μυαλό σου...Όσο μπορείς να συμφωνείς τον ένα μήνα μαζί της, τον άλλον μπορει να διαφωνείς και δεν ξέρεις το γιατί.

Βέβαια δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσεις, αλλά να ξέρεις που θα σταματήσεις


και μία παράθεση:

Κατάλαβε το Γυναικείο Μυαλό
Η γυναίκα σου ή η κοπέλα σου μπορεί να έχει τέλειο κορμί, αλλά δεν είναι από την Αφροδίτη ούτε εσύ είσαι από τον Αρη. «Οι διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών είναι όλες στο μυαλό μας» λέει ο Daniel Amen, ψυχίατρος και ειδικός της εγκεφαλικής απεικόνισης στο Newport Beach της Καλιφόρνια. «Οι άντρες βασίζονται πιο πολύ στο αριστερό ημισφαίριο, άρα είναι πιο λακωνικοί από τις γυναίκες, οι οποίες χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια». Αυτός είναι και ο λόγος που αφαιρείσαι όταν σου λέει τις ιστορίες της από τη δουλειά και δεν της λες τις δικές σου. «Οι άντρες συνήθως βρίσκονται σε άρνηση όσον αφορά τα προβλήματά τους, γιατί το δεξί ημισφαίριο είναι αυτό που μας ειδοποιεί ότι υπάρχουν» λέει ο Amen. «Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στο δεξί ημισφαίριο, που είναι πιο αρνητικό και γι' αυτό τα παίρνουν όλα στραβά». Πόσες φορές δεν έχεις κάνει ένα σχόλιο όπως «αυτό το φόρεμα σου πάει πολύ!» κι αυτή ακούει «Πάλι πάχυνες;».