ALL ALONG THE WATCHTOWER

ΠΛΑΤΩΝ · 15-04-08, 18:24

ALL ALONG THE WATCHTOWER

"There must be some way out of here" said the joker to the thief,
"There's too much confusion, I can't get no relief.
Businessmen, they drink my wine, plowmen dig my earth.
None of them along the line know what any of it is worth."

"No reason to get excited," the thief, he kindly spoke,
"There are many here among us who feel that life is but a joke.
But you and I, we've been through that, and this is not our fate,
So let us not talk falsely now, the hour is getting late."

All along the watchtower, princes kept the view.
While all the women came and went, barefoot servants, too.
Outside in the distance a wildcat did growl.
Two riders were approaching and the wind began to howl.

Η πρώτη εκτέλεση του «All Along The Watchtower» ανήκει στον folk-rock μουσικό και ποιητή Bob Dylan και περιλαμβάνεται στο δίσκο «John Wesley Harding» που κυκλοφόρησε στις 27 Δεκεμβρίου 1967 και που χαρακτηρίζεται από τη ριζική απομάκρυνση του Dylan από το ύφος των προηγούμενων ηχογραφήσεών του.
Το τραγούδι γράφτηκε μια θυελλώδη νύχτα με καταιγίδα. Ο Bob Dylan δεν μπορούσε να κοιμηθεί και, όπως και πολλά άλλα τραγούδια, έγραψε το «All Along The Watchtower» σχεδόν αμέσως, χωρίς σκέψη, σαν σε αυτόματη γραφή. Το τραγούδι το εμπνεύστηκε μετά από ένα ατύχημα που είχε με τη μοτοσικλέτα του και το οποίο σηματοδότησε τη στροφή της καριέρας του.
Μετά το ατύχημα ο Dylan διάβαζε σε καθημερινή βάση τη Βίβλο. Έτσι, όπως και σε πολλά από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου «John Wesley Harding», οι στίχοι του «All Along The Watchtower» περιέχουν αναφορές που παραπέμπουν στη Βίβλο (Ησαΐας, κεφάλαιο 21:5-9) και στην Αποκάλυψη. Μάλιστα, η ίδια η λέξη «Watchtower» (ελληνικά: σκοπιά) χρησιμοποιείται αρκετές φορές στην Παλαιά Διαθήκη και είναι και το όνομα του επίσημου περιοδικού των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο John Wesley, από τον τίτλο του δίσκου, ήταν ο ιδρυτής της Εκκλησίας των Μεθοδιστών. Η Εκκλησία των Μεθοδιστών ιδρύθηκε από τον John Wesley στις 24 Μαΐου 1738. Στις 24 Μαΐου του 1941 γεννήθηκε ο Bob Dylan και οι συμβολισμοί δεν σταματούν εδώ…

Οι στίχοι του Bob Dylan έχουν γίνει συχνά αντικείμενο κριτικής. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ήταν ασυνήθιστη και τραβούσε την προσοχή αντιπαραβάλλοντας λέξεις και εικόνες που πολλές φορές δεν συνδέονταν μεταξύ τους. Αντιθέτως, το «All Along The Watchtower» είναι λιτό και η γλώσσα του απλή. Αποτελείται μόνο από τρεις στροφές χωρίς να υπάρχει ρεφρέν. Υπάρχει, όμως, νόημα. Το τραγούδι απεικονίζει μία συνομιλία μεταξύ δύο ανθρώπων, ενός παλιάτσου κι ενός ληστή, με θέμα τις δυσκολίες της ζωής.

«"There must be some way out of here" said the joker to the thief» («Πρέπει να υπάρχει μια διέξοδος από δω» είπε ο παλιάτσος στο ληστή)
Προσέξτε πως αρχίζει το τραγούδι ο Bob Dylan. Μας βάζει στη μέση μιας συνομιλίας και ξεκινάει με μια επείγουσα δήλωση. Δεν γνωρίζουμε που βρίσκονται ο παλιάτσος και ο ληστής αλλά ξέρουμε ότι θέλουν να δραπετεύσουν. Τα λόγια του παλιάτσου έχουν έναν τόνο απόγνωσης και αγωνίας, με αποτέλεσμα η αίσθηση του δράματος να είναι άμεση. Ο παλιάτσος και ο ληστής είναι αρχέτυποι χαρακτήρες οι οποίοι έχουν υπάρξει σε πολλές ιστορίες, με τη μία ή με την άλλη μορφή, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με αυτούς τους δύο χαρακτήρες, ο Dylan προσδίδει μια διαχρονικότητα στην ιστορία του τραγουδιού. Θα μπορούσε να είναι μία παραβολή, η ουσία της οποίας παραμένει η ίδια σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Τόσο ο παλιάτσος όσο και ο ληστής είναι περιθωριακοί και παρείσακτοι καθώς είναι πρόσωπα που θεωρούνται «απόβλητα» της κοινωνίας.

"There's too much confusion, I can't get no relief.
Businessmen, they drink my wine, plowmen dig my earth.
None of them along the line know what any of it is worth."
(«Υπάρχει πάρα πολλή αναστάτωση, δεν μπορώ να ησυχάσω.
Επιχειρηματίες πίνουν το κρασί μου, αγρότες σκάβουνε τη γη μου.
Κανένας τους δεν ξέρει πέρα για πέρα τι αξίζει από αυτά»).

Οι υπόλοιποι στίχοι της πρώτης στροφής μας λένε για ποιο λόγο θέλει να δραπετεύσει ο παλιάτσος. Φαίνεται ότι όλοι τον εκμεταλλεύονται και κανένας δεν εκτιμά την αξία του. Λέγεται ότι τους στίχους αυτούς τους έγραψε ο Dylan επειδή πίστευε πως τα στελέχη της δισκογραφικής εταιρείας τον εξαπατούσαν στα έσοδα από τα πνευματικά δικαιώματα.

"No reason to get excited," the thief, he kindly spoke,
"There are many here among us who feel that life is but a joke.
But you and I, we've been through that, and this is not our fate,
So let us not talk falsely now, the hour is getting late."
(«Δεν υπάρχει λόγος να συγχύζεσαι», είπε ευγενικά ο ληστής.
«Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που θεωρούν ότι η ζωή είναι μόνο ένα αστείο.
Αλλά εσύ κι εγώ, τα περάσαμε αυτά και δεν είναι αυτή η μοίρα μας.
Ας μη μιλάμε επιπόλαια, λοιπόν. Η ώρα περνάει»).

Η δεύτερη στροφή αρχίζει με τον ληστή να μιλάει ευγενικά στον παλιάτσο. Με τη χρήση της λέξης «kindly», καταλαβαίνουμε ότι ο ληστής είναι συμπονετικός και, ίσως, καταλαβαίνει την αξία του παλιάτσου. Κατόπιν, συνεχίζει παρατηρώντας ότι πολλά άτομα γύρω τους δεν αντιμετωπίζουν τη ζωή τόσο σοβαρά όσο θα έπρεπε. Έτσι, ενώ οι άλλοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση νομίζοντας ότι η ζωή είναι ένα αστείο, οι δύο πρωταγωνιστές του τραγουδιού ξέρουν πολύ καλά ότι η ζωή δεν είναι έτσι και με όλα αυτά που έχουν περάσει βρίσκονται σε θέση να εκτιμούν την αξία της και να καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτούς να υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ τους.
Ο τελευταίος στίχος της στροφής, μας επαναφέρει στην πλοκή της ιστορίας με τον ληστή να λέει ότι η ώρα περνάει. Αυτό μπορεί να είναι κάποιος υπαινιγμός της θνησιμότητάς τους ή να προαναγγέλλει μια αλλαγή στην κοινωνία και να δείχνει μ’ αυτό τον τρόπο ότι επίκειται κάποια δράση. Γεγονός είναι ότι η στιχομυθία μεταξύ του παλιάτσου και του ληστή θυμίζει τη σκηνή που περιγράφεται στη Καινή Διαθήκη, με τους δύο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί με τον Ιησού. Ο ένας ληστής, που δεν πίστεψε στο Χριστό, ήταν κυνικός και σαρκαστικός σαν τον παλιάτσο. Ο άλλος ληστής ήταν ταπεινός, πίστεψε στον Ιησού και ζήτησε από Αυτόν συγχώρεση για τις αμαρτίες του. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, βλέπουμε ότι υπάρχει θρησκευτικός συμβολισμός στο τραγούδι και, αν μη τι άλλο, φαίνεται πόσο επηρεάστηκε ο Bob Dylan από τη Βίβλο.

“All along the watchtower, princes kept the view.
While all the women came and went, barefoot servants, too.
Outside in the distance a wildcat did growl.
Two riders were approaching and the wind began to howl”
(Από τη σκοπιά οι πρίγκιπες κοιτάξανε τη θέα
Ενώ όλες οι γυναίκες και οι ξυπόλητοι υπηρέτες πηγαινοέρχονταν
Έξω μακριά μια αγριόγατα βρυχήθηκε
Δύο καβαλάρηδες πλησίαζαν και ο αέρας άρχισε να ουρλιάζει)

Στην αρχή του τελευταίου κουπλέ, το σκηνικό ξαφνικά αλλάζει χωρίς να γίνεται κατανοητό το πώς συνδέονται αυτοί οι στίχοι με τους προηγούμενους. Σε αντίθεση με τα δύο πρώτα κουπλέ, που περιλάμβαναν τη συνομιλία του παλιάτσου με το ληστή, αυτό εδώ ξεδιπλώνεται σχεδόν με κινηματογραφικό τρόπο καθώς περιέχει μόνο οπτικά στοιχεία. Αυτή η νέα σκηνή περιλαμβάνει πρίγκιπες, γυναίκες, ξυπόλητους υπηρέτες, τοποθετώντας χρονικά την ιστορία κάπου στο παρελθόν. Αυτές οι φιγούρες που φρουρούν το κάστρο φαίνεται να αντιπροσωπεύουν την δομή της υπάρχουσας κοινωνίας. Το ερώτημα, όμως, είναι από ποιους φυλάγονται.

Ο βρυχηθμός της αγριόγατας που ακούγεται από μακριά ίσως να συμβολίζει την αδάμαστη δύναμη της φύσης που κρύβεται λίγο πέρα από το κάστρο. Ξαφνικά, βλέπουμε δύο καβαλάρηδες να πλησιάζουν. Με τις τέσσερις μόνο λέξεις του στίχου «Two riders were approaching», τα δύο πρώτα κουπλέ συνδέονται με το τελευταίο. Ο παλιάτσος και ο ληστής πλησιάζουν το κάστρο με έναν τρόπο που θυμίζει κινηματογραφικό πλάνο, μόνο που εδώ η εικόνα αυτή τοποθετείται στο τέλος της ιστορίας και όχι στην αρχή. Εμείς ήδη γνωρίζουμε ότι θέλουν να εδραιώσουν ένα διαφορετικό σύνολο αρχών που να βασίζεται στην αξία της ανθρώπινης ζωής.
Ο παλιάτσος, ο ληστής και η αγριόγατα τοποθετούνται έξω από το κάστρο το οποίο κατοικείται από πρίγκιπες και υπηρέτες. Έτσι, έχουμε από τη μία πλευρά τους ανεξάρτητους ξένους και από την άλλη μία άκαμπτη ισχυρή ιεραρχία. Η άφιξη των δύο καβαλάρηδων στο φρουρούμενο κάστρο υπαινίσσεται την επικείμενη σύγκρουση και αντιπαράθεση. Ο τελευταίος δε στίχος του τραγουδιού ενισχύει αυτόν τον υπαινιγμό διανθίζοντας την ατμόσφαιρα με το ουρλιαχτό του ανέμου.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Bob Dylan ολοκληρώνει το τραγούδι είναι καταπληκτικός. Μέσα σε ένα διάστημα λίγων στίχων καταφέρνει να χωρέσει πολλά και σημαντικά στοιχεία:

• Συνοψίζει την ίδια του τη ζωή. Λαμβάνοντας υπόψη τις προηγούμενες προσπάθειές του να κάνει αιχμηρά σχόλια σχεδόν για τα πάντα, και το παραλίγο μοιραίο ατύχημά του με τη μοτοσικλέτα, είναι δύσκολο να μη δεις στο πρόσωπο του ίδιου του Dylan τον παλιάτσο του τραγουδιού. Τώρα έχει μάθει ότι η ζωή δεν είναι ένα αστείο και αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ των καλλιτεχνών και των παρείσακτων, που καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα της ζωής, σε αντίθεση με τους επιχειρηματίες που μεταχειρίζονται την τέχνη του απλά ως εμπορεύσιμο προϊόν.
• Προσδιορίζει το πρωταρχικό ζήτημα της εποχής μας που είναι η έλλειψη σεβασμού στις ανθρώπινες αξίες. Μ’ αυτό το θέμα έχουν ασχοληθεί σύγχρονοι στοχαστές και διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων και ο Ken Wilber ο οποίος εισήγαγε τον όρο «flatland» (επίπεδη χώρα), χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται ευρέως, παρόμοια με την «έρημη χώρα» του Joyce, όπου τα πάντα φαίνονται ουδέτερα και απαλλαγμένα από κάθε αξία. Εδώ ο Dylan κρατάει αποστάσεις από τη θεματολογία των προηγούμενων τραγουδιών του και επικεντρώνεται σε ένα πιο ουσιαστικό στοιχείο: στις ανθρώπινες αξίες εναντίον της καθιερωμένης νέας τάξης πραγμάτων.
• Προωθεί το θέμα του με μία ισχυρή δραματική δομή. Βέβαια, από την άποψη της παραδοσιακής δραματουργίας, σχεδόν τίποτα δεν συμβαίνει στην ιστορία του τραγουδιού. Απλά, δύο καβαλάρηδες μιλάνε μεταξύ τους. Αυτή η ιστορία μετά βίας θα μπορούσε να ήταν η πρώτη πράξη κάποιου ολοκληρωμένου έργου. Με τον επανειλημμένο υπαινιγμό μιας επικείμενης σύγκρουσης, και με τον προσδιορισμό των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, ο Dylan μας κρατά σε αγωνία και αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί μετά. Το τέλος του τραγουδιού θυμίζει τους τελευταίους στίχους του διάσημου ποιήματος “The Second Coming’’ (Η Δευτέρα Παρουσία), που έγραψε το 1919 ο William Butler Yeats. Το ποίημα του Yeats αντανακλά την πεποίθησή του ότι κάποιος Θεός θα εμφανιστεί στη γη, δεν διευκρινίζει όμως ποιος θα είναι αυτός ο Θεός. Κορυφώνεται άλλωστε μ’ ένα ερώτημα: «And what rough beast, its hour come round at last, slouches towards Bethlehem to be born?» («Και ποιο ανήμερο θεριό, μια που ήρθε τέλος η ώρα του / μουντά βαδίζει για να γεννηθεί προς τη Βηθλεέμ;»). Και στις δύο περιπτώσεις οι στίχοι αφήνουν τον αναγνώστη να συλλογιστεί το αναπόφευκτο, την ένταση και τις συνέπειες της επερχόμενης σύγκρουσης.

Ο Bob Dylan επισήμανε ότι τα γεγονότα που περιγράφονται στους στίχους του «All Along The Watchtower» είναι σε αντίστροφη σειρά. Σύμφωνα με το νόημα και τη λογική, το τραγούδι θα έπρεπε να αρχίζει με την τελευταία στροφή («All along the watchtower…») όπου πλησιάζουν οι καβαλάρηδες και να συνεχίζει από το σημείο όπου αρχίζει το τραγούδι με τους πλέον διάσημους εναρκτήριους στίχους «There must be some way out of here, said the Joker to the Thief» (πρέπει να υπάρχει κάποια διέξοδος από δω, είπε ο παλιάτσος στο ληστή).

Μερικοί ισχυρίζονται ότι το Witch’s Hat του Prospect Park στη Minneapolis ήταν μέρος της έμπνευσης του τραγουδιού. Το Prospect Park είναι ιστορικό σημείο της πόλης και το Witch’s Hat βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της. Ο Bob Dylan είχε μετακομίσει στη Minneapolis το 1959 και πολλοί πιστεύουν ότι το Witch’s Hat (ελληνιστί «το καπέλο της μάγισσας») του έδωσε την ιδέα για τη σκοπιά (watchtower).

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε από τον Dylan σε ένα ύφος ήρεμου folk τραγουδιού, όπου ακούγεται μόνο μια ακουστική κιθάρα, ένα μπάσο, μία φυσαρμόνικα και drums ακολουθώντας την αντίστοιχη ήρεμη ατμόσφαιρα του δίσκου στον οποίο συμπεριλήφθηκε το τραγούδι. Το ίδιο τραγούδι, όμως, γνώρισε και πολλές άλλες εκτελέσεις, από τον Eric Clapton και τον Bryan Ferry μέχρι τους U2 και τον Elton John, και από τον Lenny Kravitz και τον Prince μέχρι τον… Διονύση Σαββόπουλο και τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα (με ελληνικό τίτλο «Ο Παλιάτσος και ο Ληστής»). Η καλύτερη, όμως, εκτέλεση είναι αυτή του Jimi Hendrix.

15-04-08, 18:24	#1
ΠΛΑΤΩΝ Φέριστος παράφρων Εγγραφή: 04-06-2006 Περιοχή: Εις το ανώλεθρον ατελεύτητον άυλον Μηνύματα: 1.862	ALL ALONG THE WATCHTOWER ALL ALONG THE WATCHTOWER "There must be some way out of here" said the joker to the thief, "There's too much confusion, I can't get no relief. Businessmen, they drink my wine, plowmen dig my earth. None of them along the line know what any of it is worth." "No reason to get excited," the thief, he kindly spoke, "There are many here among us who feel that life is but a joke. But you and I, we've been through that, and this is not our fate, So let us not talk falsely now, the hour is getting late." All along the watchtower, princes kept the view. While all the women came and went, barefoot servants, too. Outside in the distance a wildcat did growl. Two riders were approaching and the wind began to howl. Η πρώτη εκτέλεση του «All Along The Watchtower» ανήκει στον folk-rock μουσικό και ποιητή Bob Dylan και περιλαμβάνεται στο δίσκο «John Wesley Harding» που κυκλοφόρησε στις 27 Δεκεμβρίου 1967 και που χαρακτηρίζεται από τη ριζική απομάκρυνση του Dylan από το ύφος των προηγούμενων ηχογραφήσεών του. Το τραγούδι γράφτηκε μια θυελλώδη νύχτα με καταιγίδα. Ο Bob Dylan δεν μπορούσε να κοιμηθεί και, όπως και πολλά άλλα τραγούδια, έγραψε το «All Along The Watchtower» σχεδόν αμέσως, χωρίς σκέψη, σαν σε αυτόματη γραφή. Το τραγούδι το εμπνεύστηκε μετά από ένα ατύχημα που είχε με τη μοτοσικλέτα του και το οποίο σηματοδότησε τη στροφή της καριέρας του. Μετά το ατύχημα ο Dylan διάβαζε σε καθημερινή βάση τη Βίβλο. Έτσι, όπως και σε πολλά από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου «John Wesley Harding», οι στίχοι του «All Along The Watchtower» περιέχουν αναφορές που παραπέμπουν στη Βίβλο (Ησαΐας, κεφάλαιο 21:5-9) και στην Αποκάλυψη. Μάλιστα, η ίδια η λέξη «Watchtower» (ελληνικά: σκοπιά) χρησιμοποιείται αρκετές φορές στην Παλαιά Διαθήκη και είναι και το όνομα του επίσημου περιοδικού των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο John Wesley, από τον τίτλο του δίσκου, ήταν ο ιδρυτής της Εκκλησίας των Μεθοδιστών. Η Εκκλησία των Μεθοδιστών ιδρύθηκε από τον John Wesley στις 24 Μαΐου 1738. Στις 24 Μαΐου του 1941 γεννήθηκε ο Bob Dylan και οι συμβολισμοί δεν σταματούν εδώ… Οι στίχοι του Bob Dylan έχουν γίνει συχνά αντικείμενο κριτικής. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ήταν ασυνήθιστη και τραβούσε την προσοχή αντιπαραβάλλοντας λέξεις και εικόνες που πολλές φορές δεν συνδέονταν μεταξύ τους. Αντιθέτως, το «All Along The Watchtower» είναι λιτό και η γλώσσα του απλή. Αποτελείται μόνο από τρεις στροφές χωρίς να υπάρχει ρεφρέν. Υπάρχει, όμως, νόημα. Το τραγούδι απεικονίζει μία συνομιλία μεταξύ δύο ανθρώπων, ενός παλιάτσου κι ενός ληστή, με θέμα τις δυσκολίες της ζωής. «"There must be some way out of here" said the joker to the thief» («Πρέπει να υπάρχει μια διέξοδος από δω» είπε ο παλιάτσος στο ληστή) Προσέξτε πως αρχίζει το τραγούδι ο Bob Dylan. Μας βάζει στη μέση μιας συνομιλίας και ξεκινάει με μια επείγουσα δήλωση. Δεν γνωρίζουμε που βρίσκονται ο παλιάτσος και ο ληστής αλλά ξέρουμε ότι θέλουν να δραπετεύσουν. Τα λόγια του παλιάτσου έχουν έναν τόνο απόγνωσης και αγωνίας, με αποτέλεσμα η αίσθηση του δράματος να είναι άμεση. Ο παλιάτσος και ο ληστής είναι αρχέτυποι χαρακτήρες οι οποίοι έχουν υπάρξει σε πολλές ιστορίες, με τη μία ή με την άλλη μορφή, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με αυτούς τους δύο χαρακτήρες, ο Dylan προσδίδει μια διαχρονικότητα στην ιστορία του τραγουδιού. Θα μπορούσε να είναι μία παραβολή, η ουσία της οποίας παραμένει η ίδια σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Τόσο ο παλιάτσος όσο και ο ληστής είναι περιθωριακοί και παρείσακτοι καθώς είναι πρόσωπα που θεωρούνται «απόβλητα» της κοινωνίας. "There's too much confusion, I can't get no relief. Businessmen, they drink my wine, plowmen dig my earth. None of them along the line know what any of it is worth." («Υπάρχει πάρα πολλή αναστάτωση, δεν μπορώ να ησυχάσω. Επιχειρηματίες πίνουν το κρασί μου, αγρότες σκάβουνε τη γη μου. Κανένας τους δεν ξέρει πέρα για πέρα τι αξίζει από αυτά»). Οι υπόλοιποι στίχοι της πρώτης στροφής μας λένε για ποιο λόγο θέλει να δραπετεύσει ο παλιάτσος. Φαίνεται ότι όλοι τον εκμεταλλεύονται και κανένας δεν εκτιμά την αξία του. Λέγεται ότι τους στίχους αυτούς τους έγραψε ο Dylan επειδή πίστευε πως τα στελέχη της δισκογραφικής εταιρείας τον εξαπατούσαν στα έσοδα από τα πνευματικά δικαιώματα. "No reason to get excited," the thief, he kindly spoke, "There are many here among us who feel that life is but a joke. But you and I, we've been through that, and this is not our fate, So let us not talk falsely now, the hour is getting late." («Δεν υπάρχει λόγος να συγχύζεσαι», είπε ευγενικά ο ληστής. «Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που θεωρούν ότι η ζωή είναι μόνο ένα αστείο. Αλλά εσύ κι εγώ, τα περάσαμε αυτά και δεν είναι αυτή η μοίρα μας. Ας μη μιλάμε επιπόλαια, λοιπόν. Η ώρα περνάει»). Η δεύτερη στροφή αρχίζει με τον ληστή να μιλάει ευγενικά στον παλιάτσο. Με τη χρήση της λέξης «kindly», καταλαβαίνουμε ότι ο ληστής είναι συμπονετικός και, ίσως, καταλαβαίνει την αξία του παλιάτσου. Κατόπιν, συνεχίζει παρατηρώντας ότι πολλά άτομα γύρω τους δεν αντιμετωπίζουν τη ζωή τόσο σοβαρά όσο θα έπρεπε. Έτσι, ενώ οι άλλοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση νομίζοντας ότι η ζωή είναι ένα αστείο, οι δύο πρωταγωνιστές του τραγουδιού ξέρουν πολύ καλά ότι η ζωή δεν είναι έτσι και με όλα αυτά που έχουν περάσει βρίσκονται σε θέση να εκτιμούν την αξία της και να καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτούς να υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ τους. Ο τελευταίος στίχος της στροφής, μας επαναφέρει στην πλοκή της ιστορίας με τον ληστή να λέει ότι η ώρα περνάει. Αυτό μπορεί να είναι κάποιος υπαινιγμός της θνησιμότητάς τους ή να προαναγγέλλει μια αλλαγή στην κοινωνία και να δείχνει μ’ αυτό τον τρόπο ότι επίκειται κάποια δράση. Γεγονός είναι ότι η στιχομυθία μεταξύ του παλιάτσου και του ληστή θυμίζει τη σκηνή που περιγράφεται στη Καινή Διαθήκη, με τους δύο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί με τον Ιησού. Ο ένας ληστής, που δεν πίστεψε στο Χριστό, ήταν κυνικός και σαρκαστικός σαν τον παλιάτσο. Ο άλλος ληστής ήταν ταπεινός, πίστεψε στον Ιησού και ζήτησε από Αυτόν συγχώρεση για τις αμαρτίες του. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, βλέπουμε ότι υπάρχει θρησκευτικός συμβολισμός στο τραγούδι και, αν μη τι άλλο, φαίνεται πόσο επηρεάστηκε ο Bob Dylan από τη Βίβλο. “All along the watchtower, princes kept the view. While all the women came and went, barefoot servants, too. Outside in the distance a wildcat did growl. Two riders were approaching and the wind began to howl” (Από τη σκοπιά οι πρίγκιπες κοιτάξανε τη θέα Ενώ όλες οι γυναίκες και οι ξυπόλητοι υπηρέτες πηγαινοέρχονταν Έξω μακριά μια αγριόγατα βρυχήθηκε Δύο καβαλάρηδες πλησίαζαν και ο αέρας άρχισε να ουρλιάζει) Στην αρχή του τελευταίου κουπλέ, το σκηνικό ξαφνικά αλλάζει χωρίς να γίνεται κατανοητό το πώς συνδέονται αυτοί οι στίχοι με τους προηγούμενους. Σε αντίθεση με τα δύο πρώτα κουπλέ, που περιλάμβαναν τη συνομιλία του παλιάτσου με το ληστή, αυτό εδώ ξεδιπλώνεται σχεδόν με κινηματογραφικό τρόπο καθώς περιέχει μόνο οπτικά στοιχεία. Αυτή η νέα σκηνή περιλαμβάνει πρίγκιπες, γυναίκες, ξυπόλητους υπηρέτες, τοποθετώντας χρονικά την ιστορία κάπου στο παρελθόν. Αυτές οι φιγούρες που φρουρούν το κάστρο φαίνεται να αντιπροσωπεύουν την δομή της υπάρχουσας κοινωνίας. Το ερώτημα, όμως, είναι από ποιους φυλάγονται. Ο βρυχηθμός της αγριόγατας που ακούγεται από μακριά ίσως να συμβολίζει την αδάμαστη δύναμη της φύσης που κρύβεται λίγο πέρα από το κάστρο. Ξαφνικά, βλέπουμε δύο καβαλάρηδες να πλησιάζουν. Με τις τέσσερις μόνο λέξεις του στίχου «Two riders were approaching», τα δύο πρώτα κουπλέ συνδέονται με το τελευταίο. Ο παλιάτσος και ο ληστής πλησιάζουν το κάστρο με έναν τρόπο που θυμίζει κινηματογραφικό πλάνο, μόνο που εδώ η εικόνα αυτή τοποθετείται στο τέλος της ιστορίας και όχι στην αρχή. Εμείς ήδη γνωρίζουμε ότι θέλουν να εδραιώσουν ένα διαφορετικό σύνολο αρχών που να βασίζεται στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Ο παλιάτσος, ο ληστής και η αγριόγατα τοποθετούνται έξω από το κάστρο το οποίο κατοικείται από πρίγκιπες και υπηρέτες. Έτσι, έχουμε από τη μία πλευρά τους ανεξάρτητους ξένους και από την άλλη μία άκαμπτη ισχυρή ιεραρχία. Η άφιξη των δύο καβαλάρηδων στο φρουρούμενο κάστρο υπαινίσσεται την επικείμενη σύγκρουση και αντιπαράθεση. Ο τελευταίος δε στίχος του τραγουδιού ενισχύει αυτόν τον υπαινιγμό διανθίζοντας την ατμόσφαιρα με το ουρλιαχτό του ανέμου. Ο τρόπος με τον οποίο ο Bob Dylan ολοκληρώνει το τραγούδι είναι καταπληκτικός. Μέσα σε ένα διάστημα λίγων στίχων καταφέρνει να χωρέσει πολλά και σημαντικά στοιχεία: • Συνοψίζει την ίδια του τη ζωή. Λαμβάνοντας υπόψη τις προηγούμενες προσπάθειές του να κάνει αιχμηρά σχόλια σχεδόν για τα πάντα, και το παραλίγο μοιραίο ατύχημά του με τη μοτοσικλέτα, είναι δύσκολο να μη δεις στο πρόσωπο του ίδιου του Dylan τον παλιάτσο του τραγουδιού. Τώρα έχει μάθει ότι η ζωή δεν είναι ένα αστείο και αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ των καλλιτεχνών και των παρείσακτων, που καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα της ζωής, σε αντίθεση με τους επιχειρηματίες που μεταχειρίζονται την τέχνη του απλά ως εμπορεύσιμο προϊόν. • Προσδιορίζει το πρωταρχικό ζήτημα της εποχής μας που είναι η έλλειψη σεβασμού στις ανθρώπινες αξίες. Μ’ αυτό το θέμα έχουν ασχοληθεί σύγχρονοι στοχαστές και διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων και ο Ken Wilber ο οποίος εισήγαγε τον όρο «flatland» (επίπεδη χώρα), χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται ευρέως, παρόμοια με την «έρημη χώρα» του Joyce, όπου τα πάντα φαίνονται ουδέτερα και απαλλαγμένα από κάθε αξία. Εδώ ο Dylan κρατάει αποστάσεις από τη θεματολογία των προηγούμενων τραγουδιών του και επικεντρώνεται σε ένα πιο ουσιαστικό στοιχείο: στις ανθρώπινες αξίες εναντίον της καθιερωμένης νέας τάξης πραγμάτων. • Προωθεί το θέμα του με μία ισχυρή δραματική δομή. Βέβαια, από την άποψη της παραδοσιακής δραματουργίας, σχεδόν τίποτα δεν συμβαίνει στην ιστορία του τραγουδιού. Απλά, δύο καβαλάρηδες μιλάνε μεταξύ τους. Αυτή η ιστορία μετά βίας θα μπορούσε να ήταν η πρώτη πράξη κάποιου ολοκληρωμένου έργου. Με τον επανειλημμένο υπαινιγμό μιας επικείμενης σύγκρουσης, και με τον προσδιορισμό των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, ο Dylan μας κρατά σε αγωνία και αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί μετά. Το τέλος του τραγουδιού θυμίζει τους τελευταίους στίχους του διάσημου ποιήματος “The Second Coming’’ (Η Δευτέρα Παρουσία), που έγραψε το 1919 ο William Butler Yeats. Το ποίημα του Yeats αντανακλά την πεποίθησή του ότι κάποιος Θεός θα εμφανιστεί στη γη, δεν διευκρινίζει όμως ποιος θα είναι αυτός ο Θεός. Κορυφώνεται άλλωστε μ’ ένα ερώτημα: «And what rough beast, its hour come round at last, slouches towards Bethlehem to be born?» («Και ποιο ανήμερο θεριό, μια που ήρθε τέλος η ώρα του / μουντά βαδίζει για να γεννηθεί προς τη Βηθλεέμ;»). Και στις δύο περιπτώσεις οι στίχοι αφήνουν τον αναγνώστη να συλλογιστεί το αναπόφευκτο, την ένταση και τις συνέπειες της επερχόμενης σύγκρουσης. Ο Bob Dylan επισήμανε ότι τα γεγονότα που περιγράφονται στους στίχους του «All Along The Watchtower» είναι σε αντίστροφη σειρά. Σύμφωνα με το νόημα και τη λογική, το τραγούδι θα έπρεπε να αρχίζει με την τελευταία στροφή («All along the watchtower…») όπου πλησιάζουν οι καβαλάρηδες και να συνεχίζει από το σημείο όπου αρχίζει το τραγούδι με τους πλέον διάσημους εναρκτήριους στίχους «There must be some way out of here, said the Joker to the Thief» (πρέπει να υπάρχει κάποια διέξοδος από δω, είπε ο παλιάτσος στο ληστή). Μερικοί ισχυρίζονται ότι το Witch’s Hat του Prospect Park στη Minneapolis ήταν μέρος της έμπνευσης του τραγουδιού. Το Prospect Park είναι ιστορικό σημείο της πόλης και το Witch’s Hat βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της. Ο Bob Dylan είχε μετακομίσει στη Minneapolis το 1959 και πολλοί πιστεύουν ότι το Witch’s Hat (ελληνιστί «το καπέλο της μάγισσας») του έδωσε την ιδέα για τη σκοπιά (watchtower). Το τραγούδι ηχογραφήθηκε από τον Dylan σε ένα ύφος ήρεμου folk τραγουδιού, όπου ακούγεται μόνο μια ακουστική κιθάρα, ένα μπάσο, μία φυσαρμόνικα και drums ακολουθώντας την αντίστοιχη ήρεμη ατμόσφαιρα του δίσκου στον οποίο συμπεριλήφθηκε το τραγούδι. Το ίδιο τραγούδι, όμως, γνώρισε και πολλές άλλες εκτελέσεις, από τον Eric Clapton και τον Bryan Ferry μέχρι τους U2 και τον Elton John, και από τον Lenny Kravitz και τον Prince μέχρι τον… Διονύση Σαββόπουλο και τους Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα (με ελληνικό τίτλο «Ο Παλιάτσος και ο Ληστής»). Η καλύτερη, όμως, εκτέλεση είναι αυτή του Jimi Hendrix.

Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)