Τροχαία Καισαριανής

[ΠΛΑΤΩΝ]

Δυστυχώς αυτές τις γιορτινές μέρες δεν τις πέρασα έτσι όπως τις φανταζόμουνα. Η γυναίκα μου είχε κάποιους σοβαρούς πόνους και κάθε μέρα τρέχαμε σε νοσοκομεία και γιατρούς. Αφού πήγαμε για εξετάσεις στη Βιοιατρική Αλίμου, στη Βιοιατρική Γλυφάδος και στη Βιοιατρική της Μιχαλακοπούλου, περάσαμε από το Ντυνάν, βρεθήκαμε στο Αρεταίειο και την επόμενη μέρα στο 251 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Εκεί ο χειρούργος σύστησε μία σειρά εξετάσεων, τις οποίες πρότεινε να γίνουν στο Ντυνάν.
Πήγαμε λοιπόν στο Ντυνάν, περάσαμε από τα επείγοντα περιστατικά και ο αρμόδιος παθολόγος έκρινε ότι η κατάσταση ήταν επείγουσα με αποτέλεσμα να ''παρακάμψει'' τα επείγοντα (για να μην περιμένει στην ουρά) και να την περάσει απευθείας στο ιατρείο του. Έγιναν εξετάσεις αίματος και ούρων, βγάλανε και αξονική τομογραφία να δούνε τι γίνεται, κι αφού περάσαμε περίπου 8 ώρες στο νοσοκομείο μάς έδωσαν το Ο.Κ. να πάμε σπίτι και να επιστρέψουμε την επόμενη μέρα να πάρουμε τα αποτελέσματα...

Αμ, πως... Γυρνώντας στο αυτοκίνητο είδα ότι μού πήρανε τις πινακίδες! Μόνο αυτό μου έλειπε. Δεν μου έφτανε η ταλαιπωρία που γύρισα 3 Βιοιατρικές και 4 νοσοκομεία μέσα σε 3 μέρες, έμεινα κι από αυτοκίνητο ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε να πηγαινοφέρνω τη γυναίκα μου στο νοσοκομείο. Παρά την κούραση, πήγα με το αυτοκίνητο (χωρίς τις πινακίδες) στο Ταχυδρομείο της Ομόνοιας (που είναι ανοικτό μέχρι το βράδυ) για να πληρώσω το πρόστιμο και καπάκι πάω στην Τροχαία της Καισαριανής για να τις πάρω πίσω.
Εκεί ένας αστυφύλακας μου είπε ότι πρέπει να περάσω την επόμενη μέρα 10:00-13:00 γιατί κανονικά τις πινακίδες τις κρατάνε για 20 μέρες και μόνο με απόφαση του Διοικητή τις επιστρέφουνε πίσω νωρίτερα.


Τι να κάνω κι εγώ. Γύρισα άπρακτος στο σπίτι και την επόμενη μέρα πήγα στη δουλειά. Ζήτησα άδεια -αφού τους εξήγησα τι έγινε- προκειμένου να πάω ξανά στην Τροχαία της Καισαριανής. Πήρα λοιπόν το λεωφορείο και πήγα. Εκεί ο Διοικητής μού ζήτησε αποδείξεις ότι όντως η γυναίκα μου ήταν στο νοσοκομείο. Εγώ όμως δεν είχα τα χαρτιά αυτά μαζί μου, αφού τα χρειαζότανε η γυναίκα μου για το ΙΚΑ, στο οποίο αν και άρρωστη πήγε μόνη της με ταξί αφού εγώ αδυνατούσα να την εξυπηρετήσω.
Τέλος πάντων, έφυγα από την Τροχαία και συνάντησα τη γυναίκα μου για να μου δώσει τα χαρτιά της για να ξαναπάω στην Τροχαία! Ξαναπαίρνω μετρό και μετά λεωφορείο για να πάω για άλλη μια φορά στην Τροχαία.
Εκεί ο Διοικητής αμφισβήτησε τη σοβαρότητα της κατάστασης!!! Μου ζήτησε και γνωμάτευση.
- Μα τί γνωμάτευση, του λέω! Αφού ακόμα ψάχνονται οι γιατροί να βρούνε τι έχει! Πώς θα βγάλουν γνωμάτευση;
- Και που το ξέρω εγώ; μου λέει!

Του έδειξα όλες τις εξετάσεις αλλά αυτός επέμενε.
- Ο Κανονισμός λέει ότι...
- Μα τι να τον κάνω τον Κανονισμό, του λέω. Εδώ υπάρχει πρόβλημα υγείας ρε άνθρωπέ μου!
- Αυτό είναι δικό σας πρόβλημα, όχι δικό μου!


Μου 'ρχόταν να του ορμήσω να του χώσω κανά δυο γερές μπουνιές του.... , αλλά μετά σκέφτηκα εκείνον τον Χιλιανό που τον σαπίσανε στο ξύλο και -ευτυχώς- συγκρατήθηκα. Τον ρώτησα κάτι πολύ απλό:
- Αν ήταν συνάδελφός σας, αστυνομικός, τα ίδια θα του λέγατε;
- Ναι, τα ίδια θα του έλεγα!
- Τι να σας πω, του λέω, πραγματικά ντρέπομαι. Θέλετε να ονομάζεστε και ''Προστασία του πολίτη'', μη χέσω!!!
- Άκου να δεις, άμα υπογράψω να πάρεις τις πινακίδες, εγώ θα βρεθώ κατηγορούμενος και όχι εσύ!
- Άμα, του λέω, πάθει τίποτα η γυναίκα μου, ο πρώτος που θα φάει μήνυση θα είσαι εσύ!
- Να μου κάνεις μήνυση!

Τα πράγματα πήρανε στραβό δρόμο. Δεν υπήρχε πλέον περίπτωση να μου δώσει τις πινακίδες με τίποτα. Μάλιστα σηκώθηκε κι έφυγε χωρίς να δει μία βεβαίωση από το Ντυνάν ότι η γυναίκα μου πέρασε από τα επείγοντα. Και να φανταστεί κανείς ότι δεν διαμαρτυρήθηκα για την κλήση, ούτε ζήτησα να μου τη σβήσουν. Ίσα-ίσα που πήγα αμέσως και πλήρωσα το πρόστιμο (εδώ τόσα και τόσα φύγανε στους γιατρούς)!

Αργότερα, έμαθα τα εξής. Αυτός ο διοικητής του τμήματος της Καισαριανής πήγε στην 1η Γυμνασίου 18 χρονών (!!!) και όλες τις υπόλοιπες τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου τις έβγαλε στην Αστυνομία (όπου μπήκε επί χούντας). Μιλάμε δηλαδή για μία μοναδική περίπτωση κομπλεξικού τύπου, το χειρότερο είδος ανθρώπου για να του δώσει κανείς εξουσία.
Προφανώς για κάποιους λόγους οικογενειακούς, κοινωνικούς, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, δεν μπορούσε να πάει στο Γυμνάσιο, δεν μπορούσε καν να βρει καμιά δουλειά της προκοπής, κι αφού δεν μπορούσε να γίνει ούτε στρατιωτικός (που αυτό επιθυμούσε) κατέληξε επί Χούντας να ανδρώνεται στην Αστυνομία. Αυτός ο κομπλεξικός ανθρωπάκος είναι τώρα διοικητής στην Καισαριανή και βγάζει όλα του τα αρρωστημένα απωθημένα.

Κι εγώ ο γκαντέμης πήγα κι έπεσα πάνω σ' αυτόν και προσπαθώ να βρω το δίκιό μου!!! Έλεος πια! Τα βλέπετε κύριε Χρυσοχοΐδη;;;