ALTER EGO

[ΠΛΑΤΩΝ]

ALTER EGO

Σκηνοθεσία: Νικόλας Δημητρόπουλος
Παίζουν: Σάκης Ρουβάς, Ντορέττα Παπαδημητρίου, Δανάη Σκιάδη
Κοινωνική
Διάρκεια: 99’

Η ταινία –αν μπορεί κανείς να την πει έτσι- μοιάζει περισσότερο με μία διασταύρωση διαφήμισης και video clip παρά με κινηματογραφικό έργο. Είναι μια πολυτελής παραγωγή (το χρήμα ρέει άφθονο - φαίνεται σε κάθε πλάνο) που φιλοδοξεί να προωθήσει το προϊόν Ρουβάς σε νέα συσκευασία.


Μπορεί βέβαια το κουπ «περουκίνι» του pop τραγουδιστή με το στυλιζαρισμένο metrosexual τσουλούφι να ξετρελάνει την κρίσιμη καταναλωτική του μάζα, που περιλαμβάνει κορίτσια κυρίως από 10 έως 20 περίπου ετών, αλλά στο μεγαλύτερης ηλικίας κοινό δεν φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα...


Όπως και να είναι, το look του Ρουβά στην ταινία, ως Στέφανου, αρχηγού επιτυχημένου ελληνικού ροκ συγκροτήματος, διεκδικεί περίοπτη θέση. Εξάλλου αυτός είναι και ο προσχηματικός στόχος του Alter ego: να σχολιάσει τον «κόσμο της λάμψης και ματαιοδοξίας, που δεν είναι πάντα τόσο φανταχτερός όσο δείχνει».
Πρωταγωνιστές, τα μέλη ενός συγκροτήματος που λέγεται Alter Ego με δυνατότητες που ξεπερνούν τα στενά όρια της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας και εκατοντάδες χιλιάδες φαν να παραληρούν σε κάθε τους συναυλία και δημόσια εμφάνιση.

Δόξα, επιτυχία, χρήματα, μέσα σε έναν κόσμο λάμψης και ματαιοδοξίας. Τι κρύβεται, όμως, πίσω από τον καθρέφτη; Πώς βιώνουν οι πρωταγωνιστές του Alter Ego, την επιτυχία τους, την καθημερινότητά τους, τα όνειρά τους;
Μέσα από τη μουσική «προσπαθούν να βρουν την ευτυχία και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους».
Για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα επιστρατεύονται: η πιο politically correct εκδοχή του ροκ που μπορεί να φανταστεί και ο ελάχιστα υποψιασμένος θεατής.
Όλοι είναι «παραστρατημένοι», αλλά καλά παιδιά, ζουν στο «κόκκινο» (σε σούπερ ντιζαϊνάτο περιβάλλον), έχουν κοινωνικές ανησυχίες, ο έρωτας και ο θάνατος είναι ο καταλύτης στις ζωές τους (ο Φίλιππος, ο πιο ευαίσθητος και υποψιασμένος φίλος του Στέφανου, χάνεται από τα ναρκωτικά), τα ηθικά διδάγματα παίρνουν και δίνουν σε glam συσκευασία.


Ο Ρουβάς-Στέφανος γνωρίζει την Αριάδνη («μου έχουν πει ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα ερχόταν μια Αριάδνη για να με βγάλει από τον λαβύρινθο», είναι η πρώτη του εξομολόγηση), ένα κορίτσι αλλιώτικο, ώριμο, σοβαρό, οδηγός πούλμαν το επάγγελμα(!).
Η Αριάδνη βγάζει από την κατάθλιψη και το αδιέξοδο τον Στέφανο (στο οποίο έχει περιπέσει μετά τον θάνατο του κολλητού του) και τον... μεταλλάσσει. Τον μαθαίνει ακόμη και να μαγειρεύει τσιπούρα, έστω και αν εκείνος την ψήνει αφού πρώτα τη σαπουνίσει!

Το Alter Ego είναι ένα διαφημιστικό σύμπαν, αφελές, στερεοτυπικό, ασφυκτικά κλισαρισμένο, μια συρραφή από εσταντανέ και πόζες, καταναλωτικά τερτίπια και ατάκες Σούπερ Κατερίνας. Αναρωτιέται κανείς τι προσφέρει στον Σάκη Ρουβά. Δύο, τρία νέα τραγούδια ή τη δυνατότητα να ερμηνεύσει το Suspicious Minds του Presley κρατώντας κιθάρα και κουνώντας, αναλόγως, τους γοφούς του;


Βαθμολογία: 1 (με άριστα το 5)