Τα παιδιά ξαπλώνουν στα δωμάτιά τους και ετοιμάζονται να κοιμηθούν. Ο ύπνος ήρθε γρήγορα καθώς η κούραση των παιδιών απο το ταξίδι ήταν μεγάλη.
"-Έλα, πάρε αυτό το κλειδί.
-Δέν μπορώ! Δέν μπορώ να το πιάσω, δέν έχει ύλη!
-Πρέπει να το πάρεις, είναι τόσο υπέροχα εδώ, έλα μαζί μας Πίγκυ!!"
Η Πίγκυ ξυπνάει στην μέση της νύχτας ιδρωμένη. Έμεινε για λίγο ακίνητη να ηρεμήσει, όταν μιά σκιά απο τις τρύπες του παντζουριού κάλεσαν το βλέμμα της έξω απο το δωμάτιο. Κατάφερε να δεί δύο κόκκινες σάν φωτιά χάντρες για λίγα δευτερόλεπτα, έπειτα εξαφανίστηκαν.
Η Πίγκυ άρχισε να ξυπνάει έντρομη τα υπόλοιπα κορίτσια του δωματίου. Έπειτα όλες έτρεξαν στο δωμάτιο των αγοριών.
ΜΠΑΜ ΜΠΟΥΜ ΜΠΑΜ! Βαρούσε την πόρτα.
Freeman: Τί έγινε! Ηρεμήστε! Τί έγινε!
Piggy: Φεύγω, δέν κάθομαι άλλο εδώ, ΦΕΥΓΩ!
Soraver: Να ξημερώσει πρώτα;
Piggy: ΤΩΡΑ!
Η παρέα κατέβηκε κάτω άρων άρων. Ο Σοραβερ φορτωμένος με τα μπαγκάζια παραλίγο να μετρούσε τις σκάλες με τα μούτρα. Πήγαν όλοι να φορτώσουν το FP εκτός απο τον Φρίμαν οπου πήγε στον άνθρωπο με τα σωληνάκια να πληρώσει.
freeman: Καλησπέρα σας, ή μάλλον καλημέρα. Φεύγουμε, θέλω να σας πληρώσω.
Koure: Μα είναι νύχτα ακομα, ψιθύρισε ο Koure.
Freeman: Ναί ξέρω, μας αρέσει να ταξιδεύουμε απο πολύ νωρίς ωστε να μήν μας πετύχει η ντάλα ήλιου, είπε ο Φρίμαν με αμήχανο χαμόγελο.
Να σας ρωτήσω κάτι; Το Silent Hill κατα πού είναι;
Koure: Δέν υπάρχει τέτοιο μέρος.
Freeman: Μα μας έδωσε έναν οδηγό ο τύπος του Α14.
Koure: Δέν μένει κανείς στο Α14 εδώ και μιά βδομάδα. Θέλει επισκευές.
Ο Φρίμαν με παγωμένο χαμόγελο και μιά ανατριχίλα επιβιβάστηκε στο FP.
Η παρέα ξεκινάει για τον επόμενο προορισμό.
Nidis: Ο άνθρωπος που συνάντησα έξω στο μπαλκόνι...
Soraver: Αυτόν τον είδαμε με τον Φρίμαν να μας κοιτάει ύπουλα όταν ήμασταν κάτω και ξεφορτώναμε τις αποσκευές.
Freeman: Δέν υπήρξε αυτός ο άνθρωπος. Στο Α14 ο ξενοδόχος λέει οτι δέν νοικιάζει κανείς εδώ και καιρό.
Nidis: Μα μίλησα μαζί του, λέγεται Μέντορας, μου έδωσε αυτόν τον οδηγό!
Piggy: Δέν είμαι καλά! Θα λιποθυμήσω!
Serxanoula: Η Πίγκυ είδε ένα όνειρο πρίν, γιαυτό ξύπνησε και φύγαμε άρρων άρρων.
Matina: Βασικά δέν έφταιγε το όνειρο, αλλα αυτό που είδε στο μπαλκόνι. Είδε δύο κόκκινα μάτια, σίγουρα ΟΧΙ ανθρώπινα...
Nidis: Ψυχραιμία παιδιά. Έχω στα χέρια μου έναν οδηγό για ένα μέρος που λέγεται Silent Hill...
Freeman: Το οποίο ο ξενοδόχος λέει οτι δέν υπάρχει.
Serxanoula: Η αλήθεια είναι οτι ο συγκεκριμένος ξενοδόχος δέν μου φάνηκε και πολύ πολυταξιδεμένος. Φαίνεται χρόνια καθηλωμένος στα σωληνάκια του...
Matina: Το βιβλίο υπάρχει όμως, ορίστε, (η Ματίνα τραβάει το βιβλίο απο τα χέρια του Nidi)
Nidis: Σαφώς υπάρχει, μίλησα μαζί με τον τύπο που μου το έδωσε.
Serxanoula: Στο κάτω κάτω ο τάδε Μέντορας που ήταν στο Α14 μπορεί να μπήκε στην ζούλα. Ούτως η άλλως σιγά μήν τον έπαιρνε χαμπάρι ο Koures στην κατάστασή του.
Soraver: Οκ φτάνει με ζαλίσατε. Οδηγάω αυτή την στιγμή. Πιγκυ δέν μας λές το όνειρο που είδες;
Piggy: Βασικά δεν πολυκατάλαβα. Ήταν σάν κάτι το αέρινο. Μιά μορφή που είχε απλώσει το χέρι της και μου προσέφερε ένα κλειδί. Πήγαινα να το πιάσω αλλα δέν μπορούσα γιατί και αυτό το κλειδί ήταν επίσης αέρινο.
Freeman: Δέν μπορεί η σάρκα να πιάσει αέρα.
Piggy: Όσο προσπαθούσα να πιάσω το κλειδί και αγχωνόμουν, τόσο απομακρύνονταν η μορφή και τόσο πιό πολύ με καλούσε απεγνωσμένα να την πλησιάσω κι άλλο, να πάρω το κλειδί... όταν τελικά ξύπνησα, και το βλέμα μου έπεσε έξω απο το παράθυρο... ιιιιχχχ ανατρίχιασα
cary:
Σε λίγες ώρες θα ξημέρωνε, τα παιδιά παρέμεναν κουρασμένα και άρχισαν σιγά σιγά ένα ένα να χαλαρώνουν και να αποκοιμούνται στο FP. Ο μόνος που έπρεπε να μείνει άγρυπνος ήταν ο οδηγός, ο Σοραβέρος. Τα μάτια όμως τα ένιωθε τόσο βαριά, ήθελε να ξεκουραστεί, είχε ανάγκη να ξεκουραστεί, έπρεπε να κοιμηθεί κι αυτός για λίγο, χρειαζόταν να πάρει δυνάμεις.... τα μάτια βαραίνουν, νύχτα, καιρός μουντός, δρόμος γλιστερός...