Ήταν ένα μεσημεράκι στη ζούγκλα, όπου ο ήλιος έκαιγε ανυπόφορα. Κάπου σε ένα ξέφωτο ο λαγός είχε βάλει τα @@ του πάνω σε ένα βράχο, ενώ με έναν άλλο τα χτυπούσε με δύναμη. Κάθε φορά που τα χτύπαγε φώναζε με ηδονικό ύφος:
- Καύλα ...
Ο λαγός συνέχιζε το "παιχνίδι" του, όταν κάποια στιγμή τον παίρνει χαμπάρι το λιοντάρι. Στην αρχή παραξενεύεται, αλλά σύντομα αρχίζουν και του περνούν διάφορες σκέψεις από το μυαλό..
- Δεν είναι δυνατόν ο μικρός και ασήμαντος λαγός να το κάνει αυτό και να καυλώνει, και εγώ ο βασιλιάς των ζώων να μην το έχω δοκιμάσει ακόμα..
Έτσι, αποφασισμένο πάει στο λαγό, του παίρνει την πέτρα, τον παραμερίζει και βάζει αυτό τα @@ του πάνω στο βράχο. Σηκώνει την πέτρα ψηλά, την κατεβάζει με δύναμη ...
- Ααααααααααααααααα... , φωνάζει σαν να το πυροβολήσανε. Κοιτάει τα @@ του τα οποία ήταν ματωμένα σε κακό χάλι. Γυρνάει στο λαγό...
- Ρε φούστη λαγέ, που στο διάολο τη βρίσκεις την καύλα σ αυτό;
Και ο λαγός...
- Η καύλα είναι να μην τα πετύχεις...
__________________
|