Άσχετο, όταν παρακολουθούσα τα θεωρητικά στο κεθευο, είχαμε έναν καθηγητή, άντρας πολύ, βαρύς κι ασήκωτος, ωραίο τον έλεγες, έλεγε κ παχύ το λ και μας έλεγε συνεχεια : Μπλα μπλα μπλα μας εξηγούσε κάτι κ στο τέλος "Απορία;" δε μίλαγε κανείς, "Ουδέν;" ξαναρώταγε. Έξω έξω το είχα να τον διορθώσω, "ουδεμίιιια απορία είναι το σωστό, κ.καθηγητά", αλλά δεν το τόλμησα άλλωστε δεν τον πρόσεχες γι αυτά που έλεγε
