Ναι, πού το κατάλαβες;;;
Πείτε με χαζή, πείτε με ηλίθια, πείτε με βλαμμένη, άλλωστε δε θα ναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά
, αλλά εγώ τη βλέπω.
Γιατί ναι μου αρέσουν τα παραμύθια, γιατί όταν βλέπω τις σκηνές των 2 πρωταγωνιστών και όταν ακούω το τραγούδι της σειράς κάτι φτερουγίζει μέσα μου
, νιώθω όπως όταν εγώ πρωτοερωτεύτηκα(πάνε χρόοονια...)
Για να μην σας περιγράψω τι παθαίνω όταν βλέπω τον Άνθιμο.........
Ένα σας λέω, προτίθεμαι να κάνω θέμα μ αυτόν στο χοτ τάιμς
Mόνο μελανό σημείο είναι οι απελπιστικά αργοί ρυθμοί στην εξέλιξη της σειράς. Μία μέρα στο σενάριο, μπορεί να κρατάει μια βδομάδα στο σίριαλ. Κοινώς, κύριοι σεναριογράφοι, έλεος, για μ@λ@κες μας περνάτε τελείως;;;; 'Έχει και η υπομονή τα όρια της!
Ας όψεται ο Άνθιμος