Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Freeman
Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του ενός απο τους δύο ηθοποιούς του brokeback mountai που πόσταρα σε άλλο topic, αναρωτήθηκα...
Ρε παιδιά. Ένα πράγμα δέν καταλαβαίνω. Έχουν καριέρα, Χρήματα, δημόσιες σχέσεις, αναγνωρισιμότητα, φώτα, προβολείς, πώς στο καλό τους πιάνει κατάθλιψη και αυτοκτονούνε! Δέν το χωράει ο νούς μου. Μερικοί άνθρωποι τί άλλο θέλουν απο την ζωή που δέν τους το δίνει και αντί απλά να στεναχωριούνται φτάνουν στο σημείο να αυτοκτονούν;
|
Πέρα απ το ότι δεν θα μπορούσα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση τους, άρα δεν μπορώ να νιώσω και να καταλάβω το γιατί, θα υποθέσω διάφορα.
Αρκετοί άνθρωποι ειναι απο τη φύση τους νομίζω ανικανοποίητοι και άπληστοι. Οσα κι αν έχουν θέλουν περισσότερα. Φτάνοντας σε ένα σημείο που πραγματικά μπορουν να έχουν τα ΠΑΝΤΑ, χάνουν το κίνητρό τους, δεν έχουν κάτι να παλέψουν για αυτό, δεν έχουν κάτι να περιμένουν και να επιθυμούν.
Ζωή χωρίς στόχους, χωρίς κίνητρα, γεμμάτη καχυποψία για τους γύρω τους και γεμμάτη πλήξη. Αν κάποιος δεν είναι δυνατός χαρακτήρας πως να αντέξει?
Και πως να εκτιμήσει τα καλά, αυτά που έχει, αν δεν έχει δει και την άλλη όψη. Τις ευτυχισμένες στιγμές μπορείς να τις νιώσεις καλύτερα όταν εναλλάσσονται με δύσκολες και πικρές.
Σκέφτομαι πως όταν κάποιος ξεκινήσει απο φτωχός και άσημος, μπορεί να σταθει καλά στα πόδια του και να μην ξεφύγει, μόνο όταν δεν ξεχάσει απο που ξεκίνησε. Αν έχει στο νου του ότι η ζωή μπορεί να γίνει άσχημη και δύσκολη, τότε χαίρεται διπλά με τη χαρά του και εκτιμά αυτά που έχει. Και ασφαλώς δεν σκέφτεται να τερματίσει τη ζωή που τώρα του χαμογελα.
Τωρα αν μιλάμε για κάποιον που γενήθηκε με την ευτυχία να έχει τα πάντα και δεν χρειάστηκε να προσπαθησει ποτέ για τίποτα, τότε μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που τον μεγάλωσαν οι γονεις του. Αν εκεινοι μπόρεσαν να του μάθουν να καταλαβαινει την αξία αυτού που έχει και να προσπαθεί να κάνει πράγματα με τις δικές του δυνάμεις ή τον έκαναν ένα σαπρόφυτο οργανισμό και τίποτα παραπανω.