Ο όρος "σεξουαλική προτίμηση" είναι εσφαλμένος και στην Αμερική τουλάχιστον χρησιμοποιείται μόνο από τους ομόφοβους, διότι υποδηλώνει δυνατότητα επιλογής. Οι ομοφυλόφιλοι δεν διάλεξαν να γίνουν ομοφυλόφιλοι, όπως και οι ετεροφυλόφιλοι δεν διάλεξαν να γίνουν ετεροφυλόφιλοι. Ο προτιμώμενος όρος είναι "σεξουαλικός προσανατολισμός" (sexual orientation, όχι sexual preference). Και απ' όσο ξέρω καμιά έρευνα δεν έχει δείξει ότι παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφυλους γονείς έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνουν ομοφυλόφιλα απ' ότι παιδιά ετεροφυλόφυλων, ακριβώς γιατί δεν είναι θέμα επιλογής ή επηρεασμού αλλά της φύσης των παιδιών. Άλλωστε εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι οι όροι οι ίδιοι λίγο νόημα έχουν, αφού δεν υπάρχουν δύο διακριτές ομάδες αλλά ένα συνεχές φάσμα, από "αποκλειστικά" ετεροφυλόφιλους σε σχεδόν αποκλειστικά σε αμφί σε σχεδόν αποκλειστικά ομο σε αποκλειστικά ομο. Ο χωρισμός σε ετερο- και ομο- είναι αντίστοιχος με το διαχωρισμό άσπρος - μαύρος της εποχής των φυλετικών διακρίσεων, όπου αρκούσε να έχεις 1/64 (νομίζω) "μαύρο" αίμα για να θεωρείσαι μαύρος, ακόμη κι αν οι άλλοι 63 πρόγονοί σου ήταν λευκοί. Ο Ομπάμα θεωρείται "μαύρος" διότι ο πατέρας του ήταν Κενυάτης, παρά το ότι η μητέρα του ήταν λευκή.
Το τι επιτρέπουν ή απαγορεύουν οι νόμοι δεν θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα προκατάληψης ούτε "κοινής λογικής" (που συχνά είναι απλώς μεταμφιεσμένη προκατάληψη) αλλά επιστημονικής ανάλυσης και έρευνας. Επίσης, οποιαδήποτε κριτήρια θα πρέπει να έχουν γενική εφαρμογή. Ένα συνηθισμένο επιχείρημα όσων είναι αντίθετοι στο δικαίωμα ομοφυλόφιλων ζευγαριών να έχουν παιδιά είναι ότι για να μεγαλώσουν "σωστά" τα παιδιά πρέπει να έχουν και μητέρα και πατέρα. Πράγμα που αν το δεχτούμε σημαίνει ότι, ας πούμε, ότι ανύπαντρες μητέρες ή σύζυγοι που χήρεψαν πρέπει να χάνουν την επιτροπεία των παιδιών τους μέχρι να (ξανα)παντρευτούν.
|