Επίσης να προσθέσω, ότι 28 χρόνια που ζω, δεν έχω μείνει ούτε μια χρονιά στην Αθήνα για Πάσχα!!!! Δεν παίζει!!!! Τώρα με τον Γιάννη, πάμε μια χρονιά στους δικούς μου και μια χρονιά στο χωριό του. Το πιο συγκλονιστικό στο χωριό του, είναι Μ. Πέμπτη όπου έχουν σβήσει όλα τα φώτα στο εκκλησάκι, και ο παπάς τους (ο οποίος είναι υπέροχος άνθρωπος) με φωνή τρεμάμενη και πνιγμένη από λυγμό λέει το σήμερον κρεμάται επί ξύλου και ακούγονται τα ντουπ ντουπ από το σφυρί.
__________________
|