Το ξυπνητήρι σου χτυπά ξεκίνησε η μέρα,
και κάτω από το δέρμα σου, σου λέω «καλημέρα»,
μπορεί να φαίνομαι μικρό μα είμαι όμως κάτι,
που θα σφυρίζει στο μυαλό και δεν θα κλείνεις μάτι.
Σηκώνω τα τηλέφωνα πηγαίνω και ψωνίζω
και όλες τις ανάγκες σου εγώ τις κανονίζω.
Σκοτώνω την Συνείδηση στη σκέψη βάζω φόρο
και τη ζωή σου κυβερνώ από ‘να δορυφόρο.
Είμ’ ένα τσιπάκι τόσο δα που θα σ’ οδηγήσει στη σκλαβιά
πάρε ό,τι ποθείς στον κόσμο αυτό, μου αρκεί να ζεις χωρίς Θεό.
__________________
Ονειρευόμαστε γιατί χανόμαστε
|