Ο,τι αγαπω ειναι δικο σου!
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
καθώς βαθαίνει η νύχτα
Την άλλη όψη της καρδιάς μου
όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα
Βρεγμένο ρούχο η μοναξιά μου
που το φορώ και στάζει
Το μόνο που έμεινε κοντά μου
το δρόμο που ‘φυγες κοιτάζει
Ότι αγαπώ είναι δικό σου
και το ‘χεις πάρει μακριά
Φόρεσες τον ήλιο στο λαιμό σου
κι εδώ δεν ξημερώνει πια
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
κι απόψε ανεβαίνω
Μια σπίθα στη βροχή του χρόνου
πάλι ξεχνάς, πώς περιμένω
Στην ανεμόσκαλα του πόνου
χωρίς φιλί και χάδι
Σε μια γωνιά αυτού του τόπου
πώς να τ’ αντέξω το σκοτάδι
__________________
Είμαι και γαμώ τα παιδια ! Τυχαίο; Δεν νομιζω !!!!
click to show "πάρτα"
Yet I know that the goal
Is to keep me from falling"
|