Ητανε μια φορα και ενα καιρο μια παρεα -καλη ωρα σαν εσας-,
και ελεγαν ανεκδοτα.
Ελεγε λοιπον καποιος ενα ανεκδοτο και μολις
τελειωνε οι αλλοι χτυπιοτανε απο τα γελια και
λεγανε -ΚΑΛΟ που ΚΑΛΟ-.
Στην παρεα ομως υπηρχε καποιος που δεν ειχε πει κανενα ανεκδοτο
μονο ακουγε τους αλλους που λεγανε.
Ακουγε κκαι το -ΚΑΛΟ πολυ ΚΑλΟ-.
Οταν περασε η ωρα καποιος του ειπε.
-Αντε ρε Γιωργο πες και συ ενα ανεκδοτο.
- Ο Γιωργος λεει τοτε -ΜΟΥΝΙ-.
Μα καλα αυτο δεν ειναι ανεκδοτο ρε Γιωργο!!!
Ναι αλλα ειναι -ΚΑΛΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ-
(
)