ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ – Άννα Βίσση
Μεθυσμένη πολιτεία
με σημάδεψες βαθιά
είχα κάποτε μια αγάπη
και την πήρε η συννεφιά
μες την έρημη πλατεία
τ' όνειρό μου το παλιό
μεθυσμένη πολιτεία
σ' αγαπώ
Μεθυσμένη πολιτεία
μια κορνίζα αδειανή
μια λατέρνα είν' η ζωή μου
με ξεκούρδιστη φωνή
πάνε κι έρχονται σαν πλοία
οι αναμνήσεις στον καιρό
μεθυσμένη πολιτεία
σ' αγαπώ
Μεθυσμένη πολιτεία
κάποιας άλλης εποχής
σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής
μια παλιά φωτογραφία
στο συρτάρι το κλειστό
μεθυσμένη πολιτεία
σ' αγαπώ
Μεθυσμένη πολιτεία
μια κορνίζα αδειανή...
Φαντάζομαι ότι το μόνο που δεν θα περιμένατε από μένα είναι να ποστάρω τραγούδι της Άννας Βίσση. Εντούτοις πρέπει να παραδεχτώ ότι η ‘‘Μεθυσμένη Πολιτεία’’ είναι ένα πολύ καλό τραγούδι που απέχει παρασάγγας από τις αηδίες που τραγουδάει. Το κομμάτι αυτό περιλαμβάνεται –αν θυμάμαι καλά- στο δίσκο ‘‘Ναι’’ που κυκλοφόρησε το 1980. Τη μουσική έχει γράψει ο Μ. Μικέλης ενώ οι στίχοι ανήκουν στο Δημήτρη Ιατρόπουλο.
Η Άννα Βίσση γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 20 Δεκεμβρίου του 1957, στη Λάρνακα της Κύπρου. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1973 όταν την ανακάλυψε ο Γιώργος Νταλάρας (που να ήξερε…) με τον οποίο διατηρούσε και σχέση.
Μετά τον χωρισμό της από τον Νταλάρα και αφού πέρασε από διάφορες σχέσεις, μεταξύ των οποίων και με τον Αντώνη Σαμαρά, η Άννα Βίσση συνδέθηκε με τον Νίκο Καρβέλα (τρομάρα μας…) και από τότε γνωρίζει μεγάλη επιτυχία με σωρεία ανυπόληπτων, και ενίοτε προσβλητικών για τη νοημοσύνη μας, τραγουδιών.
Παρά το γεγονός ότι η ερωτική σχέση Βίσση-Καρβέλα έχει λάβει τέλος εδώ και πάνω από 10 χρόνια, η μουσική τους συνεργασία συνεχίζεται, πράγμα φυσικό αφού έχουν κάνει τεράστια περιουσία χάρις σε τραγούδια όπως το ‘‘Μπουμ-μπουμ’’, ‘‘Αγάπη από nylon’’ και άλλα άσματα.
Κρίμα γιατί η φωνή της Άννας Βίσση είναι πραγματικά αξιόλογη και θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα στο ελληνικό τραγούδι. Μπορεί να είναι η τραγουδίστρια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Ελλάδα αλλά είναι αμφίβολο αν ο ιστορικός του μέλλοντος θα της αφιερώσει έστω και μία αράδα στην Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού…
Προσωπικά, προτιμώ να τη θυμάμαι όπως την είχα γνωρίσει τα πρώτα 10 χρόνια της καριέρας της (φαντάζομαι ότι ο Νταλάρας θα προτιμούσε να μην τη θυμάται καθόλου αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).