Το όνειρο
(του Νίκου Ζούδιαρη, με τη φωνή του Αλκίνοου Ιωανίδη)
Πανε δυο μήνες που’ χω να σε δω
Ποιος ξέρει τώρα πια τι είμαι για σένα
Ίσως ακόμα και να παρεξηγηθώ
για τον Θεό όμως μην νοιάζεσαι για μένα
για μένα
Δεν είναι δύσκολο πιστεύω να μαντέψεις
Πως της μορφής σου το πορτραίτο ξεθωριάζει
Όμως αληθινά στο λεω δεν πειράζει
Κλείνω τα μάτια μου ξανά για να με κλέψεις
να με κλέψεις
Σε είδα στον ύπνο μου την πόρτα να χτυπάς
να ’ξερες πόσο με πονάς
και ύστερα λεει σε είδα να φεύγεις σκυφτή
και τρομαγμένος ξυπνώ ..
Αν πω σ’ αρνήθηκα το ξέρεις θα ’μαι ψεύτης
και ο χρόνος σαν να αφήνει μια ελπίδα
Για μένα είναι οδυνηρό που δεν σε είδα
ν’ αστράφτεις μέσα στης ψυχής μου τον καθρέφτη
τον καθρέφτη
Σε είδα στον ύπνο μου την πόρτα να χτυπάς
να ’ξερες πόσο με πονάς
και ύστερα λεει σε είδα να φεύγεις σκυφτή
και τρομαγμένος ξυπνώ ..
__________________
click to show Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε, κι αν δε σ'το πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε, πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν 'ανέβεις
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει, κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση, πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα, δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα, εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω, μ' αυτόν το τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω, με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα
Τίποτα σημαντικό .. Ζω μονάχα εν λευκώ

And sth usefull .. Οδοντίατρος, Αθλητικός Όμιλος Πήγασος Κυψέλης
|