ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΙ ΑΝΑΞΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ - Κώστας Καράλης
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων
Για το Μαντράς, τη Σιγκαπούρ, τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
Οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα ’χω πια ξεχάσει
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά
Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
κι αυτό τ’ ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί
θα σημαδέψει, κι άφοβα τον φταίχτη θα χτυπήσει
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες
Το τραγούδι ‘‘Ιδανικός κι ανάξιος εραστής’’ περιλαμβάνεται στο δίσκο ‘‘Τρίτη Ανθολογία’’ που κυκλοφόρησε το 1975 και περιλαμβάνει μελοποιήσεις του Γιάννη Σπανού σε ποιήματα Ελλήνων λογοτεχνών. Το συγκεκριμένο τραγούδι βασίζεται στο ποίημα ‘‘Mal du Depart’’ του Νίκου Καββαδία.
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 11 Ιανουαρίου 1910 σε μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Ελληνες (Κεφαλλονίτες). Όταν ήταν πολύ μικρός, η οικογένεια γύρισε στην Ελλάδα.
Το 1929, πήγε υπάλληλος σε ναυτικό γραφείο και λίγους μήνες αργότερα μπαρκάρησε ναύτης σε φορτηγό.
Για μερικά χρόνια, συνέχισε να φεύγει με τα φορτηγά, να γυρίζει πίσω ταλαιπωρημένος και αδέκαρος, για να ξαναφύγει σε λίγο, ώσπου αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή.
Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πήγε στρατιώτης στην Αλβανία και τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής έμεινε ξέμπαρκος στην Αθήνα.
Ξαναμπαρκάρησε το 1944 και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, ως τον Νοέμβρη του 1974, 3 μήνες πριν απ' το εγκεφαλικό επεισόδιο, στις 10 του Φλεβάρη 1975...