Ανέκαθεν οι γενεές είχανε προβλήματα αλλα ο θεσμός της οικογένειας τότε και άν δέν υπήρχε. Ρε παλιά έλεγες μάνα και δάκρυζες. Έλεγες "το αδέρφι μου" και σκατζοχοίριαζε η τρίχα της φαλάκρας σου.
Σήμερα ήρθε ο καπιταλιστικός οδοστρωτήρας που θέλει έναν εργαζόμενο 24h per day σούζα, και ριμάζει θεσμό οικογένεια (αφού δέν βλεπεις τον άντρα σου, το σπίτι σου, το παιδί σου) σου λέει κιόλλας μόδα είναι να μεγαλώνεις μέσα σου ένα παιδί απο σπέρμα κάποιου που δέν έχεις δεί ποτέ την φάτσα του, και μετά να το μεγαλώνεις με μιά μάνα που το παιδί δέν θα βλέπει την φάτσα της, και να το κάνεις έτοιμο ρομποτάκι με τις σπουδές του για να σε αντικαταστήσει στην δουλειά σου και θα νιώθεις υπερήφανη που το "παιδί ανταλλακτικό" σου έχει περάσει τον ποιοτηκό έλεγχο εξαρτημάτων απο την κοινωνία και είναι άξιο για να λάβει την θέση του μέσα στην μηχανή που λέγεται καπιταλισμός και πρόοδο.
Αλλάξανε οι εποχές. Τις εποχές που ήρθανε να τις χ€σω. (δέν βάζω τυχαία το σήμα του ευρώ στο έψιλον...)