Τα κομμένα φτερά
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου
Μικρό παιδί στην πρώτη τάξη
Και το θυμάμαι σαν και τώρα
Μου 'πε η μαμά μου «θα είσαι εντάξει
Κάποτε φτάνει αυτή η ώρα
άσε το χέρι μου και μόνη σου προχώρα
Ήρθ' η στιγμή κάποιο σπουργίτι να πετάξει»
Το 'ξερα πως ο ουρανός
Δε θα με χώραγε εμένα
Και χάθηκα μες στα παιδιά
Για να μην πάρουν μυρωδιά
Πως και τα δυο μου τα φτερά ήταν κομμένα
Κι ήρθε η καρδιά να με διδάξει
Το παραμύθι πως τελειώνει
Μου 'πε μην κλαις θα είσαι εντάξει
Είναι κακό να μένεις μόνη
Ένα σπουργίτι δεν αντέχει τόσο χιόνι
Μ' άλλα σπουργίτια μια φωλιά πρέπει φτιάξει»
Κι ήξερα πως ο ουρανός
Δε θα με χώραγε εμένα
Κι ήταν η σκέψη μου σωστή
Πετάνε φίλοι και γνωστοί
Και τους κοιτάζω με τα δυο φτερά κομμένα
__________________
click to show Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε, κι αν δε σ'το πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε, πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν 'ανέβεις
Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει, κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση, πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος
Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα, δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα, εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω, μ' αυτόν το τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω, με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα
Τίποτα σημαντικό .. Ζω μονάχα εν λευκώ

And sth usefull .. Οδοντίατρος, Αθλητικός Όμιλος Πήγασος Κυψέλης
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη msl : 25-02-09 στις 13:40.
|