Ήταααν ηη στιγμήηη που ήηηθελαααα να φύγωωωω
κι ήρθαααν κι οι λυγμοίιιι στα μάαατια λίιιγο λίιιγο
έεεερωτας μπορείιιι
ν' αντέεεξει αυτή τη γύμνιαα
που να συγχωρείιιι του κόοοοσμου την ασχήμιααα
Δωωως μου τα φιλιάαα
που μου κρατάς εκείιιναα
τα εφηβικάαα
τα γιαασεμιάαα τα κρίιιναα
Πόοοοσο σ' αααγαπώωωω
